ترکیب‌بند «با کاروان نیزه» عنایت بزرگان دین به من بود

شاعر ترکیب‌بند «با کاروان نیزه» گفت: ترکیب‌بند «با کاروان نیزه» عنایت بزرگان دین است، چون در طول ۱۰ سال با تلاش خودم این‌کار صورت نگرفته بود. علیرضا قزوه، نویسنده و شاعر معاصر ایرانی در برنامه «آن» از شبکه دو سیما درباره ترکیب‌بند «با کاروان نیزه» گفت: این ترکیب‌بند بیش از ۱۰ سال در ذهنم بود و هرسال برای این کار نمونه‌ای می‌زدم. آن فردی که در قله نشسته بود و نگاهم به آن بود، کار‌های محتشم کاشانی بود. اینکه آیا می‌شود ترکیب‌بندی نزدیک به محتشم و روایت امروز ساخت. علیرضا قزوه ادامه داد: من هر سال برای این ترکیب‌بند نمونه می‌زدم و جواب نمی‌گرفتم. گذشت تا اینکه در سالی بهار و محرم باهم یکی شده بود. در آن سال تلاش کردم ترکیب‌بند «با کاروان نیزه» را بگویم. این ترکیب‌بند با خوابی اتصال داشت و این‌کار‌ها به نوعی هدیه بزرگان به ماست. حتماً عنایتی در این کار بوده است. چون در طول این ۱۰ سال با تلاش خودم این‌کار صورت نگرفته است. شاعر ترکیب‌بند «با کاروان نیزه» افزود: شب عید بود که نیت کرده بودم امسال هم این ترکیب‌بند را امتحان کنم. دقیقاً خواب فضایی را دیدم که جاده کربلا بود. این جاده، جاده قدیم و سنگ فرش شده بود. از این سنگ فرش‌ها هم آتش می‌بارید. در این خواب باید در جاده کربلا روی آتش قدم برمی‌داشتم. نگران بودم که آیا می‌توانم پاهایم را در آتش بگذارم و حرکت کنم. در آن سال که من ترکیب‌بند را گفته بودم، هنوز جاده مهران باز نشده بود. قزوه با بیان اینکه گمان می‌کنم که یک سال بعد یا دو سال بعد این جاده راه‌اندازی شد، گفت: صبح به آقای کاکایی زنگ زدم و گفتم که این خواب را دیدم. گفت که دیشب خواب شما را دیدم که داشتی یک غزل عاشورایی را می‌خواندی. گفتم که ترکیب‌بندی را شروع کردم و بند اولش را امروز گفتم. شعر را برایش خواندم و ایشان گفت که اتفاقاً این شعر را دیشب در خواب می‌خواندی. این شاعر معاصر با اشاره به اینکه همان روز یا فردای آن روز حاج سعید حدادیان از جنوب به من زنگ زد، ادامه داد: به او گفتم که ترکیب‌بندی را شروع کردم و آن یک بند اول را برایش خواندم. حاج سعید گفت که این فضا را رها نکن. این فضا، فضای جالبی است. من در این ۱۳ روز عید ذهنم درگیر این ترکیب‌بند بود و انگار که هیچ نمی‌دیدم. با کاروان نیزه با کاروان نیزهمی‌آیم از رهی که خطرها در او گم استاز هفت‌منزلی که سفرها در او گم است از لا‌به‌لای آتش و خون جمع کرده‌اماوراق مقتلی که خبرها در او گم است دردی کشیده‌ام که دلم داغدار اوستداغی چشیده‌ام که جگرها در او گم است با تشنگان چشمۀ اَحلی مِن العسلنوشم ز شربتی که شکرها در او گم است این سرخی غروب که همرنگ آتش استتوفان کربلاست که سرها در او گم است یاقوت و دُرّ صیرفیان را رها کنیداشک است جوهری که گهرها در او گم است هفتاد و دو ستاره غریبانه سوختنداین است آن شبی که سحرها در او گم است باران نیزه بود و سر شهسوارهاجز تشنگی نکرد علاج خمارها جوشید خونم از دل و شد دیده باز، ترنشنید کس مصیبت از این جانگدازتر صبحی دمید از شب عاصی سیاه‌تروز پی شبی ز روز قیامت درازتر بر نیزه‌ها تلاوت خورشید، دیدنی‌ستقرآن کسی شنیده از این دلنوازتر؟ قرآن منم چه غم که شود نیزه، رحل منامشب مرا در اوج ببین سرفرازتر عشق توام کشاند بدین‌جا، نه کوفیانمن بی‌نیازم از همه، تو بی‌نیازتر قنداق اصغر است مرا تیر آخریندر عاشقی نبوده ز من پاکبازتر با کاروان نیزه شبی را سحر کنیدباران شوید و با همه تن گریه سر کنید فرصت دهید گریه کند بی‌صدا، فراتبا تشنگان بگوید از آن ماجرا، فرات گیرم فرات بگذرد از خاک کربلاباور مکن که بگذرد از کربلا، فرات با چشم اهل راز نگاهی اگر کنیددر بر گرفته مویه‌کنان مشک را فرات چشم فرات در ره او اشک بود و اشکزآن گونه اشک‌ها که مرا هست با فرات حالی به داغ تازۀ خود گریه می‌کنیتا می‌رسی به مرقد عباس، یا فرات از بس که تیر بود و سنان بود و نیزه بودهفتاد حجله بسته شد از خیمه تا فرات از طفل آب، خجلت بسیار می‌کشمآن یوسفم که ناز خریدار می‌کشم باشگاه خبرنگاران جوانفرهنگی هنریرادیو تلویزیون