حاشیه نگاری| جمعه، انتظار ناتمام و یک مهمان غریب و گمنام
آدینه، حکایت از انتظار و دلدادگی دارد و جمعه ۲۴ آذر هم‌زمان با ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها، مردم قوچان میزبان یک لاله گمنام فاطمی شدند که پس از ۴۱ سال دوری از وطن دوباره به خانه بازگشته و قرار است همچنان بی‌نشان در یکی از شهرهای خراسان رضوی آرام بگیرد.
خبرگزاری فارس، قوچان - مجید جعفری مقدم؛ بیشتر آدینه‌ها گره‌خورده است به منتظر بودن و انتظار برای فرج آخرین منجی عالم بشریت امام عصر(عج) و دلدادگی‌ها، و چه زیباست که صبح جمعه‌ای دیدگانت به ظهور مهدی موعود منور شود.
این روایت همه جمعه‌هاست، اما این جمعه کمی متفاوت بوده و حال و هوای شهر قوچان و حتی آدم‌هایش در کنار آن دل‌تنگی و انتظار برای امام زمان ارواحنا له الفدا فرق دارد چون همه خود را مهیا می‌کنند تا یک میزبانی از یک میهمان خاص را انجام دهند.
شاید در ابتدا این در ذهن به وجود آید که این میهمان خاص وزیر، وکیل، مقام مسؤول کشوری یا لشکری باشد که همه در تکاپوی استقبال درآمده‌اند اما این میهمان خاص کسی است که همه مسئولین کشوری و لشکری صندلی و جایگاه خود را مدیون او هستند و باید قدردانش باشند.
رسم بر این بوده وقتی کسی خود را مهیای استقبال و میزبانی از یک میهمان می‌کند باید بهترین جامه‌ها و لباس‌هایش را بر تن کند اما امروز همه شهر یکدست سیاه‌پوش شده است و حتی لباس‌های بر تن همه مردم هم سیاه هست زیرا این میهمان در ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها، مادر سادات، ام‌ابیها، دردانه رسول گرامی اسلام(ص) وارد این شهر می‌شود.
البته این مهمان خوش‌نام که از منطقه عملیاتی سومار راهی قوچان شده است نام و نشانی ندارد و خبری از اقوام و آشنایان و حتی پدر و مادرش نیست که هنگام ورود به استقبالش بیایند ولی حضور پرشور زنان، دختران، مردان و جوانان این شهر نشان از آن دارد که همه می‌خواهند جای خالی مادر و پدر، برادر، خواهر و دوستان و آشنایان را برایش پر کنند تا او دیگر احساس تنهایی و غریبی نکند.
قرار میزبانی از پیکر و پاک و مطهر یک لاله گلگون‌کفن است که در سن ۲۴ سالگی هنگام دفاع از این نظام و انقلاب در عملیات مسلم بن عقیل در منطقه عملیاتی سومار به درجه رفیع شهادت نائل شده بود و امروز پس از سال‌ها دوباره بی‌نام‌ونشان به میهن بازگشته است.
مصلای قبای قوچان هم با همه هفته‌ها کمی متفاوت‌تر بود زیرا وعده‌گاه استقبال و تشییع این لاله فاطمی پس از اقامه نماز عبادی و سیاسی جمعه بود، پس همه مهیای استقبالی پرشور از این شهید گمنام می‌شوند.
شهید را با تشریفات خاص نظامی و شکوهی پرافتخار به میان جمعیت می‌آوردند، همه به دنبال سبقت گرفتن از یکدیگر هستند تا زیر تابوت شهید را بگیرند و به ناگاه دست‌ها پیکر شهید را تا جایی که جا دارد بالا می‌برند و گویی می‌خواهند او را به آسمان خدایی نزدیک‌تر کنند.
هوا گرفته و سرد است و نم‌نم‌های برف و باران صورتت را نوازش و خبر از فرارسیدن زمستان می‌دهد اما جمعیت پرشور مردم ولایتمدار و شهیدپرور قوچان بر این هوای سرد غلبه کرده و گرمابخش این تشییع باشکوه و بی‌نظیر شدند تا دیگر این سردی هوا به چشم نیاید.
انگار کسی سرمای هوا که دست‌ها را بی‌حس کرده نمی‌شناسد و پیر و جوان و زن و مرد حتی کودکان آمده‌اند تا هم در این مراسم تشییع شرکت کنند و هم بار دیگر با آرمان‌های امام و شهدا عهد و پیمان ببندند و بگویند در این راه که شما رفتید ما ثابت‌قدم خواهیم بود.
صدای سنج و دمام زنی نوجوانان دهه هشتادی که باجان و دل بر سنج و طبل‌های خود می‌کوبیدند حال و هوای خاصی به این مراسم تشییع بخشیده بود و صدای آن در صدای مردمی که یک‌صدا بر سر و سینه می‌کوبیدند و می‌گفتند «این گل پرپر از کجا آمده از سفر کرب و بلا آمده» می‌پیچید و می‌چرخید.
دقایقی پیکر روی زمین قرار گرفت و مردانی که حامل پیکر بودند اجازه دادند تا زنان و دختران این سرزمین نیز در کنار پیکر پاک و مطهر این لاله خوش‌نام حاضرشده و علاوه بر وداع با این جوان رعنای سرزمین به او بگویند که شاید امروز بی‌نام‌ونشان آمدی و خبری از خانواده و آشنایانت نیست اما امروز تک‌تک ما خواهر و مادر تو خواهیم بود.
مردم قوچان، پیکر را تا ابتدای میدان ولی‌عصر(عج) همراهی و پس از برگزاری عزاداری و نوحه‌سرایی، با پیکر پاک و مطهر این شهید وداع کردند تا جوان بازگشته به وطن پس از ۴۱ سال دوری، هم‌زمان با شهادت حضرت زهرا سلام‌الله علیهم در شهر بینالود آرام بگیرد.
پایان پیام/ ٧٠٠۴٣