کاری که «پیروز» ساسانی موقع خشکسالی 7 ساله در ایران کرد

در تاریخ ایران خشکسالی زیاد رخ داده و گاهی هم بسیار طولانی و سخت بوده است. در دوره‌های مختلف نیز نحوه مواجهه با قحطی و خشکسالی متفاوت بوده و یکی از جالب‌ترین کارها را در یک خشکسالی ۷ ساله، «پیروز» پادشاه ساسانی انجام داده است. گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: «پیروز یکم» هجدهمین پادشاه ساسانی حوالی سال ۴۷۰ میلادی حدود ۲۵ سال بر امپراتوری ایران حکومت کرد. در زمان وی یک خشکسالی هفت ساله رخ داد که یکی از بزرگ‌ترین خشکسالی‌های تاریخ ایران محسوب می‌شود و پیروز هم این کار را کرد: «خراج و مالیات مردم را بخشید و دستور داد هرکسی موادغذایی ذخیره دارد مردم را در آن شریک سازد که حال فقیر و غنی یکسان باشد و اعلام کرد که اگر بفهمد یک نفر در شهر یا دهی از گرسنگی مرده همه اهالی آنجا را عقوبت خواهد کرد. و بدین طریق بود که در این مدت کسی از گرسنگی تلف نشد؛ مگر یک نفر در یکی از دهات». گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی:این هم شرح مفصل ماجرا به‌روایت «محمد بن جریر طبری»: «پس فیروز [پیروز] به ملک بنشست... چون از ملک او هفت سال بگذشت باران از آسمان باز ایستاد به زمین عجم و آن سال قحط اندر جهان افتاد و طعام تنگ شد و فیروز به هر شهری کسی فرستاد و به همه نواحی نامه کرد که... طعام از توانگران بستانید و به درویشان دهید. پس رسول و نامه به ولایت‌ها فرستاد که طعام هر شهری به درویشان آن شهر دهید و طعام از شهری به شهر نبرید و گفت اگر درویشی از گرسنگی بمیرد بَدَلش [به جایش] توانگری بکشم. و هفت سال آن تنگی بماند و به همه پادشاهی وی جز یک تن کسی از گرسنگی نمرد و بفرمود تا صد هزار درم... به درویشان دادند از جهت آن مرد. و فیروز اندر اول ستمکار بود. چون این قحط بیامد، توبه کرد و چون ایزد سبحانه و تعالی آن توبه بپذیرفت آن قحط از مردمان برگرفت. [پیش از آن] هرچه اندر پادشاهی وی چشمه آب ببود و کاریزها و رودها و مرغزارها، همه خشک شد و هیچ‌گونه گیاه نرست و وحوش بیابان و مرغان همه هلاک شدند تا بدان مملکت اندر مرغ نماند و اندر بیابان‌ها هیچ مرغ نپرید و هیچ دد و جهنده نماند. و فیروز همی شنید که رعیت همی گفتند که این ملک شوم است و تا جهان بوده است هرگز این‌چنین سختی نبود. هرچند رعیت این‌ها می‌گفتند او از طعام‌دادن و احسان سست نشد و از آن صدقه که همی داد، بازنگرفت. خدای تعالی دعا و تضرع خلق بشنید و چون هفت سال سپری شد خدای تعالی باران فرستاد و چشمه‌ها و کاریزها آب گرفت و از زمین نبات بر رست و همه درختان میوه برآورد... و خلق جهان به فراخی افتادند و سالی دو سه برآمد [دو سه سال گذشت] تا هر چه در پادشاهی وی شهری بود یا دیهی یا چاهی که در سال قحط ویران شده بود مردمان برفتند و همه آبادان کردند». سکه دوره «پیروز یکم» ساسانی سکه دوره «پیروز یکم» ساسانیانتهای پیام/