روزی که سفره میهمانی ماه خدا در دل طبیعت پهن شد

سیزده‌بدر امسال یکی را مهمان طبیعت بودیم و دیگری را مهمان خداوند، یکی بهار طبیعت است و دیگری بهار قران و هر دو در بطن و کنه خود سرشار از شادی و زیبایی هستند.

به گزارش خبرگزاری فارس از بجنورد، شبنم کاظمی مطلق؛ می‌آمدیم هر سال سیزده را بدر کنیم خودمان دربه‌در می‌شدیم پسردایی عزیزم عادت داشت جایی بند نشود کلاً بی‌قراری خاصی داشت بزرگوار، صبح که یا علی می‌گفتیم و راه می‌افتادیم که جایی باصفا پیدا کنیم البته با امکانات لاکچری و خاص چون خاله جان فقط دور از حشرات موذی می‌توانستند اتراق کنند، نزدیکی‌های عصر درحالی‌که از خستگی و گرسنگی و بی‌تابی به جنون رسیده بودیم پسردایی رخصت می‌دادند و ما جایی می‌ایستادیم و اتراق می‌کردیم.

بزرگوار معتقد بودند جایی که می‌رویم هیچ جنبنده‌ای نباید حاضروناظر بر ما و اعمالمان باشد توصیفاتش از مکان موردنظرش بیشتر شبیه به قبر و قبرستان بود تا جای خوش‌آب‌وهوا و طبیعت، خلاصه که دم‌دم‌های عصر از ما اصرار و از او انکار گوشه‌ای از بیابان را پیدا می‌کردیم و پیاده می‌شدیم.

درحالی‌که ما آخرین نفس‌های عمرمان و خورشید آخرین رمق‌های روزش را می‌کشید نالان و گریان و گرسنه بر زمین نقش می‌بستیم به‌قدری خسته می‌شدیم که حاضر بودیم در خارستان اتراق کنیم؛ ولی اتراق کنیم فقط، بس که جانمان به لبمان می‌رسید از بدر شدن سیزدهمان.

مردم خوش‌وبش کنان از جاده‌ها می‌گذشتند و در حال بازگشت به خانه‌هایشان بودند و حسابی از سیزده‌بدرشان لذت برده بودند، ما تازه می‌رسیدیم به مقصد و بساط کباب راه می‌افتاد خلاصه که جان‌کندنی بود سیزده‌بدرمان از لطف هر ساله‌ی پسردایی.

گره‌زدن سبزه برای بخت‌گشایی

از دیگر رسوم جذاب و خاص سیزده‌بدر گره‌زدن سبزه است که دختران ید بیضائی در این امر مهم دارند و هرآنچه سبزه از اول مسیر تا انتهای مسیر می‌بینند واجب شرعی و عقلی می‌بینند که گره بزنند تا گویا آن بخت لعنتی شاید امسال وا بشود که دست‌برقضا دیده‌ایم که باز شده است در بعضی مواقع.

این امر خطیر را دختردایی من با جدیت تمام انجام می‌دهد از اول تا انتهای مسیر هر جایی که سبزه‌ای باشد که بشود آن را گره زد؛ گره می‌زند.

سیزده به‌در ماه رمضونی

اما امسال ما در یک‌شور و مشورت خانوادگی کلاً قید طبیعت‌گردی را زدیم که از بی‌تابی‌های پسردایی خلاص شویم؛ چون اگر بخواهیم با وسواس پسردایی، جایی پیدا کنیم برای سحر هم پیدا نخواهد شد پس تصمیم خانوادگی بر این شد که در منزل بمانیم و در حیاط زیبا و با صفای خاله‌ی بزرگمان سیزده را بدر کنیم.

تازه امسال بود که معنای سیزده را فهمیدیم نه خستگی بود نه دربه‌دری اصلاً ما هر سال سیزده، دعوت بودیم به‌صرف شام، ازبس‌که پسردایی جان وسواس به خرج می‌دادند کلاً صبحانه و ناهار نداشتیم، اما امسال به‌راحتی زیر سایه‌ی درخت استراحت کردیم و خاله‌ی کوچکمان هم خوشحال و راضی بود؛ چون امکانات کامل داشت و بدون هیچ تلفاتی سفره‌ی افطار را در طبیعت زیبای حیاط خاله جان که تقریباً باغ کوچکی برای خودش است، پهن کردیم و کلی گفتیم و خندیدیم حتی پسردایی هم امسال راضی و خوشحال بود. 

به یمن باغچه‌ی خاله، نجات پیدا کردیم از آوارگی‌های هر ساله و تصمیم بر آن شد که هر سال همین‌جا اتراق کنیم بدون هیچ جان‌کندنی و تازه همه شاکی و نالان که چرا این‌همه سال انکار را نکرده بودیم و تازه معنای زندگی و تفریح و به‌درکردن سیزده را فهمیدیم.

در سیزده به‌در نحسی را از جانمان بیرون کنیم

سیزده فروردین یا همان سیزده‌بدر پایان نوروز است که از قدیم این روز را جشن می‌گرفتند این جشن به‌طورکلی در بین جشن‌های ما ایرانی‌ها جشنی مبهم است، زیرا در منابع تاریخی از آن به طور مستقیم نامی برده نشده؛ اما در منابع کهن اشاراتی به این روز شده است.

گفته می‌شود ایرانیان باستان در این روز که فرخنده و مبارک می‌دانستندش بعد از دوازده روز جشن و شادی که به معنا و تعداد ماه‌های سال است، به طبیعت و صحرا می‌رفتند و تا پسین آن روز جشن و شادی می‌کردند و سفره‌ی هفت‌سینشان را جمع می‌کردند و باقیمانده‌ی سفره از آجیل و شیرینی را به طبیعت می‌بردند و می‌خوردند و شادی می‌کردند و در انتها سبزه‌ی سفره را به کنار رود و آب روان می‌بردند و در آب روان رها می‌کردند و آرزو می‌کردند که سالی پر برکت و نیکو داشته باشند. 

معمول است که واژه‌ی سیزده‌بدر به معنای در کردن نحسی سیزده است اما برداشت دیگری هم از این واژه هست؛ در به معنای دره و دشت نیز هست که در نگاهی دیگر سیزده‌بدر یعنی به‌سوی در و دشت روان‌شدن و رفتن. البته درباره‌ی درستی و صحت معنی این واژه همچنان اختلاف‌نظرهایی وجود دارد!

میهمانی خدا در طبیعت

حال که این روز زیبا و فرخنده با ماه پربرکت رمضان تلاقی پیدا کرده چه زیباست که این دو مهم را با زیبایی و شکوه بیشتر از همیشه برگزار می‌کنیم که هر دو بسیار در تاریخ و سنت و مذهب ما ایرانی‌ها مهم و خاص هستند؛ زیرا که یکی را مهمان طبیعت بودیم و دیگری را مهمان خداوند یکی بهار طبیعت است و دیگری بهار قران و هر دو در بطن و کنه خود سرشار از شادی و زیبایی هستند.

و چه باشکوه‌تر می‌شود اگر سیزده امسالمان، برای تمام مردم سرزمینمان و شادی و آرامششان دعا کنیم همان گونه که همیشه در هنگامه افطار و سحر دعا می‌کنیم و البته چه زیبا گفتند جناب شهریار بزرگ که:

«سیزده را همه عالم به در امروز از شهر / من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم»

پایان پیام/ک