ماجرای نگرانی شهید صیاد شیرازی برای یک خلبان

همه کادر پروازیحضور داشتند و نگران بودند، شهید صیادشیرازی هم خیلی نگران بود و دائما زیر لب دعای فرج امام زمان (عج ) را زمزمه می‌کرد. ما هم به تأسی از آن شهید بزرگوار این کار را می‌کردیم. به گزارش ایسنا، امیر سرتیپ دوم دکتر ابوالقاسم کیا از همرزمان سپهبد شهید علی صیاد شیرازی روایت‌ می‌کند: تابستان ۱۳۷۳ به همراه شهید صیاد شیرازی برای بازدید از پرواز یک فروند هواپیمای «میراژ» به همدان ( پایگاه سوم شکاری ) رفته بودم. یک فروند هواپیما آماده شد و سرهنگ خلبان «نقدی بیک» که خلبانی بسیار ماهر بود، هواپیما را به پرواز درآورد، ولی متأسفانه چرخ‌های عقب هواپیما کاملا جمع نشد، حتی در هوا باز و بسته هم نمی‌شد. من به‌ اتفاق شهید صیاد در محل کاروان حاضر و شاهد ماجرا بودیم. همه کادر پروازی هم حضور داشتند و نگران بودند. شهید صیاد هم خیلی نگران بود و دائما زیر لب دعای فرج امام زمان (عج ) را زمزمه می‌کرد. ما هم به تأسی از آن شهید بزرگوار این کار را می‌کردیم. از آنجاییکه خواست خدای متعال بود، برای نشستن، هواپیما اقدام به یک حالت شیرجه تند کرد، چرخ‌ها کاملا باز شد و سالم به زمین نشست که بلافاصله شهید دستور داد یک گوسفند قربانی و در غذای سربازان طبخ شود و سپس طبق معمول نماز شکر بجا آورد و فوق‌العاده خوشحال شد و خلبان را مورد تفقد و تقدیر قرارداد. انتهای پیام