شرح دعای سحر|آشنایی با کریم‌ترین آیت و بزرگ‌ترین حجت خدا
صاحبدلان در این دنیا مانند مسافرانی هستند که آماده کوچ و مهیای مسافرت‌اند و نگاهشان به دنیا فقط از آن روست که دنیا را مثالی از آنچه در عالم غیب است، می‌دانند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، «دعای سحر» یکی از دعاهای عظیم‌الشأنی است که از امام رضا علیه‌السلام روایت شده و آن حضرت فرموده است: این دعا، دعایی است که امام باقر علیه‌السلام در سحرهای ماه رمضان می‌خواند.
در عین حال یکی از آثار فاخر و ارزشمند امام خمینی (ره) «شرح دعای سحر» است؛ اثری که امام خمینی (ره) آن را در حدود 27 سالگی خود تألیف کرده و نشان از دانش و عرفان والای ایشان از دوران جوانی دارد.
خبرگزاری تسنیم به منظور آشنایی بیشتر مخاطبان با مفاهیم و مضامین والای دعای سحر که خواندن آن در سحرهای ماه رمضان توصیه شده، به بررسی بخش‌ها و نکاتی از امام خمینی (ره) درباره این دعای ارزشمند و والا پرداخته است.
نکات مهم فراز بیستم از این دعای شریف را می‌خوانیم:
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ مِنْ آیاتِكَ بِأَكْرَمِها وَكُلُّ آیاتِكَ كَرِیمَةٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بآیاتِكَ كُلِّها
پروردگارا، از تو درخواست می‌کنم به کریم‌ترین آیاتت و همه آیات تو کریم است. بارالها، از تو به همه آیاتت درخواست می‌کنم.
- سلسله وجود، از عناصر و اشباح گرفته تا ارواح و غیب و شهود و نزول و صعود آن، همگی کتاب‌های الهی و صحیفه‌های مکرم ربوبی و فرود آمده از آسمان احدیت‌اند و هر مرتبه از مراتب آن و درجه‌ای از درجاتش، از سلسله طولی و عرضی آیات، بر گوش دل اهل یقین که دل‌هاشان از کدورت عالم مادی و غبارهای آن رهایی یافته و از خواب آن عالم بیدار شده‌اند، خوانده شده است.
- این آیات بر کسانی تلاوت شده که از گورستان عالم طبیعت برخاسته‌اند و از زندان ظلمانی ماده و قید و بندهای آن آزاد گشته‌اند و همت نهایی خود را رسیدن به دنیای پست و زینت‌ها و آرایش آن قرار نداده‌اند و به زمین دل نبسته و آن را وطن همیشگی خود نساخته‌‌اند. کسانی که آمدنشان به این دنیا برای کاشتن بوده نه برای درو کردن، زیرا دنیا کشتگاه آخرت است؛ و ورودشان به آن برای حرکت انعطافی بوده که انسان به واسطه آن حرکت، انسان می‌شود و از دنیا به وطن اصلی‌اش که جایگاه پدر ما، حضرت آدم(ع)، بود برمی‌گردد.
- صاحبدلان در این دنیا مانند مسافرانی هستند که آماده کوچ و مهیای مسافرت‌اند و نگاهشان به دنیا فقط از آن روست که دنیا را مثالی از آنچه در عالم غیب است می‌دانند؛ همچنان که امام صادق، علیه السلام، بنابر روایتی فرموده‌اند: «و ما رأیت شیئا الّا و رأیت الله قبله وبعده ومعه؛ چیزی را ندیدم مگر این‌که خدا را قبل از آن و بعد از آن و همراه با آن دیدم.»
- همه موجودات حتی جمادات و نباتات کتابی الهی‌اند که سالک الی الله و مجاهد فی سبیل الله از صفحات آن اسماء و صفات الهی را به اندازه ظرف وجودی خود می‌خواند.
- انسان کامل، از آن رو که خلیفه خدا در زمین و نشانه او در همه عوالم است، کریم‌ترین آیات الهی و بزرگ‌ترین حجت‌های اوست؛ چنانکه در این روایت مولا و سرورمان امیرمؤمنان دیدیم که فرمود: «انّ الصورة الانسانیة اکبر حجج الله علی خلقه وهی الکتاب الذی کتبه بیده وهی مجموع صورة العالمین؛ همانا صورت انسان بزرگ‌ترین حجت‌های خدا بر خلقش و همان کتابی است که خدا با دست خود نوشته و اوست مجموع صورت همه جهانیان.»
- اکنون، ای برادر راه حقیقت، از خواب غفلت بیدار شو و چشم دل باز کن و کتاب نفست را قرائت کن که همان برای گواهی دادن کافی است.
انتهای پیام/