هنرمندی که شاید دلش لرزید، اما قلمش نه/ خوش به سعادتت «حبیب»!

اهالی فرهنگ و هنر همزمان با اولین سالگرد درگذشت حبیب‌الله صادقی، درباره این هنرمند سخن گفتند و به ویژگی‌های مختلف او اشاره کردند.

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم یادبود اولین سالگرد درگذشت حبیب‌الله صادقی از چهره‌های شاخص هنر انقلاب در حوزه نقاشی با عنوان «مجلس حبیب» با حضور جمعی از هنرمندان حوزه‌های تجسمی، سینما و تلویزیون شامگاه پنجشنبه ۱۲ مرداد در حوزه هنری انقلاب برگزار شد.

این مراسم با قرایت آیاتی از قرآن کریم توسط مرتضی یراقبافان آغاز شد و امید محمدنژاد مجری مراسم بود. از جمله هنرمندان حاضر در مراسم هم می‌توان به حسام‌الدین سراج، مجتبی فراورده و عبدالحمید قدیریان اشاره کرد.

بعد از «پدر» رنگ‌ها از بین رفته‌اند

امیرحسین صادقی فرزند زنده‌یاد حبیب الله صادقی در ابتدا به روی صحنه رفت و در جملاتی درباره پدرش گفت: مدیران حوزه هنری در این مدت بسیار یاری کردند و از آنها ممنونم که مراسم امشب را هم بدون اینکه ما بخواهیم تدارک دیدند و برایش سنگ تمام گذاشتند.

وی با بیان اینکه بعد از درگذشت پدر، رنگ‌ها برایش از بین رفته‌اند گفت: امیدوارم در فضای سیاه و سفیدی که می‌بینم بتوانم نگاه مجددی به کارهای پدرم داشته باشم.

تازه فهمیدیم که چقدر وضع رسانه‌ها خراب است!

سیدعلی میرفتاح روزنامه‌نگار و از دوستان حبیب‌الله صادقی هم در ادامه به صحنه رفت و در سخنانی یادآور شد: سن و سال ما به گونه‌ای شده است که دوستان ما در آن طرف بیشتر شده‌اند.

وی اضافه کرد: مرگ حق است و هر مرگی تلنگری است که قدر یکدیگر بدانیم اما چه کنیم که غفلت دوباره گریبان ما را می‌گیرد. کاری که مرحوم صادقی کرد کار خیلی مهمی بود و امروز می‌فهمیم کاری که هنرمندان و نقاشان در ابتدای انقلاب کردند چقدر اهمیت داشت.

میرفتاح یادآور شد: امروز می‌فهمیم که چقدر لازم است روشنفکری متناسب با انقلاب داشته باشیم روشنفکری نه به معنای فلسفی آن. در قضایایی که در یک سال اخیر به وجود آمد تازه فهمیدیم چقدر وضع رسانه‌ها خراب است و نهادهای علوم انسانی چقدر ناتوان هستند.

وی با اشاره به فعالیت‌های روشنفکرانه هنرمندانی چون حبیب صادقی و دیگر نقاشان اضافه کرد: کاری که این تشکیلاتی که امروز به آن حوزه هنری می‌گوییم، در سال‌های گذشته انجام داد این بود که برای اولین بار در جامعه ایران، نقاشی را وارد زندگی کردند. دهه ۶۰ نقاشی‌های حبیب صادقی، کاظم چلیپا و… را در خانه‌های مردم می‌شد دید. نقاشی به ما در فهم دنیای مدرن کمک می‌کند. متاسفانه این روند ادامه پیدا نکرد.

میرفتاح اضافه کرد: افرادی مثل حبیب به معنای متعارف نمرده‌اند بلکه این‌ها به دلیل آثارشان و تاثیری که با نقاشی‌های خود گذاشته‌اند زنده هستند.

خوش به سعادت آن‌ها که خوش رفتند

در ادامه حسام‌الدین سراج به صحنه رفت و در سخنانی عنوان کرد: اولین ویژگی که می‌توانم برای حبیب بگویم همیشه خنده بر لب داشت. دلش پر از نور و چهره‌اش بااخلاق و دوست‌داشتنی بود.

این خواننده اضافه کرد: همه ما باید این راه را طی کنیم اما خوش به سعادت آنها که این راه را خوش طی کردند و مثل حبیب صادقی، سیدمجید حسینی، سید حسین حسینی، قیصر امین‌پور و… رفتند. اینها دوستانی بودند که بیان دل‌نشینی داشتند.

در ادامه مرتضی اسدی شاعر روی صحنه رفت و در سخنانی بیان کرد: حبیب صادقی عاشق تعلیم و تربیت بود و دانشجویی نبود که صادقی به او کمک نکند.

وی در بخش دیگر به یکی از ویژگی‌های اخلاقی صادقی اشاره و عنوان کرد: او همیشه دوست داشت بین نیروهای فرهنگ و هنر آشتی ایجاد کند.

حبیب همواره استقامت می‌کرد

در بخش پایانی مجتبی فراورده تهیه‌کننده سینما و تلویزیون پشت تریبون قرار گرفت و بیان کرد: زنده یاد حبیب صادقی از دل بوم سفید تابلوهای بسیاری خلق کرد. تابلوهایی که وقتی کنار هم قرار می‌گرفت یک معنا فقط داشت «فاستقم کما امرت» و حبیب استقامت می‌کرد.

وی اضافه کرد: او شاید دلش می‌لرزید اما قلمش نمی‌لرزید همه تابلوها یک پیام دارد که پیام استقامت است.

اجرای مرشد میرزا علی و شعرخوانی علی داوودی از جمله بخش‌های این مراسم بود.