نمایندگان مجلس شورای اسلامی در رسیدگی به طرح نحوه تشکیل و فعالیت تشکلهای صنفی– تخصصی، حداقل تعداد اعضای لازم برای اخذ پروانه فعالیت جهت تشکلهای ملی، پانصد نفر است.
به گزارش خبرنگار مهر، نمایندگان مجلس شورای اسلامی صبح امروز (چهارشنبه ۲۲ تیر ماه) در جسله علنی مجلس در جریان رسیدگی به گزارش شور دوم کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها درمورد طرح نحوه تشکیل و فعالیت تشکلهای صنفی– تخصصی ماده یک این طرح را تصویب کردند.
خبرنگار مهرجسلهدرموردماده ۱ این طرح به شرح زیر است:
عناوین و اصطلاحات به کار رفته در این قانون، دارای تعاریف زیر است:
الف- تشکل صنفی- تخصصی: تشکیلاتی است که به وسیله دارندگان کسب یا پیشه یا حرفه یا تخصص یا مهارت معین تشکیل شده و اهداف، برنامهها و اقدامات آن به صورت غیر سیاسی، غیر دولتی، غیرتجاری، غیر انتفاعی و داوطلبانه در جهت منافع خاص مربوط به آن صنف بوده و براساس اساسنامه مصوب خود و در سطح ملی یا استانی فعالیت میکند.
براساستبصره- تشکلهای صنفی – تخصصی که از این پس در این قانون «تشکل» نامیده میشوند، میتوانند مطابق اساسنامه خود تحت عناوین دیگر از جمله جمعیت، انجمن، جامعه، مجمع، خانه و کانون نامیده شوند.
ب- تشکل ملی: تشکلی است که در حداقل یک دوم کل استانهای کشور شعبه یا نمایندگی داشته و اعضای آن نیز از همان استانها باشند.
تبصره- حداقل تعداد اعضای لازم برای اخذ پروانه فعالیت جهت تشکلهای ملی، پانصد نفر است.
پ- تشکل استانی: تشکلی است که شعب یا نمایندگی آن محدود به یک استان بوده و اعضای آن صرفاً از همان استان باشند.
تبصره- حداقل تعداد اعضای لازم برای اخذ پروانه فعالیت جهت تشکلهای استانی در استانهای تا دو میلیون نفر جمعیت، یکصد نفر و در استانهای تا سه میلیون نفر جمعیت، یکصد و پنجاه نفر و در استانهای بیش از سه میلیون نفر جمعیت، دویست نفر است.
ت- عضو تشکل: داوطلب واجد شرایطی که مراحل عضویت را گذرانده و با پذیرش اساسنامه، دارای تعهدات و حقوق مندرج در آن است.
ث- ارکان تشکل: اشخاصی هستند که مسئولیت تشکیل، اداره و فعالیت تشکل را مطابق اساسنامه تشکل برعهده دارند، از قبیل هیئت مؤسس، مجمع عمومی، هیئت مدیره، مدیرعامل، بازرسان و یا سایر عناوین مشابه.
ج- هیئت مؤسس: اشخاص حقیقی که امور مربوط به تأسیس تشکل و وظایف مرتبط با آن را پیگیری و برای دریافت مجوز اولیه تأسیس و پروانه فعالیت اقدام میکنند.
چ- مجمع عمومی: بالاترین رکن تشکل است که طبق اساسنامه با اجتماع اعضا تشکیل میشود.
ح- هیئت مدیره: متشکل از منتخبین مجمع عمومی است که براساس اساسنامه، مسئولیت تحقق اهداف تشکل را برعهده دارد.
براساسخ- مدیرعامل: عالیترین مقام اجرایی تشکل است که مطابق اساسنامه تشکل از سوی هیئت مدیره و یا مجمع عمومی انتخاب و مسئولیت اجرای وظایف تشکل را برعهده دارد.
د- بازرسان: اشخاصی هستند که برای نظارت بر عملکرد ارکان تشکل از سوی مجمع عمومی انتخاب میشوند.
ذ- اساسنامه: سند مصوب مجمع عمومی است که متضمن ساختار، تشکیلات، ارکان و حدود وظایف و اختیارات، نحوه تعیین و تغییر اعضای ارکان، عضویت در تشکل، شرایط تغییر و اصلاح اساسنامه، مبنای اعتبار اسناد اداری و مالی، تعیین منابع مالی، نحوه انحلال و سایر موارد مربوط به تشکل مصرح در این قانون میباشد.
مصرحر- کمیته: کمیته تشکلهای صنفی – تخصصی موضوع ماده (۲) این قانون است.
ز- مجوز اولیه: مجوز موقتی است که مطابق این قانون جهت تحصیل شرایط لازم برای صدور پروانه فعالیت تشکل، توسط کمیته صادر میشود.
ژ- پروانه فعالیت: مجوزی است که به موجب این قانون به تشکل اجازه داده میشود تا مطابق اساسنامه و در چهارچوب قوانین و مقررات نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت کند.»
شناسه خبر: 433361