کشتار سریالی سیاه‌پوستان آمریکا: خودروی مرگ پلیس کی متوقف می‌شود؟
قتل یک زن باردار سیاه‌پوست با شلیک پلیس آمریکا در ادامه کشتار سریالی سیاه‌پوستان، موجی از خشم در این کشور به راه‌انداخته‌است. اقلیتی که از ابتدایی‌ترین معیارهای حقوق بشری محرومند.
خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: قتل سریالی سیاه‌پوستان از سوی پلیس آمریکا به یکی از تراژدی‌های ماندگار این کشور تبدیل شده‌است. به تازگی ویدئویی از تیراندازی دو افسر پلیس به «تاکیا یانگ» زن باردار سیاه‌پوست در فضای رسانه‌ای و مجازی انتشار یافته‌است که وی در پارکینگ یک فروشگاه مواد غذایی بعد از شلیک پلیس به همراه فرزند متولد نشده خود به قتل رسید.
اگرچه پلیس با انتشار بیانیه‌ای تلاش کرده که اقدام مأموران خود را توجیه کند و ادعا کرده‌است که این زن باردار مظنون به سرقت بوده و قصد داشته یک افسر پلیس را با خودرو زیر بگیرد اما این گونه توجیهات و داستان‌سرایی‌ها از دهه‌ها پیش رنگ باخته‌است چرا که شلیک‌های مرگبار پلیس آمریکا سالانه هزاران قربانی می‌گیرد و بخش عمده‌ای از این قربانیان شهروندان سیاه‌پوست و یا اقلیت‌ها هستند.
کشتار سریالی سیاه‌پوستان به دست پلیس
کافی است چند هفته به عقب برگردیم زمانی که پلیس آمریکا پنجم اوت (۱۴ مرداد) در پاسخ به تماسی درباره احتمال خشونت خانگی، «براندون کول» را به ضرب گلوله کشت.
پلیس گفته‌است زمانی که مأموران به محل رسیدند، براندون به سمت یک خودرو رفت و بعد به سمت یکی از آنها هجوم آورد. مأمور پلیس زن با این تصور که او چاقو در در دست دارد، دو بار از فاصله نزدیک وی را هدف گلوله قرار می‌دهد؛ در حالی که بعد مشخص می‌شود او یک ماژیک مشکی در دست داشته است.
همان طور که پیشتر نیز اشاره شد، آمریکا در سال‌های اخیر به ویژه یک دهه گذشته بارها به صحنه تظاهرات‌های سراسری برای اعتراض به خشونت‌های مرگبار پلیس علیه سیاه‌پوستان تبدیل شده‌است.
سال ۲۰۱۴ تیراندازی به «مایکل براون» نوجوان ۱۸ ساله در شهر فرگوسن ایالت میزوری آمریکا به عنوان جرقه‌ای، شهرهای مختلف این کشور را به ناآرامی کشاند. براون سیاه‌پوست، مسلح نبود و سو سابقه نیز نداشت اما با شلیک شش گلوله، قربانی تعصبات نژادپرستانه پلیس شد.
اتفاقاً همان سال «اریک گارنر» ۴۳ ساله نیز مرد سیاه‌پوستی بود که به علت فشردن گردن و قفسه سینه از سوی چند افسر پلیس به قتل رسید. جالب اینکه پلیس‌های قاتل او تبرئه شدند و همین موضوع باعث به راه افتادن موجی از تظاهرات عمومی در سراسر آمریکا شد.
متعاقب آن، رخدادی مشابه در این کشورِ مدعی حقوق بشر، پهنه آمریکا را به ناآرامی کشاند و این بار قربانی «جورج فلوید» بود؛ مردی ۴۶ ساله سیاه‌پوست و غیرمسلح که گردن او زیر زانوی پلیس سفیدپوست قرار گرفت و با تکرار جمله «نمی‌توانم نفس بکشم»، جان داد.
انتشار ویدیوی قتل فلوید بسترساز اعتراضات خشونت‌بار در این کشور و گسترش دامنه آن به دست‌کم ۷۵ شهر شد. به آتش کشیدن پرچم آمریکا، خودروها، ساختمان‌ها و حتی کلیسای تاریخی «سن‌جان» در واشنگتن دی سی نتیجه این اقدام نژادپرستانه پلیس بود؛ اعتراضاتی که باعث بازداشت بیش از ۴۰۰ هزار نفر و مجروح شدن شمار قابل توجهی به دلیل اصابت گلوله پلاستیکی یا استنشاق گاز اشک‌آور شد.
سیاه‌پوستان متهمان و مظنونان همیشگی
با نگاهی به آمار مرتبط با هدف تیراندازی‌های پلیس، شمار زندانیان، متهمان مواد مخدر و غیره به وضوح می‌توان به رفتار نژادپرستانه پلیس آمریکا پی برد.
بررسی تیراندازی‌های پلیس به سمت مردمی که به قتل منجر شده، این نکته استنباط می‌شود که تیراندازی مرگبار به آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار نسبت به تعداد کلی آنها در جمعیت این کشور، بسیار بالاتر از سفیدپوستان و اسپانیایی‌تبارها است.
اگرچه جمعیت آمریکایی‌های آفریقایی تبار کمتر از ۱۴ درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دهد اما حدود ۲۴ درصد تیراندازی‌های مرگبار توسط پلیس از سال ۲۰۱۵ تاکنون به آنها مربوط می‌شود. تحقیقات بیشتر نشان می‌دهد میزان تیراندازی مرگبار پلیس به سیاه‌پوستان غیرمسلح بیش از سه برابر بیشتر از افراد سفیدپوست است.
همچنین بر اساس آخرین داده‌ها، آفریقایی-آمریکایی‌ها پنج برابر آمریکایی‌های سفیدپوست و دو برابر آمریکایی‌های اسپانیایی‌تبار در زندان هستند.
در سال ۲۰۱۹، آفریقایی-آمریکایی‌ها حدود ۱۳ درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دادند اما تقریباً یک سوم جمعیت زندانی این کشور به آنها اختصاص داشت. سفیدپوستان آمریکایی با وجود اینکه بیش از ۶۰ درصد از کل جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند، تنها حدود ۳۰ درصد از جمعیت زندانی به آنها اختصاص دارد.
حتی نوع برخورد و بهداشت زندان‌ها برای سیاه‌پوستان جای بحث و بررسی دارد. چندی پیش جسد «لاشون تامپسون» زندانی ۳۵ ساله سیاه‌پوست آمریکایی در حالی پیدا شد که حشرات و ساس‌ها بدن او را فرا گرفته بودند؛ وکیل خانوادگی این زندانی که از مشکل روانی نیز رنج میبرده، با انتشار تصاویری از سلول این زندانی، گفت که موکلش در سلول خود «زنده زنده توسط حشرات خورده شده است.»
افزون بر موارد مذکور، شمار آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار که به دلیل مصرف مواد دستگیر می‌شوند به مراتب بیشتر از سفیدپوستان است. در حالی که بررسی‌ها نشان می‌دهد مواد مخدر در سطوح مشابهی بین سفیدپوستان و سیاه‌پوستان مصرف می‌شود.
در سال ۲۰۱۸، حدود ۷۵۰ نفر از هر ۱۰۰ هزار آفریقایی-آمریکایی به دلیل مصرف مواد دستگیر شدند، در حالی که این رقم از هر ۱۰۰ هزار سفیدپوست آمریکایی حدود ۳۵۰ نفر بود. نظرسنجی‌های ملی در مورد مصرف مواد مخدر نشان می‌دهد که سفیدپوستان به میزان مشابه مواد مخدر مصرف می‌کنند اما آفریقایی-آمریکایی‌ها همچنان بیشتر دستگیر می‌شوند.
فرجام سخن
تراژدی کشتار سیاه پوستان موضوع تازه‌ای نیست و عمری به قدمت تاریخ آمریکا دارد اما وقتی این کشتار به دست پلیس که باید حافظ امنیت و جان تمامی شهروندان باشد، انجام می‌گیرد، بحران جدی‌تر به نظر می‌رسد؛ بحرانی که می‌توان آن را در چارچوب نژادپرستی نهادینه و تبعیض سیستماتیک تعریف کرد.
البته این نقض سیستماتیک حقوق بشر در آمریکا تنها به خشونت، زندانی و کشتار اقلیت‌ها به ویژه سیاه‌پوستان محدود نمی‌شود و آنها در بهره‌گیری از فرصت‌ها نیز در بند نژادپرستی نهادینه هستند.
این نژادپرستی نهادینه تا جایی ادامه یافته‌است که به رغم سکوت متحدان آمریکا، چندی پیش «میشل باشله» کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد هشدار داد: «برخورد نژادپرستانه مأموران پلیس و به کارگیری زور بیش از حد در برخورد با اقلیت‌های نژادی در آمریکای شمالی، اروپا و آمریکای لاتین یک مشکل نهادینه است و از همه دولت‌ها خواست ضمن برچیدن این تبعیض، مأموران انتظامی مسئول قتل آفریقایی‌تباران را مجازات کنند.»