آب تهران قدیمها از قنات تأمین میشد و بعد هم که لولهکشی شد. به همین سادگی؟! نخیر؛ اینوسط یک دورهای هم بود که آب بشکهای بود و داستانی داشت.
گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: آب تهران کی بشکهای بود؟ روزگاری که آب قناتها در جویها و در مسیر رسیدن به منازل کثیف و آلوده میشد و دیگر آن نظام توزیع آب قناتها به سبک قاجاری، کارکرد مطلوب نداشت و لولهکشی آب هم نداشتیم و چارهای نبود جز آنکه آب با بشکه برود در خانهها و اینطوری بود: «شغل میرابی پس از سلطنت پهلوی اول بهتدریج از رواج افتاده، جای خود را به حمل و توزیع آب با بهرهگیری از بشکه داد... صنف بشکهداران بدینترتیب در پایتخت در دوره پهلوی اول شکل گرفت که افزون بر آبرسانی به مردم تهران، وظیفه لایروبی قناتها و تصفیه آب را نیز برعهده داشت. افراد این صنف از نظر بهداشتی زیر نظر انستیتو پاستور فعالیت میکردند.
گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی:صنف بشکهداران تا پیش از لولهکشی آب در تهران فعال بود؛ چنانچه در سال ١٣٣٥ خورشیدی ٤٢٠ دستگاه بشکه وظیفه آبرسانی را به عهده داشتند و بنابر اسناد موجود ١٢ هزار کارگر و عائله با این شغل روزگار میگذراندند».
بشکهداران آب را از قناتها میآوردند و نظم و نظام کارشان اینگونه بود: «آب تهران از ۲۶ رشته قنات تامین میشد که معروفترین آنها قنات شاه ، قنات فرمانفرما در خیابان پاستور، قنات سرچشمه در چهارراه سرچشمه تهران بودند... بشکهداران با یک درشکه که دارای دو سری چرخ بود و روی آن بشکه بزرگ آهنی تعبیه شده بود آب حمل میکردند... اتحادیه بشکهداران ترتیبی داده بود که هر بشکهدار فقط از قنات تعیینشده خود آب بردارد. سورچی[راننده] آنها درشکه را هدایت میکرد و آب را به مشتریان خود در محلات میفروخت و از ورود به حریم بشکهداران دیگر نیز خودداری میکرد».
وضعیت تأمین آب در تهران همینطوری بود تا اینکه در دهه ۳۰ شمسی لولهکشی آب آغاز شد و شیرهای آب عمومی مشهور به «فشاری» هم از راه رسیدند؛ در دهه ۴۰ شمسی نیز لولهکشی آب گسترش یافت و شغل بشکهداری رفت و به تاریخ پیوست.
انتهای پیام/
شناسه خبر: 404700