گلایه‌های عمو موسی از بی‌توجهی پرسپولیسی‌ها؛ اینجا چراغی روشن است+ فیلم

هوادار جانباز پرسپولیس گلایه‌هایی از مربیان و بازیکنان این تیم دارد که او را این روزها فراموش کرده‌اند. به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، وارد اتاقی سرخ‌رنگ می‌شویم. روی دیوار تابلویی نصب شده که روی آن عکسی از شهداست. موسی سلامت متولد سال 1333 است و با اینکه از پدر و مادری ایرانی در نجف به دنیا آمده اما سرافرازانه برای مام وطنش جنگیده است؛ جنگی که 70 درصد بدن او را درگیر خود کرده تا او را جانباز بدانیم. وارد اتاقش که می‌شویم سر و صدای زیادی وجودمان را می‌گیرد؛ از یک سوی صدای توپ و خمپاره و از سویی دیگر صدای هلهله هوادارانی که در استادیوم آزادی و در سرما و گرما به تشویق تیم محبوب خود پرداخته‌اند. صدای عمو موسی سلامت اما در هر دو طرف به گوش می‌رسد؛ از رفتن به جنگ دشمن بعثی و یادگاری 70 درصدی رو بدنش تا حضور در ورزشگاه‌ها برای تشویق تیم محبوبش پرسپولیس. او طرفدار پروپاقرص پرسپولیس، عاشق سینه چاک شهیدان سلیمانی، همت و بروجردی، مسلط بر اینترنت و اینستاگرام، جانباز 70 درصد و دارای قلبی است که ترکشی در همسایگی خود می‌بیند. قطع شدن نخاع او حاصل ترکش‌های ناشی از انفجار در خط مقدم و ناشنوایی هم بر اثر انفجار بمب در نماز جمعه است. هر چند تکلم او هم با مشکل روبروست و صحبت‌هایش را هم به عربی و فارسی به سختی می‌توان درک کرد. این‌ها اما دلیلی نشده تا او منزوی شود. درون اتاقش تنها چیزی که وجود ندارد یاس و ناامیدی است. عمو موسی جانبازی به رنگ پرسپولیس است. او با همه سختی‌هایی که برایش وجود دارد نه تنها در تهران بلکه در خیلی از شهرها هم برای حمایت از تیم محبوبش به استادیوم می‌رود. هر چند حالا گوشه عزلتی را برای خود انتخاب کرده تا ناراحتی‌اش را پنهان کند؛ ناراحت از اینکه فراموش شده و پرسپولیسی‌ها انگار او را از یاد برده‌اند. مناعت طبع دارد اما با این همه، حرف که می‌زند دلخوری از برخی از بازیکنان و مربیان پرسپولیس را شوت می‌کند وسط افکارت. او گلایه دارد که چرا پرسپولیسی‌ها دیگر به او سر نمی‌زنند و جویای حالش نمی‌شوند. موسی سلامت از این ناراحت است که بازیکنان خارجی هم برای خوشحالی او کاری انجام می‌دهند اما برخی از فوتبالیست‌های ایرانی خیلی راحت او را از یاد برده‌اند. دلش پر است اما به ما می‌گوید نکند صحبت‌هایش را جوری منعکس کنیم که بوی دلخوری بدهد تا مبادا بازیکنان ناراحت شوند. بعد از گپ و گفتی 30 دقیقه‌ای آسایشگاه ثارالله را ترک می‌کنیم اما حرف‌های عمو موسی رها نمی‌کند گریبان ما را که مبادا از یاد ببریم کسانی را که برای حفاظت از خاک و ناموس این کشور، خودشان را از یاد بردند... صحبت‌های عمو موسی و گلایه‌هایی که بابت فراموشی‌اش دارد انتهای پیام/ انتهای