چهره| ابوتراب خسروی، راوی آوازِ پر جبرییل

تهران- ایرنا- ابوتراب خسروی، شخصیت ادبی ارزشمند کمتر قدر دیده‌ای است که تسلط و اشراف او به ادبیات کهن، آثارش را کم‌نظیر کرده است. خسروی سوررئال می‌نویسد و ویژگی‌های آثار پست مدرن در نوشته‌هایش شکل می‌گیرد. به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، فروردین ماه ۱۳۳۵ بود که کودک رویاپردازی در شهر تاریخی فسا، متولد شد و پسر کوچکی که در دامان اندیشه ها و عقاید گوناگون که در «پسا»ی تاریخی باقی مانده به دنیا آمد، راوی قصه های ناگفته سرزمین پارس شد. پسر کوچکی که او را به نام ابوتراب خسروی می شناسیم. ابوتراب خسرویفرزند یک ارتشی سختگیر که به بهانه شغل پدر، بیشتر ایران را دیده و از هر گوشه دانشی برای خود برداشته است. کانون پرورش فکری به او کمک کرد بیشتر کتاب بخواند، خود او می گوید: کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان در محلهٔ سنبلستان اصفهان تأسیس شد دیگر مشتری پروپاقرص آن‌جا شده بودم و به گمانم کمتر کتاب داستانی آنجا بود که نخوانده باشم. خسروی در سال‌های دبیرستان، آن را که زندگی اش را دگرگون کند، یافت. احمد گلشیری در آن سال‌ها، معلم دبیرستان‌های اصفهان بود و ابوتراب که خود را با مطالعه آثار او شاگردش می دانست، دانش آموز او شد. گلشیری وقتی داستان‌های او را دید، تشویق کرد بیشتر بنویسد، اما انتشار کارهای خسروی کمی طولانی شد. احمد گلشیریهمنشینی با حلقه شاعران و نویسندگان شیراز، بر غنای کار او افزود و در دیدارهای این حلقه با شاپور بنیاد، شاپور جورکش، احمد سپاسدار، امین فقیری آشنا شد، در این دیدارها کسانی که بعدها نویسنده های صاحب نامی شدند چون شهریار مندنی‌پور، محمد کشاورز، پروین روح و مهناز عطارها نیز حضور داشتند. شاپور بنیاد، شاپور جورکش،احمد سپاسدار، امین فقیریشهریار مندنی‌پورمحمد کشاورزپروین روحمهناز عطارهاخسروی، لیسانس آموزش ابتدایی دارد و سال‌ها در شیراز به کودکان عقب‌ماندهٔ ذهنی آموزش ‌داده است. اولین کارهای خسروی در آغاز دهه هفتاد به چاپ رسید، مجموعه داستان هاویه (۱۳۷۰) مجموعه داستان دیوان سومنات (۱۳۷۷)، رمان  اسفار کاتبان (۱۳۷۹) ، رود راوی (۱۳۸۲)  مجموعه داستان ویران (۱۳۸۸)، رمان ملکان عذاب، رمان آواز پر جبرئیل و... برخی از آثار خسروی در سال های اخیر هستند. هاویهدیوان سومناتاسفار کاتبانرود راویویرانملکان عذابآواز پر جبرئیلزبان داستان نویسی خسروی، به باستان گرایی، اساطیر و کهن الگوها و زبان متون مقدس پیوند دارد. او با فرهنگ های متفاوتی آشناست که این موضوع را در داستان های خود به کار می گیرد. داستان های او  در سبک فراواقع گرایانه (سوررئالیسم) جای دارد و استفاده او از مفاهیم برای پرورش تخیل و رویاگونه نوشتن، بسیار خواندنی است. ابوتراب خسروی از نسل داستان نویسان صاحب سبک است که توانسته مخاطب خود را بیابد و همواره حرف تازه ای برای گفتن داشته باشد. جایزه چهارمین و یازدهمین دوره جایزه هوشنگ گلشیری، برنده هفتمین دوره جایزه ادبی جلال آل‌احمد، برنده جایزه مهرگان ادب، دریافت گواهینامهٔ درجه یک هنری، بخشی از افتخارات هنری خسروی هستند. تازه ترین اثری که درباره خسروی به بازار کتاب آمده است، کتاب تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران نوشته عبدالرحمان مجاهد نقی است که مجموعه مصاحبه نویسنده با ابوتراب خسروی در آن به چاپ رسیده است. تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایرانعبدالرحمان مجاهد نقیاین کتاب در ۳۱۶ صفحه توسط انتشارات نشانه منتشر شده است. ابوتراب خسروی، در شهر شیراز زندگی می کند و کارگاه های داستان نویسی متعددی نیز در این سالها در این شهر ادیب‌پرور برگزار کرده است.