آثار هنرمندان ایران در نصف‌جهان
به مناسبت هفته صنایع دستی، نمایشگاه صنایع دستی در اصفهان پابرجاست، در این نمایشگاه هنرمندان سایر استان‌ها آثارشان را به نمایش گذاشته‌اند که دیدنش خالی از لطف نیست.
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، وقتی بعد‌از‌ظهر یکی از روزهای گرم خرداد میان درختان سر به فلک کشیده خیابان سپاه، قدم می‌زدم، راهم را به سمت کاخ چهلستون کج کردم. از همان ورودی، انبوه غرفه‌های صنایع دستی را دیدم، چشمانم برق زد و بدون معطل یکی‌یکی به غرفه‌ها سر زدم. از همه استان‌ها آمده بودند. یک لحظه گمان کردم همه ایران در چهلستون کنار هم جمع شده‌اند.
به غرفه رودوزی‌های سنتی قزوین که رسیدم اولش فکر کردم پته‌دوزی کرمان است، نخ‌های رنگین کنار هم نقوش زیبایی را خلق کرده بود.
هنرمندها سعی کرده بودند لباس محلی شهرشان را بپوشند و من از دور و قبل از آنکه به غرفه برسم، حدس می‌زدم از کدام استان باشند. به غرفه قلمزنی آذربایجان غربی که رسیدم، تفاوت این نوع قلمزنی را با قلمزنی اصفهان پرسیدم. هنرمند قلمزنی با مهربانی و با لهجه شیرینش توضیح داد قلمزنی آذربایجان‌غربی، کنده‌کاری است ولی اصفهان با چکش و قلم روی فلز، طرح می‌زند. به نظرم قلمزنی‌اش ظریف‌تر و نازک‌تر از اصفهان بود، اگرچه هیچ کدام از زیبایی کم ندارد.
برگ درختی که بومِ نگارگری شد
غرفه‌ای جلوتر، تابلوهای زیاد نگارگری روی میز چیده بود. نگارگری روی برگ، روی برگه هم نوشته بود:«زمینه توسط خداوند، نقاشی توسط بنده‌خدا.» آقای هنرمند به جای بوم از برگ درختان استفاده کرده بود.
به او گفتم چه فرایندی روی برگ‌ها انجام می‌دهی؟ پاسخ داد: «قبل از نگارگری روی برگ‌ها طی سه مرحله رویش مواد می‌زنم و بعد از نقاشی هم چهار مرحله دیگر مواد مخصوص می‌خورد. در آخر هم پشت برگ را روغن می‌زنم و قاب می‌گیرم.»
اگرچه نگارگری به خودی خود جذاب است و هنری دیرینه به حساب می‌آید، اما خلاقیت و تغییر کاربری در هنر و صنایع دستی متناسب با روز، می‌تواند مشتری بیشتری داشته باشد.
معجزه هنردرمانی
از غرفه گلیم‌بافی خراسان جنوبی، خامه‌دوزی سیستان‌وبلوچستان، سوزن‌دوزی سمنان و قفل‌سازی چالشتر می‌گذرم. هنرهایشان مرا به ذوق آورده، انگار خستگی کارهای هفته‌ام آرام آرام از تنم بیرون می‌رود، یاد مصاحبه‌هایم با هنرمندها می‌افتم که می‌گفتند هنردرمانی معجزه می‌کند و واقعا داشت معجزه می‌شد.
کمی جلوتر غرفه‌دار زابلی را می‌بینم، سلام گرمی می‌کند و از نمایشگاه می‌پرسم. می‌گوید از امکانات غرفه راضی است اما فروش کم است، به تبلیغات کم اشاره می‌کند و می‌گوید خیلی از مردم در جریان نیستند که نمایشگاه وجود دارد. وقتی گذرشان به چهلستون می‌افتد، تازه این نمایشگاه را می‌بینند برایش آرزوی برکت و فروش بیشتر می‌کنم و به غرفه بعدی سر می‌زنم.
چانه‌زنی برای هنر ممنوع
مازندران، چند دستگاه کاربافی گذاشته و حوله می‌بافد، حوله‌هایی که آبگیری خوبی دارند و دیرتر خراب و پوسیده می‌شوند، البته کاربافی را بقیه استان‌ها ازجمله خراسان جنوبی هم دارند. مشتری‌ها اگرچه زیاد نیستند سر قیمت با غرفه‌دار چانه می‌زنند و غرفه‌دار می‌گوید:« باور کن برایم نمی‌صرفد، نخ را متری فلان قدر می‌خرم و چند ساعت برای بافتنش وقت می‌گذارم.»
قلبم مچاله می‌شود، دلم می‌خواهد برای کمک به هنر و صنایع دستی از هر غرفه‌ای چیزی بخرم تا دِینم را به هنرمندان سرزمینم ادا کنم.
غرفه بعد چاقوی زنجان است، از تیزی چاقو به غرفه زری‌بافی پناه می‌برم، استاد شمسعلی دستگاهش را گذاشته و شاگردانش مشغول کارند.
هنرمندان نصف جهان هم در سمت دیگر نشسته‌اند به منبت‌کاری و قلمزنی، جای خالی قلمکار و مینا حس می‌شود. وارد ورودی اصلی چهلستون می‌شوم. انعکاس رقص ستون‌ها در حوض، نمای بیشتری به نمایشگاه داده و نور کمرنگ غروبِ خرداد، اکلیل‌گونه روی سطح آب می‌درخشد. به گمانم امسال که نمایشگاه در چهلستون برگزار شده، بازدید بیشتری نسبت به سال قبل دارد، پارسال در نمایشگاه بین‌المللی اصفهان بود و نمایشگاه، جمعیت زیادی به خود ندید.
تبلیغات برای نمایشگاه مناسب و کافی نبوده است
دانشگاه هنر اصفهان هم دو غرفه کنار حوض چهلستون دارد. خانم هنرمند، هنر دست خودش و دوستانش را می‌فروشد. دست‌سازه‌های چوبی و سفالی که به اشکال مختلف زینتی و تزیینی درآورده. او هم از تبلیغات نامناسب و کم برای نمایشگاه گلایه دارد. ولی خوشحال است که غرفه و امکانات هست. می‌گوید چهلستون و چهارباغ مکان‌های مناسبی برای فروش صنایع دستی است.
غرفه صنایع دستی دریایی بوشهر هم با انواع صدف‌های دریایی، آویزهای زینتی درست کرده بود. زیبایی‌اش دلربا بود.
نمایشگاه را از دست ندهید، تا جمعه وقت هست
ورشوسازی لرستان، احرامی‌بافی خوزستان، چیت‌بافی ایلام، ملیله زنجان و غرفه‌های دیگر شهرها و استان‌ها نیز زیبایی خودشان را داشتند. هوا کم کم داشت تاریک می‌شد. یک ساعت و نیم گذشت تا نمایشگاه را روی دور تند ببینم. دلم می‌خواهد باز هم فرصت کنم و تا جمعه که نمایشگاه برقرار است، یک بار دیگر سر بزنم.
امید است نمایشگاه صنایع دستی فصلی و در مکان‌های مناسب برگزار شود تا هم مردم با هنرهای مختلف آشنا شوند و هم بتوانند از هنرمندان حمایت کنند. اصفهان، شهر جهانی صنایع دستی است و بیش از پیش باید هوای هنرمندانش و هنرمندان ایران را داشته باشد.
پایان پیام/۶۳۱۲۴/