شرایط خیلی وحشتناکی بود. یه عده مرد هیکلی با لباسای مشکی و تا بن دندون مسلح تو چشمات زل میزدن و میپرسیدن روزهای یا نه. درست مثل عذاب قبر بود. یادمه همیشه توی محلهای بازرسی، یکی از عناصر داعشی وظیفه داشت که دهن مردم رو بو کنه!
خبرگزاری فارس؛ حنان سالمی: «دولت خلافت تلاش داشت اونطور که شایستهست ماه رمضان رو با نماز تروایح و دروس دینی گرامی بداره. تو این ماه، مراقبت و سختگیریها رو بیشتر میکردن. مجازات روزه خوارها هم بیشتر میشد. یادم میاد یکی از مجازاتهای دولت خلافت اگه یه روزه خوار رو پیدا میکردن این بود که اونو توی یه قفس میگذاشتن و توی خیابونای رقه میچرخوندن!»
اینها تجربهی «محمد الفاهم» تونسی، یکی از اعضای جدا شدهی گروهک تروریستی داعش، از گذراندن روزهای اولین ماه رمضانش در میان این تروریستها است.
شرایطی که شاید برای بعضیها ساده به نظر بیاید اما راستش محمد الفاهم و مردم سوریه و عراق هیچ وقت حتی فکرش را هم نمیکردند که یک روز به خاطر روزه خواری توی قفسها حبسشان کنند و در شهرها بچرخانندشان. هرچند، قفسهای روزه خواری تنها آغاز ماجرایی بود که مُفتیهای داعش میخواستند با فتواهای خونین خاص خودشان رقم بزنند؛ فتواهایی که از هر فکر و خیالی فراتر میرفت و یکپارچه، جنایت بشری بود؛ آن هم به نام دین محمد (ص)، آن پیامبر عطوفت و رحمت.
دهن مردم را بو میکردند!
یکی از شهروندان عراقی که از نزدیک شاهد ایستهای بازرسی تروریستهای داعشی در ماه رمضان بود؛ آن روزها را اینطور توصیف میکند: «شناسایی و پیدا کردن افراد روزه خوار کار خیلی آسونی بود. ما داشتیم زندگی میکردیم. میرفتیم و میاومدیم. مجبور بودیم برای انجام کارهای ضروریمون از خونهها بیرون بزنیم و توی شهر بچرخیم. عناصر داعشی هم وقتی شهروندها میخواستن از ایستهای بازرسیشون رد شن از اونا میپرسیدن که روزه هستن یا نه.
به صلیب کشیدن کودکان متهم به روزه خواری توسط عناصر داعش
شرایط خیلی وحشتناکی بود. یه عده مرد درشت و هیکلی با لباسای مشکی و تا بن دندون مسلح تو چشمات زل میزدن و میپرسیدن روزهای یا نه. درست مثل عذاب قبر بود. اگه واقعا روزه بودی که مشکلی نبود اما اگه به هر دلیلی روزه نبودی، محال بود بتونی از شرشون خلاص شی و جون سالم به در ببری.
یادمه همیشه توی محلهای بازرسی، یکی از عناصر داعشی وظیفه داشت که دهن مردم رو بو کنه! بعدش هم انگشتها و دندونای مردمو بررسی میکرد تا مطمئن شه چیزی خوردن یا نه. وقتی میفهمیدن روزه نیستی هر بهونهای میوردی قبول نبود. حتی اگه به خاطر بیماری روزه نگرفته بودی هم قبول نبود و همین بهونه آوردن کار رو خرابتر هم میکرد، چون هیچ وقت عفوی در کار نبود و روزه خوار طبق فتوای مفتیهای داعش باید در جا مجازات میشد!»
فتواهای مالیخویایی
مفتیهای داعش ریختن خون هر کسی غیر از خودشان را حلال میشمردند و شدت فتواها طبق موقعیت و شرایط مفتیها در شهرها و روستاها کم و زیاد میشد؛ اما مجازات هر آنچه که بود جز با ریختن خون انسانها، پایان نمییافت.
شلاق متهمان به روزه خواری در ملأ عام
این تندرویهای سلفی و افراطیگریهای دینی تا جایی ادامه پیدا کرد که دیگر مسئلهی داعشیها، روزه گرفتن یا روزه خواری نبود چرا که یکی از مفتیهای داعش در ماه رمضان اینگونه با فتوایش تیر خلاص را به سینهی اسلام زد: «کسی که وابسته به تشکیلات داعش نباشد روزهاش باطل است!» و به همین نیز اکتفا نکرد و با تاکیدی دو چندان، فتوایش را با شوری خاص، به تمام عناصر داعشی ابلاغ کرد تا اجراییاش کنند: «پس هر کس که روزه باشد اما عضو داعش نباشد روزهاش باطل است و میتوان در مورد وی به عنوان شخص منافق، مجازات حد را جاری کرد!»
شلاق شهروند عراقی متهم به روزه خواری قبل از انتقال به قفس
مفتی دیگر داعش در شهر حمص سوریه نیز در تایید این فتوای همتایش، فتوای دیگری صادر کرد و گفت: «کسی که داعش را دوست ندارد، روزهاش قبول نیست!»
یعنی عملا دیگر فرقی نداشت که مسلمانان روزه گرفته باشند یا نه چون اگر از صمیم قلبشان حکومت این گروهک تروریستی را نپذیرفته بودند روزهی آنها قبول نبود!
این مفتی در ادامهی فتوایش اعلام کرده بود که: «هر کس چنین ویژگیهایی داشته باشد واجب نیست رنج روزهداری را تحمل کند زیرا او در این صورت تنها گرسنگی و تشنگی را تحمل کرده است و روزهاش قبول نیست!»
طبق شواهد محلی و مستندات موجود، پس از صدور این فتواهای مالیخویایی بود که تب جنایتهای رمضان بین عناصر داعشی شعله کشید.
به صلیب کشیدن روزه خواران
ابو صلاح که یکی از ساکنان شرق سوریه و از شهروندان المیادین در استان دیر الزور است روزهای مجازات روزه خوران را اینگونه به یاد میآوَرد: «عناصر داعشی دستهای شیش تا سوری رو بسته بودن و اونا رو روی جاده میکشیدن. تموم سر و صورتشون زخمی شده بود و رد خون پشت سرشون روی جاده میکشید. اونقدر اونا رو روی آسفالت کشیدن که از دور مثل یه نقطهی سیاه میدیدیمشون.
عناصر داعش قبل از آغاز مجازات، تابلوهایی با عنوان «روزه خوار با سیگار» را از گردن شهروندان آویزان میکردند
بعدش هم روی سینههای شکستهشون تابلوی «روزه خوار» و «سیگاری» رو وصل کردن و گفتن: «اینا به خاطر روزه خواری تو ظهر ماه رمضون متحمل این مجازات شدن!» فکر میکردن خدان! اما ما که جرات نداشتیم اعتراضی کنیم.
از اونطرفم سه تا شهروند کُرد رو به بهونه روزه خواری انداختن تو قفس و کل المیادینو چرخوندنشون. توی قفس شلاقشون میزدن. وقتی خوب سیاه و کبود شدن بیرونشون آوردن و به صلیب کشیدنشون. اون موقع دیگه راستی راستی هیچ کس جرات نداشت حتی نفس بکشه. هنوزم اون رمضان وحشتناکو یادم نرفته. اونا کاری با مردم کردن که حتی موقع افطار هم میترسیدن روزههاشونو باز کنن!»
بریدن دست و پای روزه خواران
عناصر داعشی به بهانهی اجرای حد شرعی بر روزه خواران تا جایی پا را فراتر از حدود شرعی گذاشتند که تنها در یکی از موارد، در شهر البوکمال، سه شهروند سوری را به اتهام روزه خواری ساعتها مثل حیوانات در قفس نگه داشتند و بعد از بریدن دستها و پاهایشان برای اینکه عبرت دیگران شوند آنها را در مرکز شهر به صلیب کشیدند.
بریدن دست و پای شهروندان متهم به روزه خواری در دیر الزور
جلال احمد که رییس مرکز نظارت بر عدالت برای زندگی در دیرالزور بود با تایید این جنایت گفت: «هر یک از این سه نفر، متحمل هفتاد ضربه شلاق هم شدند!»
بریدن سر چهار جوان متهم به روزه خواری در میدان مرکزی موصل
ام سمیر که یکی از بانوان داغدار از جنایات داعش در شهر موصل کشور عراق است، با پرده برداشتن از جنایات ماه رمضان داعشیها در کشورش، روز سر بریدن چهار جوان موصلی را اینطور مرور میکند: «اصلا نفهمیدیم چی شد. همه رو توی میدون مرکزی موصل جمع کردن و فقط با این مقدمه که این چهار تا جوون، روزه خوار و کافرن سرشون رو بریدن. خون کل میدون رو پر کرد و سرشون روبهروی پای مادراشون قِل خورد اما مگه جرم اونا چی بود که باید میمُردن؟ این واقعا اسلام محمده (ص)؟ این اسلام خداست؟ سر بریدن به جرم روزه خواری؟!»
پایان پیام/