پاسداران؛ فرزندان مکتب عاشورا و نگاهبانان دستاوردهای انقلاب

پاسدار، دست همیشه همراه انقلاب و نگاهبان دستاوردهای اسلام ناب محمدی است و روز پاسدار تداعی کننده یاد آنان که با پروانه حضورشان به دور شمع وطن، غیرت حسینی را از کربلا تا قله های بلند ایثار و شهامت به دوش می کشند است.

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، تو پیرو لاله هایی هستی که با حسین زمان خود، میثاق کربلایی بستند و لحظه ای رهبر خود را تنها نگذاشتند، تا این که در راه پاسداری از اسلام جان دادند، اما تن به ذلت ندادند.

تو سرمشق گیرنده حسینی که با سوختن خود، انسان ساخت و آموزگار آزادگی و عزت شد.

تو تکلیف خویش را از سیدالشهدا آموختی که در راه دین خدا، از دنیای خویش گذشت و راه و رسم زندگی جوانمردانه را آموخت. 

تو فرزند مکتبی هستی که حسین(ع) آن را رقم زد و خود او فرهنگ عاشورایی اش را به تو هدیه داد.

تو مقلّد فدایی دین خدایی که عاشقانه و خالصانه به دیدار معشوق خویش شتافت و در این راه، ذره ای از فرامین پروردگار خویش غافل نگشت.

تو پاسدار دینی هستی که برای پاسداشت آن پاکبازانی از تبار نینوا برخاستند و خون خویش را فرش قدم های مبارکش کردند.

تو حافظ آیینی هستی که آخرین میوه باغ نبوت، آن را از سرچشمه رحمت تحویل گرفت، روح خدا هم آن را زنده کرد و با اطمینان به دستان توانای تو سپرد.

تو همان واژه زیبای خدایی که مامور نگاهبانی از دستاوردهای اسلام ناب محمدی(ص) شدی و رهبری آن را مردی علوی عهده دار شد و تو‌ پرچمدار آن شدی.

آری، افتخارت همین بس روزی را به نام تو نهاده اند که فرزند پیامبر، تربیت شده علی و عزیز زهرا (س) با ولادت خود به هستی به منت نهاد.

من به تو غبطه خوردم، آن ‌گاه که شنیدم، پیر خمین فرموده است :" ای کاش من یک پاسدار بودم." 

اینک من نیز لبیک گویان به ندای" من لم یشکر المخلوق، لم یشکر الخالق" پاسداری هایت را از آرمان های اسلامی این مرز و بوم پارسی پاس می دارم و برایت آرزوی موفقیت و سربلندی می کنم.

و بر روح بلند آلاله های پاسدار وطن که برخی وصیت نمودند با لباس مقدس پاسداری به خاک سپرده شوند، درود می فرستم و علو درجاتشان را از خداوند سبحان، طلب می نمایم.

یادداشت از: فاطمه دیباور