مادر جوان هرمزگانی نجات بخش زندگی سه بیمار نیازمند پیوند عضو شد

بندرعباس- ایرنا- رییس واحد اهدای عضو دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان از اهدای کلیه ها و کبد یک مادر ۲۰ ساله مرگ مغزی جهت پیوند به سه بیمار نیازمند عضو خبر داد. دکتر محمود حسین پور  روز دوشنبه  در گفت وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: این مادر جوان با هویت مرضیه داوری نژاد از شهروندان منطقه زیارتعلی رودان در پنجم خردادماه امسال با مشکل سردرد به بیمارستان مراجعه و بستری می شود. وی ادامه داد: پزشکان پس از بستری بیمار و انجام ام آر آی متوجه خونریزی گسترده مغزی در وی شدند و بلافاصله اقدامات درمانی لازم آغاز و بیمار تحت مراقبت های ویژه قرار گرفت. دکتر حسین پور بیان داشت: اما متاسفانه با وجود تلاش پزشکان،به علت وسعت خونریزی ایجاد شده سه روز بعد از مراجعه به بیمارستان دچار کاهش سطح هوشیاری و با پیشرفت آسیب وارده به سلول های مغزی، در ۱۲ خردادماه مرگ مغزی وی توسط چهار پزشک متخصص جراحی مغز و اعصاب، داخلی مغز و اعصاب، داخلی و بیهوشی تایید گردید. وی ضمن تقدیر از کار خیرخواهانه و خداپسندانه خانواده داوری نژاد، افزود: بعد از اعلام رضایت خانواده مبنی بر اهدا اعضای بیمار، ساعاتی پیش کبد و کلیه های این جان آفرین گرانقدر توسط تیم اعزامی از شیراز برداشت و جهت پیوند به سه بیمار نیازمند به مرکز پیوند ابو علی سینا شیراز منتقل شد. رییس واحد اهدای عضو هرمزگان خاطرنشان کرد: از ابتدای شروع فعالیت این واحد در استان تاکنون با اهدای عضو ۶۲ بیمار مرگ مغزی، ۱۲۷ نفر بیمار پیوند عضو در سراسر کشور زندگی دوباره یافتند. دکتر حسین پور تصریح کرد: از ۶۲ بیمار مرگ مغزی اهدا کننده عضو در هرمزگان، ۱۸ نفر زن و ۴۴ نفر مرد بودند که کوچکترین آنها ۱۱ ماهه و بزرگترین ۶۹ ساله بوده است. وی با بیان اینکه در حال حاضر ۶۰۰ بیمار دیالیزی در هرمزگان وجود دارد که نیازمند پیوند عضو هستند، گفت: براساس آمارهای موجود سالانه به طور میانگین ۴۵ نفر در استان به دلیل مرگ مغزی جان خود را از دست می دهند. آمارها حکایت از آن دارد که ۲۵ هزار بیمار در کشور نیازمند پیوند عضو هستند و در هر ۱۰ دقیقه یک نفر به لیست انتظار پیوند عضو در کشور اضافه می شود، در هر ۲ ساعت یک بیمار نیازمند به پیوند جان خود را از دست می دهد و در هر ۱۲ ساعت یک بیمار موفق به دریافت عضو حیاتی می شود و به زندگی باز می گردد. اهمیت تصمیم اهدای عضو تا بدانجا است که در تقویم رسمی کشورمان ۳۱ اردیبهشت همزمان با سالروز صدور فتوای امام خمینی(ره) در ارتباط با جایز بودن پیوند اعضا به عنوان «روز اهدای عضو، اهدای زندگی» نامگذاری شده است. قانون پیوند اعضاء ، فروردین ماه ۱۳۷۹ در مجلس شورای اسلامی به‌ تصویب رسید؛ براساس این قانون، اعضای بیماران فوت ‌شده یا بیمارانی که مرگ‌ مغزی آنان آشکار و مسلم شده را می ‌توان به ‌شرط وصیت بیمار یا موافقت ولی‌ دم برای پیوند ‌به بیمارانی که ادامه حیاتشان به پیوند عضو بستگی دارد، استفاده کرد. از مهمترین دلایل مرگ مغزی می توان به خونریزی های داخلی مغز، مسمومیت های شدید، تصادف رانندگی، وارد آمدن ضربه به سر و سقوط از ارتفاع اشاره کرد. این را باید بدانیم که بیمار مرگ مغزی صحبت نمی کند، نمی بیند، نمی شنود، به هیچ یک از تحریکات خارجی پاسخ نمی دهد و بدون استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی قادر به نفس کشیدن نیست و امکان بهبودی و بازگشتش به هیچ عنوان امکان پذیر نیست. نگاهی به تاریخچه اهدای عضو نگاهی به تاریخچه اهدای عضونخستین ‌بار در ۱۸۲۳ میلادی در آلمان پیوند بافت پوست از بدن فردی بر محل دیگری از بدن خودش با موفقیت انجام شد و از آن زمان تا امروز پیشرفت های قابل ملاحظه ای در این بخش صورت گرفته است. پیوندهای متداول عبارتند از کلیه ها، قلب، کبد، پانکراس، روده، ریه، استخوان، مغز استخوان، پوست و قرنیه؛ همچنین برخی از ارگان ها و بافت ها را می توان زمانی که شخص اهدا کننده زنده است به شخص دیگری پیوند زد مانند یکی از کلیه ها و بخشی از کبد اما در بیشتر موارد اهدای عضو زمانی صورت می گیرد که فرد اهدا کننده در قید حیات نباشد. نخستین پیوند انجام شده در ایران در ۱۳۱۴ خورشیدی و با پیوند قرنیه شروع شد و پس از آن پیوند کلیه در ۱۳۴۷ خورشیدی انجام گرفت، همچنین پیوند مغز استخوان در ۱۳۶۹ خورشیدی، پیوند قلب و کبد در ۱۳۷۲ خورشیدی، پیوند ریه در ۱۳۷۹ خورشیدی و در نهایت پیوند روده و پانکراس در ۱۳۸۵ خورشیدی صورت پذیرفت. متخصصان علم پزشکی می گویند، مرگ مغزی درمان ندارد، اما می‌توان با اهدای اعضای بدن فردی که دچار مرگ مغزی شده به دیگر بیماران نیازمند عضو، زندگی دوباره بخشید. پیوندهای متداول عبارتند از کلیه ها، قلب، کبد، پانکراس، روده، ریه، استخوان، مغز استخوان، پوست و قرنیه؛ همچنین برخی از ارگان ها و بافت ها را می توان زمانی که شخص اهدا کننده زنده است به شخص دیگری پیوند زد مانند یکی از کلیه ها و بخشی از کبد اما در بیشتر موارد اهدای عضو زمانی صورت می گیرد که فرد اهدا کننده در قید حیات نباشد. نخستین پیوند انجام شده در ایران در ۱۳۱۴ خورشیدی و با پیوند قرنیه شروع شد و پس از آن پیوند کلیه در ۱۳۴۷ خورشیدی انجام گرفت، همچنین پیوند مغز استخوان در ۱۳۶۹ خورشیدی، پیوند قلب و کبد در ۱۳۷۲ خورشیدی، پیوند ریه در ۱۳۷۹ خورشیدی و در نهایت پیوند روده و پانکراس در ۱۳۸۵ خورشیدی صورت پذیرفت.