حال و هوای جشن میلاد مسیح در تنها روستای ارمنی نشین ایران

اهالی روستای زرنه، تنها روستای ارمنی نشین کشور با برپایی جشن میلاد مسیح خود را برای شروع سال جدید میلادی آماده می کنند.

خبرگزاری فارس، اصفهان: اهالی روستای زرنه، تنها روستای ارمنی نشین کشور با برپایی جشن میلاد مسیح خود را برای شروع سال جدید میلادی آماده می کنند.

به بویین میاندشت می‌رویم شهرستانی که همزیستی ادیان و پنج قوم فارس،گرج، تُرک، لُر و ارمنی از شاخصه‌های اصلی این خطه محسوب می‌شود؛ در نزدیکی شهر بویین میاندشت روستایی است به نام زرنه؛ تنها روستای ارمنی‌نشین ایران که تا مرکزاستان ۱۸۸ کیلومتر و تا مرکز شهرستان ۸ کیلومتر فاصله دارد.

به گفته جواد فرهادی، مسؤول نمایندگی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بویین میاندشت، بیشتر از ۵۰۰ سال پیش نخستین گروه ارامنه در روستاهای هزار جریب، قائم آباد، قلعه خواجه ، ازناوله، هادان و زرنه بویین‌میاندشت ساکن شدند و سپس با احداث نخستین کلیسای ارمنیان به نام مقدس «غوکاس» زندگی ارامنه تنها در این روستا ادامه یافت.

کلیسای روستای زرنه

زرنه، تنها روستای ارمنی‌نشینِ کشور

روستای زرنه، تنها روستای باقی‌مانده از اقلیت‌های مذهبی شهرستان بویین‌میاندشت است که تمام اهالی آن ارمنی هستند و تنها روستای ارمنی‌نشین ایران به‌شمار می‌رود.

ابوطالب حاجی آقا، دهیار روستای زرنه می‌گوید: این روستا ۱۰۲ نفر جمعیت شامل ۵۹ نفر مرد و ۴۳ زن دارد که مسالمت آمیز با همسایگان اطراف که مسلمان هستند رفت و آمد دارند.

وی که از سال ۸۶ درخدمت اهالی خونگرم زرنه است می‌افزاید: در این روستا چندین اعیاد مختص ارامنه برگزار می‌شود که می‌توان به عید پاک، عید تولد حضرت مسیح(ع) و کریسمس اشاره کرد.

به گفته حاجی آقا در آستانه این ایام، اهالی روستا درخت کریسمس را در منازل خود و همچنین داخل ساختمان کلیسای غوکاس آماده و از مهمانان پذیرایی می‌کنند و با دید و بازدید عید را به یکدیگر شادباش می‌گویند.

میزبانی کلیسای روستا از گردشگران کلیسای غوکاس در روستای زرنه حلقه اتصال شهرستان بویین‌میاندشت به دوران‌های گذشته و گواه همزیستی مسالمت آمیز ادیان در این خطه است و اهالی‌اش هم با حفظ اتحاد و انسجام خاص، جشن‌های مذهبی مختلفی را در این کلیسای تاریخی برگزار می‌کنند.

داخل کلیسای غوکاس روستای زرنه

با ورود به کلیسا که ۵۰۰ متر مربع مساحت و ۳۰۰مترمربع زیربنا دارد دریچه شگرفی از فرهنگ و تمدن اقوام ایرانی به روی گردشگر باز می‌شود.

کلیسای تاریخی غوکاس از خشت، گل، سنگ و چوب ساخته شده و نمای داخلی آن اندودی از گچ و نمای بیرونی کاهگلی و سقفش با تیرهای چوبی پوشیده و بر ۱۲ستون چوبی با ارتفاع ۶ متر استوار شده است.

مسؤول نمایندگی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بویین میاندشت می‌گوید: کلیسای تاریخی غوکاس (ghokas) با بیش از ۳۵۰ سال قدمت واقع در روستای زرنه هنوز پا برجاست و ارامنه مراسم مذهبی خود را در آن برگزار می کنند.

به گفته جواد فرهادی این کلیسا مربوط به دوره صفویه است و در دوره قاجار یک بار مرمت و نمای بیرونی آن هم به تازگی بازسازی شده است.

وی می‌افزاید: سالانه بین ۴ تا ۵ هزار گردشگر از این کلیسای قدیمی بازدید می‌کنند و در ایام جشن میلاد حضرت مسیح(ع) و آغاز سال نوی میلادی هم پذیرای ۱۵۰۰گردشگر از نقاط مختلف کشور است. لبخندِ اهالی روستا به حضرت مسیح(ع) مردم روستای زرنه در این روزهای سرد زمستانی به استقبال سال ۲۰۲۴رفته اند و با شور و شوق بسیار آماده ی شروع سال جدید میلادی هستند.

یکی از اهالی روستای زرنه می‌گوید: سابقه شکل‌گیری این روستا به حدود ۵۳۰ سال پیش و زمانی که ارامنه در دوران شاه عباس صفوی به ایران کوچ کردند بر می‌گردد.

جانی نظریان می‌افزاید: ۴۳خانوار ارمنی ساکن این روستا هستند که شغلشان کشاورزی و دامپروری است و محصولاتی همچون سیب‌زمینی، گندم، علوفه دام، ذرت و جو می‌کارند.

هاسمیک همسر آقای نظریان هم که خانه‌اش را برای برگزاری جشن میلاد مسیح آماده کرده از حال و هوای این روزهای خانه روستایی شان برای ما می‌گوید: از شب یلدا کاج‌ها را تزیین و چراغ‌های آن را روشن کرده‌ام و یک کاج را هم در بالکن خانه قرار داده‌ام.

وی با بیان اینکه روستای کوچکشان این روزها رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است می‌افزاید: خانواده‌ها زمان تحویل سال، با یکدیگر در کنار درخت تزیین شده کاج می‌نشینند و دعا می‌کنند و بعد از آن به «غوکاس مقدس» تنها کلیسای روستا می‌روند تا مراسم سال نو میلادی را با آیین‌های خاص در آنجا برگزار کنند.

نمای بیرونی کلیسای غوکاس زرنه

به گفته وی اهالی روستا در کنار غذاهای معروف در این ایام مانند خوراک ماهی و کوکو با غذای سنتی پارنج به استقبال سال جدید می‌روند؛ این غذای سنتی عطر و طعم آن، تداعی‌گر سفرهای ساده در تاریخ این خطه کهن است که هر دانه آن سخاوت خاک این دیار را در خود نهفته دارد.

هاسمیک در توضیح این غذای لذیذ می‌گوید: ماده اصلیِ غذا پارنج است که همانند جو و گندم کشت می‌شود و از نظر ظاهری نیز به این دو شبیه است که با گوشت، ماهیچه و قلم گوسفندی و ادویه‌های معطر پخته می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: مردم این روستا در کنار تزیین کاج و گوی‌های درخشان رنگی با پختن غذاهای مخصوص از جمله همین غذای پارنج سال نوی میلادی را جشن می‌گیرند.

نظریان صحبت‌های همسرش خانم هاسمیک را کامل می‌کند و می‌گوید: همزمان با جشن تولد حضرت مسیح(ع)، آیین‌های ما با دید و بازدید و تبریک گفتن آغاز می‌شود و چون دیگر فصل زراعت نیست بیشتر اوقات خود را در کنار دوستان و خانواده و سایر اهالی روستا می‌گذرانیم.

نظریان با بیان اینکه در همسایگی روستا در بالا دست ترک زبانان و در پایین دست، گرج و فارس و لر ساکن اند و ما با این همسایگان دوست داشتنی رابطه برادری و اخوت داریم می‌گوید: ما با همسایه‌های خونگرم مان در خرید و فروش محصولات، اجاره زمین‌های کشاورزی و سایر داد و ستدها ارتباط داریم و آنها در امور مختلف هم به اهالی روستا کمک می‌کنند.

جاده روستای زرنه

وی این را هم اضافه می‌کند که دهیار روستا که یک مسلمان است هم با فرهنگ ما عجین شده با زبان ارمنی با ما صحبت می‌کند و به باورهای ما احترام می‌گذارد.

نظریان میهمانی‌ها، تعارفات و احترام به بزرگترها را از جمله اشتراکات بین ارامنه و مسلمان می‌داند و می‌گوید: کشور عزیزم با این تنوع قومیتی و مذهبی شکوفا شده و در مسیر پیشرفت قرار گرفته و اقلیت های مذهبی هم در زیر پرچم سه رنگ ایران در رفاه و آسایش به سر می برند. اهالی روستای زرنه این روزها با امنیت و آرامش کامل، جشن سال نو میلادی را برگزار می‌کنند و این همزیستی مسالمت آمیز پشت گرمی بزرگی برای نظام جمهوری اسلامی است.

پایان پیام/۳۸۱۳/ع