شعر می‌تواند از دو نوع خودبینی و دیگربینی برخوردار باشد

عابدین پاپی نویسنده دفتر شعر «نیم صدا در لبخند خورشید» می‌گوید شعر می‌تواند از دو نوع خودبینی و دیگر بینی برخوردار باشد. عابدین پاپی متخلص به آرام؛ شاعر، منتقد و نظریه پرداز ادبی و اجتماعی و نویسنده دفتر شعر «نیم صدا در لبخند خورشید» که به تازگی توسط انتشارات واژگان الف منتشر شده، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره اثر خود گفت: این دفتر شامل ۳۰ شعر مینی مال است که در نیمه دوم دهه ۸۰ سروده شده‌اند و بعد از یک دهه مجوز چاپ گرفته است. خبرنگار مهروی افزود: تم درون مایه این دفتر شعر از جمله آثاری با این قلم محسوب می‌شود که با درون مایه‌ای اجتماعی و طبیعی نگاشته شده اند. سبک اشعار تقریباً رئالیسم با آیتم‌هایی اجتماعی است که نظر شاعر اغلب به منظر جامعه، طبیعت و مفاهیم طبیعی است و این نوع رویکرد بیشتر به خاطرِ نوع نگاه شاعر در همان بافت زمانی است که من بعد این رویکرد تغییر می‌کند و در مسیرهایی دیگر از گفتمان شعر قرار می‌گیرد. این‌شاعر درباره نام این مجموعه گفت: در نام مجموعه تلاش ما بر آن بوده تا که نیمی از صدای خود را با تشخصی ادبی با لبخند خورشید تقسیم نمائیم و این مهم با زیر لایه‌هایی عاطفی و معرفتی شکل و شمایل گرفته است. بی گمان نام مجموعه با اشعار ارتباط معنایی و حتی زبانی دارد و نوعِ گزینش و بینش واژگان در این دفتر تقریباً اجتماعی و طبیعی و یا به تعبیری ناتورالیسم است. بدین معنا که اغلب چیدمان کلمات درجهت نیل به بافت زبان شعر از همین جنس و سنخ هستند. پاپی افزود: شاعر به مرور زمان با واژِگان جدیدتری در بافت اجتماع آشنا می‌شود که این واژگان به ساخت زبانِ شاعر کمکی بایسته و شایسته می‌کنند. شعر یک حالت چند صدایی دارد که در هر بازه زمانی شاعر با صدایی دیگر، کلمات شعر را می‌نوازد و این نواختن در ذات و عرض شخصیّت شاعر به طور بنیادی نهادینه شده و به مرور زمان و سرور مکان به فرهنگ نهادینگی هم می‌رسد. وی درباره زوایای دیگر این دفتر شعر گفت: در جوانبی اشعار این دفتر دارای المان‌هایی طبیعی با رویکردی مرگ اندیشانه هستند و تقریباً مرگ اندیشی در این دفتر و سایر دفاتر من به خوبی دیده می‌شود زیرا که بافت مرگ گون اجتماع شاعر را وادار می‌کند که با واقعیات کلاف بخورد به طوری که در شعر «هرگز بند نمی آید» این مهم به خوبی دیده می‌شود: در حادثه‌ای خاموش می میرم / و چشم‌ها / از حسادت اشک نمی-ریزند! / ولی قلمم / بارانی است که هرگز بند نمی‌آید! بدین روال تصور می‌کنم که دیالوگ‌های چند جانبه که فی مابین شاعر، کلمات و واژگان طبیعی صورت می‌پذیرد از عمده شاخصه‌ها و شاکله‌هایی به شمار می‌رود که زبان این دفتر و برخی از دفاتر دیگر ما را معین و مشخص‌تر می‌کند پاپی در پایان گفت: گفتگو و گفتگومندی دو عنصر مهم در اشعار من است که در هر بازه زمانی و بازده مکانی این گفتگومندی خود را در شکل و صبغه هایی دیگر به تصویر می‌کشد و این روند می‌تواند به زبان شعر در نوع خود کمکی شایان باشد. شعر می‌تواند از دو نوع خودبینی و دیگر بینی برخوردار باشد و تصور بر آن است که شاعر از نهان بینی به خودبینی شعر و از خودبینی به دیگر بینی دست می‌یابد. برای اینکه شعر در قالبی اجتماعی و چند جانبه خود را در بافت هستی نشان دهد نیاز به ممارست و تمرین بسیار و منظم درحوزه خودبینی است که این فرآیند مهم را باید شاعر با رویکردی تبارشناسانه در دایره شعر بیاموزد.