دیپلمات سابق انگلیسی میگوید: ما(بریتانیاییها) فقط و فقط باید خود را در زمینه تلاشهای جوانان کشورهای غرب آسیا و شمال آفریقا برای انجام مهاجرت غیرقانونی و به طور خاص رساندنِ خودشان به بریتانیا سرزنش کنیم. حتی همین حالا نیز مثلا ما تحریمها را علیه سوریه تشدید میکنیم و زمینههای لازم برای بازسازی این کشور را با چالش مواجه میسازیم.
فارسپلاس؛ دیگر رسانهها - الف نوشت: کشورهای اروپایی در ماه ها و سال های اخیر به طور خاص با یک چالش جدی در عرصه حکمرانی خود رو به رو بوده اند. این چالش نیز چیزی جز روانه شدن سیل قابل توجهی از مهاجران غیرقانونی از مناطقی نظیر غرب آسیا و یا شمال آفریقا به این دسته از کشورها نیست. مهاجرانی که خسته از عواملی نظیر جنگ، فقر و بیکاری، کشورهای خود را ترک می کنند و به امید یافتن یک زندگی بهتر، به دنبال مهاجرات به اروپا هستند.
در این راستا، آمارهای کشورهای مختلف اروپایی از افزایش چشمگیر روند مهاجرت غیرقانونی به این کشورها در مقایسه با سال های گذشته نیز خبر می دهند. در این رابطه چندان عجیب نیست که شاهدیم در کشورهای اروپایی، شاهد اوج گیری احزاب راست افراطی هستیم که یکی از ویژگی های برجسته نظام فکری و اندیشه ای آن ها اتخاذ سیاست های سخت گیرانه علیه مهاجران و مهاجرت غیرقانونی است.
کما اینکه از سال 2021 تا امسال که سال 2023 است، از 27 کشور عضو اتحادیه اروپا، 21 کشور با قدرت گیری قابل توجه راست گرایان افراطی و تسلط آن ها بر سازوکارهای حکمرانیشان رو به رو بوده اند. با این همه، علیرغم تمامی سختگیریهای این دولت ها نیز شاهدیم همچنان روند مهاجرت غیرقانونی به کشورهای اروپایی ادامه داد. در این میان به تازگی دولت محافظه کار ریشی سوناک در بریتانیا، لایحه ضدمهاجرتی خود را در پارلمان این کشور به تصویب رسانده است.
لایحهای که صرفا بایستی توسط چارلز سوم پادشاه بریتانیا امضا شود تا ماهیت رسمی و قانونی به خود گیرد. بر اساسی این لایحه، دولت بریتانیا می تواند مهاجران غیرقانونی را به کشورهای مبداشان و یا کشور ثالث که کشور آفریقایی روآندا است، اخراج کند. مسألهای که صدای بسیاری از سازمانها و نهادهای مهم بینالمللی نظیر شورای حقوق بشر سازمان متحد را نیز درآورده و بسیار از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که این رویکردِ دولت بریتانیا در برخورد با مهاجران، کاملا غیرانسانی است.
با این همه، نکته قابل تأمل در این رابطه این است که به تازگی "پیتر فورد"، سفیر سابق بریتانیا در سوریه(2006-2003) که در فاصله میان سالهای 1999 تا 2003 نیز در بحرین ماموریت دیپلماتیک داشته، در گفتوگو با شبکه پرس تی وی به نکته مهمی در مورد معادله مهاجرت غیرقانونی افراد از غرب آسیا و شمال آفریقا به کشورهای اروپایی از جمله بریتانیا اشاره میکند.
وی در این رابطه به طور خاص به این مسأله اشاره میکند که ریشه اصلی مهاجرت انسانها از مناطق مذکور به کشورهای اروپایی، خودِ کشورهایی نظیر بریتانیا و سیاستهای آنها است. بازیگرانی که از هیچ اقدامی در به راه انداختن جنگ و تنش و ناامنی و تحمیل مشکلات مختلف به مردم غرب آسیا و شمال آفریقا دریغ نمیکنند و وقتی که کار به نقطه بحرانی میرسد و چالشهای مردم این کشورها به اوج میرسید، سعی دارند تا خود را از تبعات منفی آن فاصله داده و دور کنند.
پیتر فورد میگوید: "آنچه غیرانسانی است، مداخلات نظامی و اقتصادی بریتانیا در کشورهایی است که از دلِ آنها مهاجران غیرقانونی برمیخیزند. کشورهایی نظیر عراق، سوریه و افغانستان. بریتانیا موجب شده تا این کشورها دولتهای ورشکستهای داشته باشند. مسألهای که تا حد زیادی ناشی از تهاجم مستقیم بریتانیا به این کشورها و البته تحریک جنگهای نیابتی و اِعمال تحریم علیه این کشورها است".
پیتر فورد در ادامه با اشاره به فعالیتهای بیثبات کننده بریتانیا در کشور لیبی، به طور خاص اشاره کرد که همین اقدامات بوده که عملا لیبی را به یکی از سکوهای ارسال مهاجر به کشورهای اروپایی در قاره آفریقا تبدیل کرده است. پیتر فورد در ادامه تصریح میکند: "ما(بریتانیاییها) فقط و فقط باید خود را در زمینه تلاشهای جوانان کشورهای مذکور برای انجام مهاجرت غیرقانونی و به طور خاص رساندنِ خودشان به بریتانیا سرزنش کنیم.
حتی همین حالا نیز مثلا ما تحریمها را علیه سوریه تشدید میکنیم و زمینههای لازم برای بازسازی این کشور را با چالش مواجه میسازیم. موضوعی که خود موجب میشود تا افراد بیشتر و بیشتری در کشوری نظیر سوریه به دلیل سیاستهای غرب و به طور خاص بریتانیا، راه مهاجرت غیرقانونی به اروپا را در پیش گیرند."
موضعگیریهایی از این دست آن هم از جانب یک چهره شناخته شده دستگاه سیاست خارجی بریتانیا، نشان میدهد تا چه اندازه ایدهآلها و آرمانهای اعلامی جهان غرب که همواره سعی داشته از خود تصویری آبادگر و متعالی در عرصه بینالمللی نشان دهد، دروغین است.
این دسته از کشورها در عرصه بینالمللی نه تنها دست به بحران سازی میزنند، بلکه حتی حاضر نیستند مسؤولیت پذیر باشند و ذرهای از تبعات اقدامات و سیاستهای غیرمنطقی خود در حوزه سیاست خارجیشان را بپذیرند. مسألهای که البته در لا به لای سیلی از تلاشهای سیاسی و مخصوصا تبلیغاتی-رسانهای کشورهای غربی، مدفون و کمرنگ شده است.
پایان پیام/ت