رستوران‌های اصفهان، غذای اصفهانی ندارند
غذاها و خوراک‌های بومی هر منطقه نشان‌دهنده فرهنگ و آداب و رسوم هر منطقه است ولی به نظر می‌رسد در اصفهان، جایگاه چندانی برای غذاهای اصفهانی نداریم.
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، یکی از مفاهیم مهم گردشگری، گردشگری خوراک و غذا است، هر منطقه غذاها و خوراک‌های بومی خود را دارد که نسل در نسل به ارث برده و ریشه در فرهنگ و آداب و رسوم آن منطقه دارد، اما امروزه بسیاری از این آثار ناملموس در حال از بین رفتن است، جوان‌ترها به غذاهای آماده و فست‌فود روی آورده‌اند و تلاش نمی‌کنند غذاهای سنتی و بومی شهر و منطقه خود را از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها یاد بگیرند.
ضمن آنکه مسؤولان شهر نیز موظفند، در احیای غذاها و خوراک‌های بومی هر منطقه بکوشند و آن‌ها را به نسل‌های آینده معرفی کنند.
برای مثال، خورشت ماست یک دسر اصفهانی است که از ترکیب ماست و گوشت گردن به دست می‌آید یا ماش و قمری یکی از غذاهای مقوی است که از ترکیب حبوبات، گوشت، سبزی و...به دست می‌آید.
مائده فیناستیان،کارشناس گردشگری در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان در این خصوص اظهار کرد: گردشگری خوراک صرفا چشیدن غذا نیست و یک مفهوم کلی و فراتر از گردشگری غذا است، در گردشگری غذا بیشتر آزمایش (تست) غذا را مدنظر داریم ولی در گردشگری خوراک علاوه بر آزمایش (تست) غذا، فرایند تهیه مواد اولیه و شیوه طبخ نیز مدنظر است.
اصفهان، پتانسیل مناسبی برای گردشگری خوراک است
وی با اشاره به اینکه گردشگری خوراک علاوه بر غذا، شامل انواع دسر، میان‌وعده و نوشیدنی می‌شود، بیان کرد: در اصفهان همیشه در منطقه حاصلخیزی بودیم و اکثر مواد اولیه از اطراف اصفهان تهیه می‌شده است، همچنان نیز فرایند کاشت و برداشت محصولات زراعی در اطراف اصفهان وجود دارد و باید به این نکته توجه کرد که شرایط اقلیمی، نوع زمین، کودهای مورد استفاده و نحوه کاشت از عوامل موثر در طعم مواد اولیه است که در طبخ غذا و مزه نهایی اثر می‌گذارد؛ پس اصفهان فرایند گردشگری خوراک را به طور کامل دارد.
فیناستیان ضمن بیان اینکه بهتر است گردشگر با فرایند تهیه غذا و خوراک آشنا شود، با اشاره به اینکه یکی از رکن‌های گردشگری خوراک، آشپزی مشارکتی و آشنایی با دستورالعمل‌ها است، خاطرنشان کرد: کاری که گزفروشی‌های اصفهان در چند سال اخیر انجام دادند که گردشگر می‌تواند نحوه درست شدن گز را با چشمانش ببیند، در آمار فروش این محصول، تاثیر به سزایی داشته است، چون برای گردشگر همیشه این سوال مطرح بود که « گز چگونه تهیه می‌شود؟» پس این کار در تهیه بریان و خوشت ماست هم می‌تواند اثر داشته باشد.
غذاهای فراموش‌شده اصفهانی احیا شود
کارشناس گردشگری افزود: در جامعه محلی یک سری از این غذاهای سنتی، فراموش‌شده است و جزء میراث ناملموس ماست، برای مثال ماش و قمری و یخمی ترش در نسل پدربزرگ و مادربزرگ‌های ما بود و نیاز است متولیان امر روی این غذاها کار کنند و جشنواره‌های خوراک در سطح شهر برگزار تا این غذاهای فراموش‌شده دوباره احیا شود.
وی با بیان این موضوع که وقتی جامعه پذیرش داشته باشد، در منوی رستوران‌ها نیز این غذاها برای گردشگران هم سرو می‌شود، توضیح داد: ما نمی‌توانیم منو را فقط برای گردشگر ببندیم برای اقتصاد رستوران به صرفه نیست و بسیاری از اطلاعات گردشگران ما اطلاعات دهان به دهان است و نمی‌تواند آن‌ها را ترغیب کند تا گوشت و لوبیای اصفهان را بچشد پس کار اساسی باید اول در جامعه محلی خودمان باشد، غذاها احیا و معرفی شود و بعد در منوها قرار بگیرد در این صورت شکل‌گیری این تقاضا موجب به وجود آمدن عرضه می‌شود و رستوران‌دار ترغیب می‌شود تا در منویش غذاهای سنتی اصفهان را قرار دهد.
شاید فقط یک سفره‌خانه، غذای کاملا اصفهانی سرو می‌کند
فیناستیان با اشاره به سفره‌خانه‌های سنتی بیان کرد: جا دارد سفره‌خانه‌های سنتی این غذاها را سرو کنند و در اصفهان فقط یک سفره‌خانه کوچک سنتی این غذاها را سرو می‌کند ولی اگر رستوران‌های سنتی، غذاهای سنتی اصفهان را عرضه کنند باید نمونه‌های کوچکی برای چشیدن داشته باشند، همانطور که فست‌فودها جایشان را با تست‌های کوچک رایگان باز کردند.
مدیرعامل شرکت پارس ویستا با اشاره به اینکه متولیان امر باید به غذاهای فراموش‌شده اصفهان توجه کنند، در پایان اظهار کرد: بسیاری از فرهنگ‌های غذایی‌مان از بین رفته در صورتی که این فرهنگ غذایی پیشینیه دارد و شاید ما تنها شهری در ایران هستیم که غذاهایمان در نذری‌هایمان نقش دارد برای مثال می‌گفتند چای دورنگ را اصفهانی‌ها برای خواستگار می‌بردند، این‌ها پیشینه دارد و باید رویش کار فرهنگی کرد که برای گردشگر جذاب است.
ندا ترابی فارسانی، عضو هیات علمی دانشگاه هنر اصفهان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان در پاسخ به این سوال که چرا در منوی رستوران‌های اصفهان، نقش غذاهای اصفهانی، کمرنگ است، اظهار کرد: حضور اقوام و نژادهای مختلف در استان اصفهان فرصتی است برای ارائه خدمات متنوع گردشگری خوراک به گردشگران مانند پارنج که غذای ارامنه است در منطقه فریدن است یا غذاهای گرجیان و غذاهای محلی بختیاری‌های غرب اصفهان، تا حدودی در منوهای رستوران‌ها می‌توان غذای محلی پیدا کرد مانند منوی کافه سفر در چهار راه نظر و یا رستوران‌هایی که فقط غذاهای محلی مانند بزباش و دیزی و بریان ارائه می‌دهند ولی باید این غذاها نقششان در منوی رستوران‌ها به ویژه در فصول پرگردشگر، پررنگ‌تر شود.
غذای محلی، جاذب گردشگر است
وی با اشاره به سرو غذاهای بومی هر منطقه خاطر نشان کرد: غذای اصفهان را که در اصفهان بخوری، حس لذت به آدم دست می‌دهد وگرنه مانند کباب و قرمه سبزی دیگر تبدیل به غذای ملی می‌شود نه غذای محلی و این غذای محلی است که به عنوان جاذبه کششی انگیزه سفر به مکان‌های مختلف است.
عضو هیات علمی دانشگاه هنر اصفهان با اشاره به اینکه غذاها جزء میراث ناملموس هستند، گفت: احیا آن‌ها و معرفی‌شان به ویژه از طریق برگزاری نمایشگاه‌ها و رویدادها نقش مهمی دارد.
پایان پیام/۶۳۱۲۴/ح