تبهکاری با نقاب دموکراسی

پایگاه خبری گلوبال تایمز در گزارشی می‌نویسد: «در فاصله زمانی میان پایان جنگ جهانی دوم تا سال ۲۰۰۱ میلادی، چیزی در حدود ۲۴۸ مورد درگیری نظامی در ۱۵۳ منطقه مختلف جهان رخ داده است. از این میزان، ۲۰۱ مورد درگیری نظامی توسط آمریکا ایجاد و تحریک شده است. بر اساس این گزارش آمریکا آغازکننده تعداد قابل ملاحظه‌ای از درگیری‌ها در اقصی‌نقاط جهان در طی دهه‌های اخیر بوده است».

فارس‌پلاس؛ دیگر رسانه‌ها- الف نوشت: پایگاه خبری «گلوبال تایمز» در گزارشی با مروری کوتاه بر رویه‌های مجرمانه و توأم با جنایت دولت آمریکا در اقصی نقاط جهان، به این نکته اشاره می کند که واشنگتن برخلاف شعارهای دور و دراز خود مبنی بر تعهدش به دموکراسی و آزادی و حقوق بشر، آغاز کننده شمار قابل توجهی از جنگ های خونین در اقصی نقاط جهان بوده و همواره سعی داشته تا با استفاده از اهرم زور و قدرت نظامی، اراده خود را به ملت های گوناگون تحمیل کند. مساله ای که عملا سبب شده تا این کشور یک سیاست خارجی تبهکارانه را در عرصه روابط بین الملل در نقاب شعارهای زیبا و عوام فریبانه اش نمایندگی کند. 

پایگاه خبری گلوبال تایمز در گزارش خود می‌نویسد:

«ایالات متحده آمریکا در لوای شعارهای مختلف نظیر حمایت از دموکراسی، حقوق بشر و یا مبارزه با تروریسم، جنگ های زیادی را به راه انداخته و موجب صدور هرج و مرج و همچنین مداخله در امور داخلی کشورهای فراوانی شده است. این مساله به ویژه در مورد کشورهایی که آمریکا در آن ها حضور نظامی داشته و یا دارد، ماهیت جدی تری را نیز به خود می گیرد. به بیان ساده تر، آمریکا صرفا برای این دسته از کشورها، ویرانی و تباهی را به ارمغان آورده است. 

در فاصله زمانی میان پایان جنگ جهانی دوم تا سال 2001 میلادی، چیزی در حدود 248 مورد درگیری نظامی در 153 منطقه مختلف جهان رخ داده است. از این میزان، 201 مورد درگیری نظامی توسط آمریکا ایجاد و تحریک شده است. این بدان معناست که آمریکا آغاز کننده شمار قابل ملاحظه ای از درگیری ها در اقصی نقاط جهان در طی دهه های اخیر بوده است. این مساله حقیقتا واقعیتی قابل توجه است و نشان می دهد که نفوذ واشنگتن در اقصی نقاط جهان تا چه اندازه ماهیتی شرورانه و سیاه دارد. 

در این میان لازم است که به تاثیرات مخرب فعالیت های اشغالگرانه آمریکا در خاک دیگر کشورها، حتی زمانی که واشنگتن در مقام پیروز ظاهر نمی شود نیز توجه داشته باشیم. شاید عینی ترین نمونه در این رابطه، کشور افغانستان باشد. جایی که طی بیش از دو دهه اشغال آن توسط آمریکا، واشنگتن نوع خاصی از اقتصاد را در این کشور ایجاد کرد که کاملا به اقدامات و تلاش های جنگی وابسته بود. جالب اینکه آمریکا مدام مدعی این بود که توانسته در افغانستان یک نظام سیاسی و اقتصادی مناسب و کارآمد را روی کار آورد. 

با این همه، در سال 2020، بانک توسعه آسیایی در گزارشی اعلام کرد که 49.4 درصد از جمعیت افغانستان زیر خط فقر در این کشور زندگی می کنند. البته که این مساله نیز روشن شد که آمریکا سال ها صرفا از کشور افغانستان به ویژه از حیث اقتصادی سواستفاده کرده است و شاهد بودیم که اندکی پس از خروج آن از این کشور، کل ساختارهای سیاسی افغانستان به دست طالبان در مدت زمان کوتاهی سقوط کرد. 

آمریکا قبل از عقب نشینی از افغانستان، به افغانستان کمک نکرد تا این کشور نیز اقتصاد مستقل مختص به خود را بسازد و عملا یک شوک منفی قابل توجه را به این کشور وارد کرد. برنامه توسعه سازمان ملل متحد به درستی پیش بینی کرد که پس از عقب نشینی آمریکا از افغانستان در آگوست سال 2021، چیزی در حدود 97 درصد از جمعیت افغانستان در فقر خواهند بود و البته که تنها یک سال پس از خروج آمریکا از افغانستان، بیش از 91 درصد از میانگین درآمدهای خانوارهای افغانستانی جهت تامین غذا هزینه شده است. مساله ای که عملا بسیاری از خانوارهای افغانستان را به سمت اتخاذ سیاست های ریاضتی در حوزه اقتصادی سوق داده است. 

در عین حال، واشنگتن جدای از افغانستان، در منطقه جنوب شرق آسیا نیز به ویژه در اواسط و اواخر قرن بیستم، کارنامه سیاهی را از خود برجا گذاشته است. در آن زمان، آمریکا جنگی خونین را بر پایه بهانه های واهی و غیرواقعی در ویتنام رقم زد. اگرچه کشور ویتنام اکنون شاهد رشد قابل توجه اقتصادی است با این حال، در سال 1995، این کشور تخمین ها و آمارهایی را منتشر کرد که بر اساس آن ها به این نکته اشاره می شد که در جریان جنگ ویتنام، دو میلیون غیرنظامی و 1 میلیون سرباز ویتنام شمالی جان خود را از دست داده اند. البته که بر اساس آمارها، چیزی در حدود 60 هزار نظامی آمریکایی و 200 تا 250 هزار نظامی ویتنام جنوبی نیز در جریان این جنگ کشته شده اند. 

با این حال، نکته مهم این است که دیگر کشورهای همجوار با ویتنام نیز گرفتار آتش افروزی های آمریکا شده‌اند. به عنوان مثال کشور لائوس در فاصله میان سال های 1964 تا 1973، شاهد سقوط بیش از 2.5 میلیون تُن بمب و موشک از سوی توپخانه و جنگنده های آمریکایی به خاک خود بوده است. جالب است که لائوس از جمله کشورهایی بوده که شاهد بیشترین بمباران از جانب دولت آمریکا در طول تاریخ بوده است و هنوز هم بسیاری از مهمات عمل نکرده آمریکایی ها در این کشور، جان غیرنظامیان را می گیرد. 

قبل از جنگ ویتنام نیز آمریکا به جنگ افروزی در قالب جنگ کره اقدام کرد. در چهارچوب این جنگ نیز، آمریکا از تسلیحات متعارف نظیر موارد منفجره، بمب های آتش زا و دیگر بمب های مخرب استفاده کرد. مساله‌ای که سبب شد تا جای جای کره هدفِ بمباران های مخرب دولت آمریکا قرار گیرد و آسیب های جدی به این کشور وارد شود. جالب است که تخمین زده می شود که 85 درصد از کل ساختمان ها از جمله ساختمان‌های دو طبقه و بیشتر در کره در نتیجه جنگ افروزی های دولت آمریکا، نابود شده اند. عجیب آنکه ژنرال های آمریکایی حتی به فکر استفاده از سلاح های اتمی در نزدیکی مرزهای شوروی سابق و چین نیز بودند. 

تخمین زده می شود که تلفات ناشی از درگیری های جنگ کره، چیزی در حدود 4 میلیون نفر بوده است. البته که هنوز هم آمریکا با حضور مخرب خود در منطقه شرق آسیا، آتش جنگ و تنش در این منطقه را گرم نگه می‌دارد و سعی در اعمال نفوذ خود در این منطقه و در سطحی کلی تر در شرق آسیا دارد. 

اکنون نیز آمریکا عملا بخش هایی از خاک سوریه را در شرایطی که نتوانسته دولت قانونی این کشور به ریاست جمهوری بشار اسد را سرنگون سازد، در اشغال خودش دارد. واشنگتن اقدام به سرقت نفت سوریه در مناطق شمال شرقی این کشور می کند و در عین حال، تحریم های گسترده ای را نیز علیه مردم سوریه اعمال می کند. مردمی که در نتیجه چندین سال جنگ داخلی، با آسیب ها و مشکلات جدی در زمینه تامین نیازهای اصلی و بنیادین اقتصادی خود رو به رو بوده و هستند. بر اساس برخی ارزیابی ها، چیزی در حدود 90 درصد از مردم سوریه زیر خط فقر قرار دارند. مساله ای که تا حد زیادی ناشی از جنگ افروزی و البته تحریم های آمریکا علیه کشور سوریه است. 

توجه داشته باشیم که موارد متعدد زیادی در طول تاریخ بوده که آمریکایی ها و متحدان‌شان به زورِ سرنیزه در جریان جنگ علیه ملت های مختلف پیروز شده اند و آنچه مطلوب خود بوده را بر آن ها تحمیل کرده و از عواقب جنایات خود نیز فرار کرده اند. مسائلی از این دست که البته در طول تاریخ به فراوانی از سوی سیاست خارجی دولت آمریکا ثبت شده اند، در حقیقت مؤید یک واقعیت هستند و آن این است که سیاست خارجی واشنگتن به معنای واقعی کلمه یک سیاست خارجی شرورانه و تبهکارانه است.»

پایان پیام/ت

*لینک: 

https://www.globaltimes.cn/page/202305/1291437.shtml