تفاوت افسردگی و غم در فصل پاییز

یک روانپزشک در خصوص افسردگی گفت: این اختلال و بیماری زمانی ایجاد می شود که برخی از حالات مانند غم و اندوه که به طور طبیعی در فرد وجود دارد،وضعیت شدیدتر و طولانی تری پیدا کند.

به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری فارس، علی ناظری روانپزشک و عضو هیأت علمی دانشگاه درباره تفاوت افسردگی و غم در فصل پاییز گفت: تجربه حالات خُلقی و احساسات گوناگون به صورت طبیعی در انسان وجود دارد و یکی از مهم‌ترین و شناخته شده‌ترین آن هم حالت اندوه و غم و خُلق گرفته است که هر انسانی در طول زندگی کمابیش تجربه می‌کند.

وی افزود: وقتی صحبت از بیماری و اختلال در اعصاب و روان افراد می شود منظور، حالات تشدید شده‌ و دارای یک مدت زمان مشخص و ادامه دار و تأثیرگذاری آن حالات بر رفتار و زندگی روزمره و عملکرد شخصی و شغلی و اجتماعی افراد است.

عضو هیأت علمی دانشگاه گفت: اختلال و بیماری افسردگی زمانی است که برخی از حالات مانند غم و اندوه که به طور طبیعی در فرد وجود دارد حالت شدیدتر و طولانی‌تری پیدا کند. ضمن اینکه یک سری نشانه‌های ویژه هم مانند عدم انگیزه فرد برای تلاش و فعالیت در زندگی و دست دادن حالت پوچی به آینده و یا حالت سرزنشگری افراطی به گذشته دارد.

این روانپزشک یادآور شد: گاهی اوقات بیماری افسردگی در یک سری از افراد به صورت غم و خلق گرفته بروز پیدا نمی‌کند و ممکن است بیشتر حالت عصبانیت و پرخاشگری و اضطراب شدید داشته باشند. 

ناظری افزود: ممکن است سن و سال و فرهنگ‌های مختلف و تحصیلات نیز در بروز نشانه‌های افسردگی تأثیر بگذارند؛ به طوری که ما همیشه با یک فرد افسرده اندوهگین مواجه نباشیم.

وی با بیان اینکه فصل بهار و پاییز به دلیل میزان دریافت نور خورشید و تغییر ساعات روز و شب تاثیراتی بر کارکرد مغز دارد، گفت: کسانی که سابقه مشکلات خانوادگی و روانپزشکی دارند ممکن است حالت‌های بی‌انگیزگی و تنبلی و گوشه نشینی را بیشتر در خود احساس کنند. 

عضو هیئت علمی دانشگاه اظهار کرد: خلق گرفته و روحیه غمگین بر رفتارهای مختلف انسان مانند ابراز احساسات و هیجانات، توان برنامه‌ریزی ذهن و همچنین انگیزه پیدا کردن راه حل برای حل مشکلات، تأثیر منفی می‌گذارد و وقتی افراد به حالت طبیعی بازمی‌گردند راه حل‌های بهتری برای مشکلات خود پیدا می‌کنند.

ناظری در آخر گفت: حالت غم و اندوه در حالت متعادل و برای اینکه انسان خودش را با ماهیت دنیا سازگار کند امر نامطلوبی نیست البته به شرطی که به بیماری مزمن تبدیل نشده و ادامه پیدا نکند.

پایان پیام/