چرا باید سوگواری کنیم؟

ایسنا/اصفهان یک روانشناس به سوگ ابراز نشده در دوران کرونا اشاره کرد و گفت: اگر برای از دست دادن عزیزی سوگواری نکنیم، غم و اندوه در وجود ما نهادینه می‌شود، درحالی‌که باید غم و ناراحتی را بپذیریم، سوگواری کنیم و وانمود نکنیم حالمان خوب است. سمیرا خلیلی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: مرگ اگر ناگهانی اتفاق بیفتد و یا حتی اگر انتظار آن را داشته باشیم باز هم غافلگیر کننده است و همه‌چیز را تغییر می‌دهد. وی گفت: وقتی ما کسی را که دوست داریم از دست می‌دهیم، اتفاق وحشتناکی برایمان می‌افتد، در این شرایط احساس می‌کنیم دنیا روی سرمان خراب شده است، دیگر هیچ‌چیز عادی نیست، هیچ‌چیز منطقی نیست، انگار زمان ایستاده است. در این شرایط حتی کمک اطرافیان هم بی‌فایده است و گاهی مواقع فکر می‌کنیم همه اطرافیانمان ظالم و بی‌رحم شده‌اند، چون هرچقدر هم تلاش کنند نمی‌توانند احساس دردی را درک کنند که ما به خاطر نبود کسی که دوستش داریم تحمل می‌کنیم. این روانشناس با بیان اینکه سوگواری هیچ ایرادی ندارد، تصریح کرد: درست است سوگواری حس بدی به ما منتقل می‌کند، اما دلیل نمی‌شود بد باشد. مرگ همان‌قدر که فکر می‌کنیم دردناک و همان‌قدر که حس می‌کنیم، آزار دهنده است، پس باور کنید شما دیوانه نیستید، فقط یک اتفاق دیوانه کننده برای شما افتاده و وضعیت همان‌قدر که  فکر می‌کنید بد است. وی با بیان اینکه مرگ یکی از عزیزان اتفاقی غیرقابل جبرانی است، افزود: در واقع شما چیزی از دست داده‌اید که قرار نیست دوباره بگردد. در این شرایط باید بدانیم که ما به راه‌حل نیاز نداریم، به شنیدن جملات مثبت نیاز نداریم، به یادآوری جنبه‌های مثبت زندگی نیاز نداریم، بلکه نیاز به کسی داریم که دست ما را بگیرد و غم از دست دادن عزیزترین فرد زندگی ما را درک کند. خلیلی به سوگواری در دوران همه‌گیری کرونا اشاره و اظهار کرد: سوگ در دوران کرونا شرایط متفاوت‌تری نسبت به قبل پیدا کرد. سوگواری سال‌ها در فرهنگ ما آداب و رسوم خاصی داشته و همیشه بعد از مرگ یکی از عزیزانمان، دور هم جمع شویم، سوگواری کنیم و غم خود را با دیگران تقسیم کنیم، چون وقتی دیگران کنار ما هستند کمتر احساس تنهایی می‌کنیم، اما در دوران همه‌گیری کرونا به دلیل خطر جدی بیماری و مرگ، نتوانستیم مراسم عزاداری را به روال همیشگی برگزار کنیم. وی با بیان اینکه در دوران کرونا مجبور شدیم مراسم سوگواری عزیزانمان را به دور از شلوغی و حضور و همدردی دیگران برگزار کنیم، افزود: در این دوران حتی نتوانستیم در مراسم خاک‌سپاری و عزاداری که دیگران برگزار می‌کردند، شرکت کنیم و مایه تسلی خاطره آن‌ها باشیم. این شرایط باعث می‌شود غم و ناراحتی و افسردگی که بعد از کرونا و از دست دادن عزیزان در ما به وجود می‌آید، قوی‌تر از دوران سوگ در حالت طبیعی باشد. این روانشناس خاطرنشان کرد: در بیشتر افرادی که نتوانستند در دوران کرونا غم از دست دادن عزیزانشان را ابراز کنند، این غم بعد از یک تا دو سال هنوز در وجودشان نهادینه و تبدیل به اضطراب و افسردگی شد و هنوز نتوانسته‌اند این سوگ را در خود حل کنند. وی به تلاش دوستان و اطرافیان برای تسکین فرد داغدار اشاره و تصریح کرد: در بیشتر مواقع افراد تلاش می‌کنند برای تسکین ما، فقدان‌های خودشان را تعریف کنند و بگویند اتفاقی که افتاده آن‌قدر بد نیست، غم تو آن‌قدر بزرگ نیست، ما هم تجربه کرده‌ایم، سعی کن قوی باشی، هیچ مشکلی پیش نیامده و ...، اما واقعیت این است که باید در اولین قدم بپذیریم سوگ اتفاق افتاده، ما عزیزی را از دست داده‌ایم، حالمان بد است و هیچ راه فراری وجود ندارد. خلیلی تأکید کرد: هرچقدر تلاش کنیم به سوگ فکر نکنیم و بگوییم اتفاقی نیفتاده، بیشتر باعث نهادینه شدن سوگ و غم و اندوه در وجود ما می‌شود. تحمل دوران سوگ در افراد متفاوت است تحمل دوران سوگ در افراد متفاوت استاین روانشناس با بیان اینکه تحمل دوران سوگ در افراد متفاوت است و یک نسخه واحد برای همه وجود ندارد، توضیح داد: با وجود این تفاوت، باید بپذیریم وقتی فردی را از دست می‌دهیم باید سوگواری کنیم، چون حالمان بد است، غمگین و ناراحتیم و نیاز به عزاداری داریم. وی ادامه داد: نیاز به عزاداری یعنی سعی نکنیم همه‌چیز را عادی جلوه دهیم، بلکه با دیدن عکس‌ها و زنده کردن خاطرات و فکر کردن به عزیزی که از دست داده‌ایم، خود را تسکین دهیم. حرف زدن و فکر کردن راجع به لحظات و خاطرات خوب و بد باعث شود حالمان زودتر خوب شود. خلیلی با یادآوری اینکه وقتی کسی را از دست می‌دهیم گاهی خشمی نسبت به اطرافیانمان پیدا می‌کنیم، گفت: گاهی حتی تسکین و تسلیت گفتن افراد باعث می‌شود دچار خشم شویم، درحالی‌که این اتفاق طبیعی است و به جای سرکوب خشم باید بپذیریم و بدانیم حالمان خوب نیست و قبول کنیم اذیت می‌شویم. سوگ را بپذیریم سوگ را بپذیریموی با بیان اینکه تلاش برای نادیده گرفتن سوگ و برگشتن به زندگی طبیعی باعث واکنش‌های دیگری در بدن ما می‌شود، تصریح کرد: گاهی همین سوگ ابراز نشده در وجود ما تبدیل به دردهای جسمانی می‌شود. پس بهترین روش این است که سوگ را بپذیریم و برای فردی که از دست داده‌ایم گریه و عزاداری کنیم. این روانشناس با بیان اینکه لازم نیست سوگواری حتماً گروهی باشد، گفت: می‌توانیم به‌تنهایی برای عزیزی که از دست دادیم عزاداری کنیم، اما ناراحتی و اندوه خود را سانسور نکنیم و قبول کنیم سوگ باعث می‌شود حال ما بد باشد. باید بپذیریم اتفاق بزرگی افتاده که غمگین و ناراحتیم، اما لازم نیست وانمود کنیم حالمان خوب است. انتهای پیام