بفرمایید! پای این سفره زمان متوقف می شود!
شنیدید که یک دست صدا ندارد؟! پس اگر اهالی خانه مشغول تماشای تلویزیون هستند، با تلفن همراه کار می کنند و یا حتی سرگرم خوردن میوه و چای قندپهلو شده اند، دستشان را بگیرید و در این امر خیر شریکشان کنید. البته مواظب باشید آشپز دوتا نشود که غذایتان بی‌برو برگرد یا شور می‌شود یا بی‌نمک!
گروه زندگی_هانیه ناصری: قربان زبان شیرین مادربزرگ و حرف‌های دلبرانه اش که تمامی ندارد. الهی که از این نقل‌ونبات‌ها در خانه همه باشد تا از برکت وجودشان بر و بچه‌های این دوره و زمانه هم بی‌نصیب نمانند. هم نصیحت‌هایش شیرین است و هم غر و لندهایش.مثل قصه‌های معروف مادربزرگ.
*هر چقدر سر سفره بنشینی جزء عمرت حساب نمی شود!
جوانی است و نمی‌گوییم جهالت، اما سری پر از هزار سودا که نمی‌گذارد یک لیوان آب خوش و یک لقمه غذای درست‌وحسابی از گلویمان پایین برود. شام شب امتحان پایان ترم بود که صدای مادربزرگ برق از سرش پراند! چه خبره مادر؟ مگه دنبالت کردند؟ صبر کن اون یکی بره پایین بعد قاشق بعدی رو بخور! اصلاً می‌فهمی چی می خوری؟ کفران نعمته مادر و جمله‌ای که آویزه گوش اهل خانه شده است:« نترس! سر سفره هر چقدر بنشینی جزء عمرت حساب نمیشه!» البته این حرف مادربزرگ نیست. «عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ أَطِیلُوا الْجُلُوسَ عَلَى الْمَوَائِدِ فَإِنَّهَا سَاعَةٌ لَا تُحْسَبُ مِنْ أَعْمَارِکُم»؛ از امام صادق (علیه السلام) روایت است: نشستن سر سفره را طولانى کنید که آن مقدار که سر سفره هستید از عمر شما حساب نمی شود.» در ضمن حساب کنار هم بودن است و صحت و سلامتی حاصل از درست خوردن غذا. خداوکیلی این دستاوردهای بی نظیر ارزش این را ندارد که چند لحظه‌ای را آرام و بی‌دغدغه کنار عزیزترین افراد زندگیمان بنشینیم و چند لقمه‌ای نوش جان کنیم؟
*برویم سر وقت پیشنهاد سر آشپز!
نوبتی هم باشد نوبت پیشنهاد سرآشپز است. برای پختن یک لوبیا پلوی اصیل ایرانی، آن‌هم به سه روش زنده دنیا! یک غذای خوش‌رنگ و لعاب که شاید به‌خاطر قاتی پاتی و رنگی بودنش حساب مجلسی بودن روی آن باز نمی‌کنید، اما یک نکته برای همین اول راه: «لوبیاپلو» با گوشت تکه‌ای یا خورشتی، راست کار مجلس و میهمانی‌های رسمی است و مقبولیتش هم ردخور ندارد. می گویید نه؟! یک‌بار هم که شده است، محبوبیتش را در یک میهمانی مفصّل امتحان کنید. اما برویم سراغ سه روش زنده دنیا، برای پختن غذایی که شاید هنوز هم بعضی‌ها سر نام‌گذاری و صدا زدنش اختلاف‌نظر داشته باشند! تعجّب نکنید. مُخَلَفاتش یکی است اما بعضی‌ها دوست دارند آن را استانبولی صدا بزنند!
*حواستان به ذائقه اهل خانه باشد
پای ثابت همه غذاها پیاز است و خرد کردن نگینی و سرخ کردن تا مرز طلایی شدنش، شروع هر پخت و پزی. پس در قدم اول یک ماهیتابه پیاز نگینیِ طلایی داریم که قرار است بوی ناخوشایند گوشت خام را بگیرد و با چاشنی زردچوبه و البته دارچین که ادویه اصلی لوبیا پلوی ایرانی است، یک مایه خوش عطر و خوش طعم را تحویل آشپزباشی بدهد. لوبیاهای سبز را هم که سر و دمشان را گرفته‌اید به اندازه‌های دلخواه خرد کنید و به مخلوط پیاز و گوشت اضافه کنید. یک پیشنهاد هم در پرانتز:( رنگ و لعاب غذا برای آب افتادن دهان اهل خانه و به‌به و چه چه گفتنشان حرف اول را می‌زند! پس برای گرفتن امتیاز بیشتر، حضور یک هویج خرد شده آن‌هم به سبک نگینی و با تفتی مختصر، به‌همراه سایر اعضای ماهیتابه خالی از لطف نیست.)
*مواظب باشید برنجتان نرود!
برنج را که یادتان نرفته است؟ یک شعله را بگذارید برای قابلمه آب و جوشاندن برنج تا مرحله آبکش. اما از اینجا به بعد صبر کنید که قرار است دو، تابه یکی شوند و یک شعله کارشان را راه بیندازد. فقط حواستان باشد خیلی سرگرم راست‌وریست کردن مایه غذا نشوید که اگر برنجتان به‌اصطلاح خودمانی برود، برگرداندنش محال است! به‌خصوص برای لوبیا پلوی فرد اعلا که باید برنجش زنده‌تر هم برداشته شود. بروید سروقت ماهیتابه که نوبت رب گوجه‌فرنگی است. رب را که در روغن می‌اندازید تازه رنگ پس داده و خودش را نشان می‌دهد. در انتها هم کمی آب برای پختن مخلفات سرخ‌شده و نمک و فلفل به میزان لازم و دلخواه.
* یک دست صدا ندارد، آشپز هم نباید دو تا شود! مدیریت با کدبانو!
شنیدید که یک دست صدا ندارد؟! پس اگر اهالی خانه مشغول تماشای تلویزیون هستند، با تلفن همراه کار می‌کنند و یا حتی سرگرم خوردن میوه و چای قندپهلو شده اند، دستشان را بگیرید و در این امر خیر شریکشان کنید. البته مواظب باشید آشپز دوتا نشود که غذایتان بی‌برو برگرد یا شور می‌شود یا بی‌نمک! اما خدا وکیلی اگر دختر دم‌بخت دارید بهترین فرصت است که قِلِق های یک غذای ایرانی و همسر پسند را به دستش بدهید! انتخاب ته‌دیگ هم با خودتان. می‌توانید سلیقه اهل خانه را در نظر بگیرید و یا این یک مورد را به پاس زحمات بی دریغتان، پای حق‌وحقوق آشپزباشی بگذارید، به سلیقه شخصی خودتان احترام بگذارید و بین نان و سیب زمینی به دلخواه یکی را انتخاب کنید. یکی درمیان برنج و مایه لوبیا پلو را بریزید و اگر دوست داشتید در لابه‌لای هر مرحله و یا درپایان کار، کمی پودر دارچین روی آن بپاشید. فراموش نکنید! بالاخره هر چه باشد لوبیاپلو است و عطر دارچینش.
* اگر اهل خانه را به کار گرفته باشید سفره زودتر پهن می شود
اما این غذای زیبا و دوست‌داشتنی دستتان را حسابی باز گذاشته است! این هم از سخاوت و هنر ایرانی. این‌که برای خوشمزگی و لذیذ بودن، متکی به حضور گوشت‌های تکه‌ای نیست. آن‌قدر خاکشیر مزاج است که کارش با گوشت چرخ کرده و سینه مرغ تکه‌ای یا ریش ریش شده هم راه می افتد.اگر مدل‌های مختلف پختش را امتحان کرده باشید بدون شک اعتراف می‌‌کنید که برای مجلسی شدن، همگی قابلیت این را دارند میزبانی آبرومند برای مجالس و بزم‌های مفصلتان باشند. اگر زرنگی کرده باشید و اهل خانه را هم به کار گرفته باشید، تا برنج دم بکشد، سالاد شیرازی هم آماده می‌شود؛ همراه همیشگی لوبیا پلو که ترشی آب‌لیمو یا آبغوره اش لذت خوردن این غذا را چند برابر می‌کند. البته خاکشیر مزاج بودنش اینجا هم معلوم است! شاید سالاد شیرازی را برای هم جواری ترجیح دهد اما ماست_ خیار، ترشی و یا سبزی تروتازه هم در کنارش ارج و قرب ویژه ای دارند و ایرانی بودنش را تصدیق می کنند.
*بفر مایید! غذا سرد می شود!
وقت پهن کردن سفره است و نمایش هنر یک بانوی ایرانی و البته که بسیج شدن اهل خانه را هم می‌طلبد. انصافاً کار به اینجا که می‌رسد، لذتی چند برابر دارد. جمع شدن یک خانواده ایرانی دور سفره ای، آن هم با یک غذای ایرانی. شلوغی و پر جمعیت بودن خانواده و دور تا دور سفره نشستنشان هم که اگر باشد، این لذت را صد چندان می‌کند، به خصوص اگر از گوشه و کنار سفره بشنوید:« به به! دست شما درد نکند خانم!(مامان!)، چه غذای خوشمزه ای! آدم دوست دارد انگشتانش را هم بخورد!...» و اما یک کلام آخر هم مخصوص خانم خانه! طبق آموزه‌های دینی، نَفَس، افکار و نیّات هنگام پختن غذا روی اثرگذاری آن بر جسم، نقش دارد. پس با این حساب، سلامت و طهارت جسم و روح وظیفه کدبانوی خانه است. بفرمایید که غذا سرد می شود!
پایان پیام/