قدرت خداوند در مسئله مرگ و معاد بیشتر شناخته می‌شود
کرج- نماینده ولی فقیه در البرز گفت: یکی از آن مسئله‌هایی که ما را با قدرت خدا آشنا می‌کند مرگ و معاد است که در آن قدرت خدای تعالی بیشتر شناخته می‌شود.
به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله سید محمدمهدی حسینی‌همدانی ظهر پنجشنبه در جلسه شرح دعای ۴۹ صحیفه سجادیه با اشاره به فراز «وَ لَقَدْ سُئِلْتَ فَأَعْطَیْتَ، وَ لَمْ تُسْأَلْ فَابْتَدَأْتَ، وَ اسْتُمِیحَ فَضْلُکَ فَمَا أَکْدَیْتَ، أَبَیْتَ -یَا مَوْلَایَ- إِلَّا إِحْسَاناً وَ امْتِنَاناً وَ تَطَوُّلًا وَ إِنْعَاماً، وَ أَبَیْتُ إِلَّا تَقَحُّماً لِحُرُمَاتِکَ، وَ تَعَدِّیاً لِحُدُودِکَ، وَ غَفْلَهً عَنْ وَعِیدِکَ، فَلَکَ الْحَمْدُ -إِلَهِی- مِنْ مُقْتَدِرٍ لَا یُغْلَبُ، وَ ذِی أَنَاهٍ لَا یَعْجَلُ» اظهار کرد: از تو خواسته شد و تو اعطا کردی؛ و درخواست هم نکرده بودم باز تو در ابتدا به من بخشیدی و در این احسان و درخواست من، تو بخل نکردی و در اختیار من گذاشتی. تو برای من نخواستی مگر مهربانی را. تو برای من نخواستی مگر رحمت را. تو برای من نخواستی مگر نعمت و محبت را. من هم نخواستم مگر افتادن در حرام تو را و تجاوز از حدود تو را. تو برای من خیر خواستی؛ اهل صفا بودی، من اهل جفا بودم. تو در آیات و کلمات که توسط انبیا و اولیائت به من رساندی من را تهدید کردی و عواقب کارم و نتیجه اعمالم را گفتی ولی من نخواستم و از حدود تو تجاوز کردم و از تهدیدهای تو غفلت کردم. حمد مخصوص توست خدایا، حمد و سپاس نسبت به نیرومندی که مغلوب نمی‌شود.
وی بیان کرد: همه این‌ها را گفت که برسد به اینجا که خدای تعالی غالب است و مهلت دهنده‌ای که در عذاب شتاب نمی‌کند. ما این‌طور هستیم که وقتی کسی به ما بدی می‌کند می‌خواهیم بلافاصله انتقام بگیریم و عقاب کنیم ولی خدای تعالی مهلت می‌دهد و در این مهلت دادنش عجله ندارد.
تا زمانی که کل جامعه صلاح و فلاح دارد خدا نعمت می‌رساند
نماینده ولی فقیه در البرز تصریح کرد: یادمان باشد خدا نعمتی را که می‌دهد هرگز نمی‌گیرد و کم نمی‌کند. مگر ما جوری رفتار کنیم که رفتار ما باعث شود آن نعمت از ما گرفته شود؛ حتی در جامعه هم همین‌طور است. در جوامع اگر کسی اهل خطا باشد خدای تعالی این‌طور نیست که به خاطر آن یک نفر جامعه را از نعمت محروم کند. تا زمانی که کل جامعه صلاح و فلاح را دارد خدا نعمت را می‌رساند اما اگر بیشتر افراد جامعه به راه غفلت رفتند آن موقع مطلب چیز دیگری خواهد شد.
نعمت‌های خدای تعالی همه تفضل است
وی خاطرنشان کرد: امروز دو نکته را می‌خواهم بگویم؛ یکی ابتدایی بودن نعمت است. نعمت‌های خدای تعالی همه به ما تفضل است. ما کار می‌کنیم و در مقابل کار انعام می‌خواهیم. به کسی خدمتی کنیم انتظار داریم از ما تعریف کند. کاری انجام بدهیم انتظار اجرت داریم. کاری انجام می‌دهیم توقع داریم برای ما هورا بکشند و صلوات بفرستند؛ اما ما چه‌کار کردیم که خدا به ما نعمت بدهد؟ چه‌کار کردیم که خدای تعالی این‌همه نعمت در اختیار ما گذاشته؟
آیت‌الله حسینی‌همدانی گفت: نعمت‌های خدای تعالی همه تفضل است؛ ابتدایی است. مگر ما عملی داریم که در مقابل آن عمل استحقاق نعمت‌ها را داشته باشیم؟ این‌طور نیست. اگر توفیق این را پیدا کردیم که کاری بکنیم باز آن توفیق هم عنایت خداست. این‌طور نیست که از اول خودمان اراده کرده باشیم. قوه‌ای که بلند می‌شویم می‌ایستیم نماز بخوانیم از خداست. غذایی که خوردیم از خداست. فکری که کردیم از خداست. اراده کردیم که کار خیر انجام بدهیم از خداست. خدا لطف می‌کند. لطف الهی شامل حال ما می‌شود که ما بلند شویم کار خیر انجام بدهیم و او دوباره به ما ثواب بدهد.
وی اظهار کرد: حکایت این است که باغی پر از میوه دارید. باغبان شما هم حقوق‌بگیر شماست. از روی محبت چند شاخه گل از باغ شما می‌چیند و به شما می‌دهد. مال خود شماست اما به خاطر کار او شما بازهم به او انعام می‌دهید. ثواب‌ها و خیراتی که برای اعمال ما وجود دارد همه از طرف خداست. در یک دعای دیگری در صحیفه سجادیه به خدا عرض می‌کند که هرچه را تو مرحمت کنی امری ابتدایی است. «یَا مَنْ یعنی مَنْ سَأَلَهُ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ لَمْ یَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَهً» بعضی وقت‌ها ما اصلاً نخواستیم و تو خودت دادی.
این دعا پر از توحید است
نماینده ولی فقیه در البرز بیان کرد: اینجا در دعا امام سجاد علیه‌السلام به خدای تعالی عرض می‌کند که از تو خواسته‌شده اعطا کردی و آنجایی که من درخواست نداشتم تو ابتدائا دادی. اصلاً همه نعمت‌های تو ابتدایی است. «وَ اسْتُمِیحَ فَضْلُکَ فَمَا أَکْدَیْتَ» نسبت به درخواست‌هایی که از تو دارم تو بخل نداری. احسان، تطول و انعام داری. با این وضعیت من باید تو را حمد کنم. چه کسی را؟ توی مقتدر را. این بخش تقریباً ادامه بحث گذشته بود.
وی خاطرنشان کرد: بیشتر بحث من امشب راجع به این اقتدار است. خدای تعالی قادر و مقتدر است. این دعا پر از توحید است. روح توحیدی ما را زنده می‌کند که خدا را بشناسیم. شناخت ما نسبت به خدا خیلی ضعیف است. خداشناسی نداریم. چون خداشناسی نداریم معادشناسی هم نداریم. لذا کسانی که خدا را قبول ندارند به قیامت هم اعتقاد چندانی ندارند. خداباوران معاد باور هستند. معاد عود به الله است.
آیت‌الله حسینی‌همدانی گفت: اگر انسان بینا باشد آثار قدرت خدا را و خود قدرت را در دنیا می‌بیند؛ اما یکی از آن مسئله‌هایی که ما را با قدرت خدا آشنا می‌کند مرگ و معاد است که در آن قدرت خدای تعالی بیشتر شناخته می‌شود؛ مسئله زنده شدن پس از مرگ که بیشتر انسان‌ها انکارش می‌کردند که انسان مگر می‌شود دوباره زنده شود؟! انبیای الهی همه توضیح دادند، هدایت کردند و با هدایت انبیا مسئله روشن شد.
وی اظهار کرد: در آیات مبارکه سوره یاسین آیه ۷۸ به بعد درباره شخصی است که آمد پیش پیغمبر. کتف شتری را از لای دیوار درآورده بود. پیش پیغمبر آورد و پودرش کرد. گفت این استخوان پودر شده را چه کسی دوباره می‌خواهد زنده کند؟ آن موقع هم که پیغمبر آمد؛ در مکه می‌گفتند شنیدید کسی آمده که می‌گوید بعد از مرگ انسان‌ها دوباره زنده می‌شوند؟! حرف عجیبی میزند! چون زنده شدن را انکار می‌کردند.
امام جمعه کرج بیان کرد: این آقا هم آمد و این سوال را کرد. خدای تعالی می‌فرماید «وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ» این کسی آمده پیش شما این حرف را میزند و خلقت خودش را فراموش کرده. «قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ» می‌گوید چه کسی این استخوان‌ها را جان می‌دهد وقتی پودر شده است. «قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّهٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ» ای پیغمبر به او بگو آن کسی که وقتی تو اصلاً نبودی تو را بود کرد. اتفاقاً الان با پیشرفت علمی دیده‌اید از بند ناف سلول بنیادی می‌گیرند و چشم و گوش و اعضا و جوارح را درست می‌کنند.
وی متذکر شد: آن‌وقت مثالی میزند که در آن منطقه است. در عربستان درختی هست که درخت سبزی است. شاخه‌هایش را وقتی می‌شکنی به هم می‌زنی جرقه میزند. معروف است آنجا. مثل سنگ چخماق که وقتی به هم می‌زنی جرقه میزند. خدای تعالی آن را مثال میزند چون اصلاً به ذهنمان نمی‌آید که درخت تری که میوه و برگ سبز دارد شاخه‌اش را بکنی و به هم بزنی آتش از آن بیرون بیاید. اینجا خدای تعالی برای اینکه بهتر بفهمند می‌فرماید: «الذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ» چه کسی دوباره شما را زنده می‌کند؟ آن‌کسی که از درخت سبز آتش بیرون می‌آورد.