داستان برلوسکونی و میلان؛ تعصب، سیاست و جام
نام برلوسکونی همزمان با دنیای سیاست، به فوتبال و باشگاه میلان گره خورده است.
به گزارش خبرگزاری فارس، نام «سیلویو برلوسکونی» نخست‌وزیر پیشین ایتالیا و رئیس پیشین باشگاه میلان که امروز (دوشنبه) در سن ۸۶ سالگی درگذشت، همیشه در کنار نام روسونری بوده است؛ باشگاه فوتبالی که او در دهه ۱۹۸۰ میلادی سکان آن را به دست گرفت و با ثروت بی‌پایان خود، به یکی از برترین‌های اروپا تبدیل کرد.
دوران سلطنت برلوسکونی بر میلان از سال ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۷ به طول انجامید و در این مدت باشگاه او ۲۹ جام کسب کرد از جمله پنج لیگ قهرمانان اروپا و هشت سری آ ایتالیا.
خبرگزاری فرانسه می‌گوید میلان یک شور و شوق برای برلوسکونی بود اما موفقیت او به عنوان مالک روسونری و تصویر مدرنی که او به باشگاه داد، یک ابزار ارتباطی بسیار مؤثر بود که او از آن در خدمت کسب و کار خود و مسائل سیاسی استفاده کرد.
چند تیم میلانِ برلوسکونی تاریخ‌سازی‌هایی به نام خود ثبت کردند؛ مانند انقلابی که «آریگو ساکی» در دهه ۸۰ میلادی در سن‌سیرو ایجاد کرد و یا تیم «فابیو کاپلو» که «تیم رویایی» بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۴ را با نتیجه چهار بر صفر در هم کوبید.
در زمان برلوسکونی، چند نفر از بهترین بازیکنان تاریخ میلان لباس قرمز و سیاه را به تن کردند؛ از هلندی‌هایی مانند «مارکو فن باستن»، «رود گولیت» و «فرانک رایکارد» تا اسطوره‌هایی ایتالیایی به نام‌های «فرانکو بارسی» و «پائولو مالدینی».
موفقیت، خرج داشت. در روزگاری که بازیکنان تیم‌های خود را به اندازه امروز عوض نمی‌کردند، برلوسکونی یکی از پیشگامان تجارت در فوتبال مانند دوران مدرن بود.
یکی از خریدهای پر سر و صدای برلوسکونی به سال ۱۹۹۲ باز می‌گردد. او «جان‌لوئیجی لنتینی» مهاجم کناری تورینو را با شکستن رکورد نقل و انتقالات، به سن‌سیرو آورد و باعث شد تیم شهر تورین از هم بپاشد.
لنتینی اما نتوانست درخشش تورینو را در میلان تکرار کند و پس از شکست قرمز و سیاه ها در فینال سال ۱۹۹۳ لیگ قهرمانان اروپا مقابل مارسیِ «برنارد تاپی» به در خروج باشگاه هدایت شد.
موفقیت‌های میلان در هزاره دوم میلادی هم با قهرمانی در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ تکرار شد اما نقطه تاریک آن، شکست در فینال عجیب استانبول به لیورپول بود. میلانِ در دهه اول قرن جدید با فوق‌‌ستاره‌هایی مانند «کاکا»، «آندری شفچنکو»، «آندره‌آ پیرلو»، «کلارنس سیدورف» و البته مالدینی، شکست‌ناپذیر به نظر می‌آمد.قهرمانی سال ۲۰۱۱ در سری آ ایتالیا، آخرین جام معتبری بود که میلان در عصر برلوسکونی کسب کرد.
پس از آخرین موفقیت در فوتبال ایتالیا، میلان در مسیر سراشیبی قرار داشت و او ۶ سال بعد بیشتر سهام روسونری را به یک تجار چینی به نام «لی یونگ‌هونگ»به ارزش ۷۰۰ میلیون یورو فروخت.
تاجز چینی هم نتوانست بدهی‌های باشگاه را بپردازد و میلان به شرکت سرمایه‌گذاری آمریکایی «الیوت» واگذار شد تا اینکه آن‌ها فصل قبل موفق به فتح اسکودتو شدند.
برلوسکونی در زمان خداحافظی خود از میلان گفته بود: برای اینکه در سطح بالای فوتبال امروز رقابت کنید، به سرمایه‌گذاری و منابع مالی احتیاج دارید. یک خانواده دیگر نمی‌تواند در این کار موفق باشد. پدرم به من آموخته که مثل یک کودک، عاشق تیم باشم.
برلوسکونی در سال ۲۰۱۸ و با اندک سرمایه‌ای که داشت، تیم دسته سومی مونزا را خرید. او همراه با دست راست خود یعنی «آدریانو گالیانی»، مونزا را به سری آ آورد و برای اولین بار در تاریخ خود در میانه جدول لیگ ایتالیا جای گرفت.
پایان پیام/