از گوراب تا خیریه‌ای که با مرگ غم‌انگیز ترنّم پا گرفت
این گزارش روایت یک موسسه نیکوکاری در یک روستای بخش مرکزی شهرستان زرین دشت در جنوب شرق استان فارس است که پس از غرق شدگی و مرگ‌غم انگیز یک دختر نقاش پا گرفته است، خیریه ای که به یاد ترنّم ۱۳ ساله، تلاش دارد تا با کمکهای هر چند اندک گرهی از کار افراد گرفتار روستا باز کند.
خبرگزاری فارس- زرین دشت، آمنه سپهر؛ اعتقاد دارم آدم ها پس از مرگ جاودانه می شوند ، حالا هر کسی به فراخور روند زندگی اش! یکی در تصادف جان می دهد، یکی بیمار می شود و یکی هم مثل دخترک هنرمند ۱۳ ساله گزارش ما در اتفاقی تلخ، طعمه گوراب میشود، اما مرگ غم انگیز ترنّم با همه تلخی اش، برکتی بی نظیر داشته است.
شکفتن غنچه‌های انفاق، جا مانده از مرگ دخترک هنرمند زرین دشتی است که یک و نیم سال پیش در گوراب پایین دست روستای دروا از توابع بخش مرکزی شهرستان زرین دشت غرق شد و چشمانش برای همیشه بی فروغ شد.
اما پس از این اتفاق تلخ، موجی از همدلی در بین اهالی این روستای بیش از ۳ هزار نفری ایجاد شد که به یاد این دختر هنرمند که لبانش الفتی دیرینه با لبخند و مهربانی داشت، خیریه ای به نام ترنّم راه اندازی شود.
خیریه ای که با هدف تسلّای خاطر مادر رنج کشیده ترنّم و با ایجاد کمپینی در فضا مجازی به راه افتاد تا لبخند بر لبان افراد بی بضاعت که با آبرو داری دست نیاز به سوی خیرین دراز می کردند، بنشاند
امروز این خیریه که به‌صورت رسمی ثبت و با حمایت کمیته امداد امام خمینی (ره) شهرستان زرین دشت در حال فعالیت است، با عمل به فرمایش رهبر معظم انقلاب در اجرای هر چه بهتر مواسات و همدلی تلاش می کند تا با جمع آوری کمک های مردمی در قالب کمک مؤمنانه نان بر سر سفره نیازمندان این روستا ببرد.
روستای دروا یکی از روستاهای پر جمعیت شهرستان زرین دشت است که اهالی آن همه تُرک زبان و در واقع همه بگونه ای هم طایفه ای هستند، پای کار بودن و همدلی مردم این روستا در مراسمات عیش و عزا تقریباً زبانزد است.
مردمی که درد همنوعانشان درد مشترک همه اهالی و شادی آنان شادی همه مردم روستاست، چیزی که در دنیای مدرن امروزی دیگر کمتر چنین سنّت هایی پا بر جا مانده است.
مردمانی که اینبار هم کمر همت بستند تا با راه اندازی موسسه نیکوکاری ترنّم در روستایشان، تلاش کنند تا با کمک های انسان دوستانه، در بخش های مختلف درمان، رفاهی، معنوی و فرهنگی گامهای مثمر ثمر بردارند.
ماجرای ترنّم
معلم بود و چند سالی میشد که حضانت دو دخترش را گرفته بود و با خود به روستا برگشته بود.
تمام هم و غمش را گذاشته بود تا خاطرات تلخ گذشته از ذهن دو دخترش بزداید.
خدا خواسته بود استخدام شود تا طعم تلخ سالهای کودکی بچه هایش را از کامشان بگیرد ، اما انگار تلخکامی "سارا" تمامی نداشت، چرا که در هشتین روز از بهمن ماه سال ۱۴۰۰ ترنّم، دختر ۱۳ ساله اش که به چنگ و دندان گرفته بود تا قد بکشد، در یک گردش علمی که از قضا خودش هم در آنجا حضور داشت، در گوراب پایین دست روستا غرق شد، نبود غریق نجات و عدم حضور به موقع عوامل امدادی و پرت بودن محل وقوع حادثه همه دست به دست هم داد تا او حالا بی ترنّم بماند.
تا قبل از آن روز، تمام هم و غّم «سارا» تر و خشک کردن ترنّم و روژینا و همچنین رسیدگی به خانه و مدرسه بود، اما پس از مرگ غم انگیز دخترش در گوراب، ذهن و فکرش قفل شد.
او در حال حاضر مدیر دبستان دخترانه عفاف روستای دروا از توابع بخش مرکزی شهرستان زرین دشت است که ۶ سالی میشود به استخدام در آمده است.
خانم دیانت در تشریح خصوصیات رفتاری دخترش می گوید: ترنّم مثل خوابی شیرین بود که ناخواسته از آن بیدار شدم و هرچقدر دست و پا زدم دیگر نتونستم به آن خواب برگردم.
وی یکی از ویژگیهای بارز دختر مرحومه اش را معصومیت و بشاش بودنش عنوان میکند و می افزاید: شخصیت ترنم به گونه ای بود که هرکسی در لحظه اول شیفته لبخندش میشد، لبخندی که همیشگی بود.
مادر ترنم ابراز میکند: دخترم همیشه پر انرژی، سرحال و نسبت به آینده خوشبین بود.
به گفته وی؛ این دختر هنرمند که تصاویر و نقاشی های بسیار زیادی از وی به جا مانده، روح لطیفی داشته و این را میشود از پُرتره ها و نقاشی هایش به خوبی فهمید.
خانم دیانت با ابراز تاسف از قد نکشیدن آرزوهای رنگارنگ دخترک سیزده ساله اش بیان میکند: انگار زندگی ۳ نفره ما همه شادیش را از ترنم می‌گرفت، چرا که بعد از رفتنش ما دیگر زندگی نکردیم و فقط نفس کشیدیم.
این فرهنگی رنج کشیده در ادامه میگوید: قبل از اینکه ترنم فوت شود، قراربود یک موسسه خیریه در روستا راه اندازی شود تا با همکاری کمیته امداد برای افراد بی بضاعت روستا کمک هایی در نظر گرفته شود که در ادامه روند ثبت خیریه اسامی پیشنهادی ثبت نمیشد، اما انگار خدا می‌خواست تا این موسسه با نام ترنّم و با یاد او راه اندازی شود.
او با گریزی به گذشته های دور خود ، عنوان میکند: مشکلات زندگی من، که کم هم نبود، هیچوقت ترنّم را از زندگی ناامید نکرد، او بگونه ای با انگیزه و شور و اشتیاق به آینده نگاه میکرد که هیچگاه فکرش را هم نمیکردم اینقدر زود از دستش بدهم ولی دست تقدیر او را از من گرفت تا همیشه در حسرت آرزوهای قد نکشیده دخترم بسوزم.
رویای ترنم
وی در ادامه از خواب یکی از همکاران خود نسبت به خرسندی ترنم از راه اندازی موسسه خیریه ای به نام او میگوید: یکی از همکارانم که از اهالی شهرستانهای همجوار است و هیچ اطلاعی از راه اندازی موسسه خیریه در روستا نداشت یک روز به من گفت که شب قبلش، ترنم را در محوطه موسسه در خواب دیده است که از راه اندازی موسسه خیریه به نام او بسیار شادمان بوده است در حالیکه این همکارم اصلا در جریان چنین اقدامی در روستا نبود.
خانم دیانت ضمن قدردانی از اقدام اعضای شورای اسلامی روستای دروا که برای تسلّای خانواده داغدیده وی این اقدام را انجام داده بودند، اضافه کرد: از اینکه مارا قابل دانستند و اسم ترنم را برای این موسسه خیریه انتخاب کردند خیلی خوشحالم، انشاالله روح پاک ترنم همیشه، یاری گر خیرین نیک اندیش و کسانی که این موسسه را تشکیل دادند، باشد.
ارتباط موثر با خیرین؛ بزرگترین ثروت موسسات خیریه
در ادامه یکی از اعضای شورای اسلامی روستای دروا که بانی راه اندازی موسسه خیریه ترنم شده است در گفتگو با خبرنگار فارس اظهار میکند که به دنبال این هستند تا فرهنگ حسنه انفاق را در بین همه اقشار جامعه این روستا نهادینه کنند.
علیرضا تارک ضمن قدردانی از مشارکتهای مردمی روستای دروا با خیریه ترنّم ابراز امیدواری کرد که بتوانند با فرهنگ سازی در جامعه، میزان آورده کمک های مردمی را در این روستا افزایش دهند.
وی با تاکید بر اینکه لازم است تا با تشکیل حلقه های مهرزوزی در توسعه فرهنگ انفاق تلاش شود، یادآور شد: ارتباط موثر با خیرین نیک اندیش بزرگترین ثروت موسسات خیریه است که بحمدلله با رایزنی های انجام شده در یک و نیم سال گذشته موسسه خیریه ترنم توانسته است گامهایی هر چند اندک در جهت رفع نیازمندیهای افراد بی بضاعت با خرید و اهدای کولرهای آبی، لوازم گرمایشی، پرداخت کمک هزینه های درمان بیماران نیازمند، برپایی سفره یکهزار نفری افطاری، توزیع بسته های معیشتی، اهدای لوازم التحریر و نوشت افزار و دهها فعالیت ریز و درشت دیگر، بردارد.
روستای دروا با جمعیتی افزون بر ۳ هزار نفر در بخش مرکزی شهرستان زرین دشت قرار دارد.
پایان پیام/ ن