گروگان گیری در جشنواره های سیاسی

با توجه به استحاله درون مایه جشنواره «کن» و تبدیل شدن به یک جشنواره کاملا سیاسی و فاقد استقلال باید پرسید که نسبت هنرمندان ایرانی که با سرمایه جمهوری اسلامی مطرح شده‌اند با این جشنواره ضد ایرانی چیست؟ به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، سارا فلاحی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در یادداشتی با اشاره به حواشی جشنواره فیلم کن نوشت: امروز هنر به گروگان سیاست در آمده است و حاکمان زیاده خواهی که در ساختار نظام بین الملل به دنبال هژمونیک نمودن نظم مورد نظر خود هستند هنر را در خدمت سیاست های توسعه طلبانه و نژاد پرستانه خود قرار داده اند و درون مایه های فاخر  هنر را به قربانگاه مطامع سیاسی و قدرت افزایی خود می برند. به همین خاطر است که بسیاری از جشنواره های هنری از قالب اصلی تهی شده اند و درون مایه های فرهنگی آن ها مضمحل گشته و از ریل اصلی خود خارج شده اند، تا جایی که این جشنواره ها که باید ملت ها را به هم نزدیک کنند و منادی صلح و عدالتخواهی باشند خود به عامل غیریت سازی و مرزبندی میان ملت ها تبدیل شده اند و به جای خدمت به فرهنگ ملت ها و تلاش برای اعتلای آن ها، به  میدانی برای تخریب فرهنگ ملت ها  تبدیل شده اند. جشنواره بین‌المللی کن که زمانی در زمره معتبرترین جشنواره های سینمایی جهان بود حالا در سایه تسلیم شدن به سیاست و صاحبان قدرت صرفا به یک بیانیه تصویری کاملا سیاسی تبدیل شده که تسویه حساب های سیاسی با مخالفان نظم نوین غربی را در قالب تجلیل از فیلم ها و بازیگران فیلم هایی انجام می دهد که فرهنگ واحدهای سیاسی تجدید نظر طلب و مخالف نظم مذکور را مورد هجمه قرار می دهند. به عنوان مثال جشنواره کن امسال به شکلی مبرهن و واضح تر از همیشه تسلیم سیاست و ساختار مبتنی بر تبعیض و نابرابری شد که رهبری  آن را غرب بر عهده دارد. به همین خاطر است که فیلم موهن و توهین آمیز  عنکبوت مقدس که فرهنگ و باورها و نظام دانایی حاکم بر جامعه ایران را مورد هجمه قرار داده بود در این جشنواره مورد پذیرش جدی دست اندر کاران آن قرار گرفت. در واقع بسیاری از جوایز این جشنواره به کسانی داده می شود که در مسیر جنگ ایدئولوژیک جهان غرب با جهان های دیگر از جمله جهان اسلام در نقش سربازان فرهنگی غرب ایفای نقش می کنند؛ به عبارت دیگر بسیاری از جوایز این جشنواره هویت هنری ندارند بلکه تقدیری است از سربازان فرهنگی غرب که در  خط مقدم مقابله با فرهنگ و مذهب کشورهای تجدید نظر طلب و جبهه مقاومت حضور جدی دارند. بنابراین با توجه به استحاله درون مایه این جشنواره و تبدیل شدن به یک جشنواره کاملا سیاسی و فاقد استقلال نمی توان انتظاری متفاوت  از آن داشت. اما سوال اصلی این است که نسبت هنرمندان ایرانی که با سرمایه جمهوری اسلامی مطرح شده اند با این جشنواره ضد ایرانی چیست؟ سوال این است با کدام عقلانیت هنرمندان داخلی اعم از بازیگر و کارگردان و ... با حضور در این جشنواره به لگدمال شدن فرهنگ و تمدن این سرزمین رسمیت می بخشند و نه تنها رگ غیرتشان برای دفاع از داشته هایی که به ناحق مورد هجمه قرار می گیرد نمی جنبد بلکه برخی از آن ها در نقش تریبون ایدئولوژیک دشمنان این ملت ظاهر می شوند؟ اصلا برخی هنرمندان داخلی ما که چنین جشنواره هایی را خواسته یا ناخواسته به آوردگاهی برای مقابله با سرزمین شان تبدیل می کنند آیا این قاعده جهانی را نمی دانند که وقتی به نام یک سرزمین و ذیل پرچم یک کشور وارد چنین صحنه هایی می شوند نمی توانند و نباید آن سرزمین و آن پرچم را نادیده بگیرند؟ آیا به طنز تلخ ماجرایی که ایجاد کرده اند نمی اندیشند که کاسه ارتزاق مالی، هویتی و فرهنگی خود را با کدام متر و شاخص روشنفکری می شکنند؟ اصلا در کجای دنیا همراهی با دشمنان هویت، تاریخ و فرهنگ یک ملت، نماد و نشانه روشنفکری قلمداد می شود؟ از طرف دیگر مدیران هنری ما که بار سفر چنین افرادی را می بندند و آن ها را روانه میادینی که با مین های ضدفرهنگی آلوده شده اند می کنند با خود نمی اندیشند که کدام عقل سلیم اجازه می دهد با پول این ملت زمینه توهین به داشته های این ملت را فراهم نمود؟ با کدام عقلانیت، سلبریتی سازی می کنند و سرمایه های این مملکت را برای این افراد خرج می کنند و بعد بدون صیانت از آن ها و تفهیم فکری و فرهنگی شان آن ها را رها می‌کنند و در رهاشدگی این جامعه، فرهنگ و تمدن این سرزمین را در تیررس دشمن قرار می دهند؟ لازم و ضروری است که ریل گذاری ها تغییر کند و طرحی نو در انداخته شود چون با این نقشه راه غلط هر چه پیش برویم راه به ترکستان می بریم و هر چه رشته کنیم پنبه می شود! انتهای پیام/