روحِ مربی ایرانی در جسم ساپینتو؛ اعتراض، جنجال و حالا فرار

تهران- ایرنا- سرمربی استقلال بعد از توقف در مسجدسلیمان زیر بار نمایش ضعیف تیمش نرفت و به تیم فرهاد مجیدی تاخت تا نشان دهد خلقیات بعضی از مربیان ایرانی در او وجود دارد. به گزارش ایرنا، کسب هفت امتیاز از چهار بازی، نه آنقدر هیجان‌انگیز است که بتوان آن را ستود و نه آنقدر کم است که بشود ناامیدکننده خطابش کرد اما نمایش استقلال در این چهار مسابقه پرفروغ نبوده و به دور از تصوراتی است که با توجه به سبک فوتبالیِ ساپینتو انتظار داشتیم. طبیعی است. ساپینتو اولین تجربه خود در فوتبال ایران را پشت سر می‌گذارد و نیاز به زمان دارد تا بتواند ترکیب اصلی خود را از دلِ تیم پرستاره‌ای که در اختیار دارد بیرون بکشد. او با سه دفاع شروع کرد و سپس به سیستم چهار دفاعه روی آورد. تغییرات در لاین‌آپ اصلی، هر هفته قابل مشاهده است و این‌ها جملگی قابل قبول به نظر می‌رسد. سرمربی پرتغالی آبی‌ها همانند استراماچونی نیازمند صبر و تحمل بیشتری از سوی هواداران و کارشناسان است. با این وجود رفتار بیرون از زمین ریکاردو ماجرای اصلی ماست. او در هفته اول نشان داد قرار است برای هر سوتِ داور اعتراض کند. این داستان در دیدارهای بعدی هم تکرار شد تا متوجه شویم ساپینتو هم مانند مربیان ایرانی علاقه زیادی به اعتراض کردن دارد. البته که او پیش از این در دوران مربیگری خود بارها از این اعتراضات داشت. ساپینتو در بازی هفته دوم مقابل ملوان اولین درگیری خود را به ثبت رساند. او با کادر پزشکی کنار زمین وارد دعوا شد و این ماجرا برای او و استقلال گران تمام شد. یک جریمه سنگین مالی، همراه با درج در پرونده که می‌تواند هر لحظه باعث محرومیت قطعی ساپینتو شود. و حالا هفته چهارم که نوبت به صحبت‌های جنجالی ریکاردو رسید. استقلال مقابل نفت مسجدسلیمان نیمه‌ی اول پرانتقادی را پشت سر گذاشت و در ۴۵ دقیقه دوم هم ارسال‌های بلند در دستور کار آنها قرار گرفت که به گل منتج نشد. اگر درخشش سیدحسین حسینی نبود ممکن بود تیم میزبان حتی به گل برسد. با این وجود سرمربی آبی‌ها معتقد بود تیمش سزاوار پیروزی بوده و عملکرد خوبی داشته است. اوج کنفرانس مطبوعاتی ساپینتو به زمانی مربوط می‌شود که او از استقلالِ فرهاد مجیدی که بدون باخت فاتح لیگ شد، انتقاد کرد و گفت: «سال گذشته استقلالی را می‌دیدیم که فقط دفاع می‌کرد، یک موقعیت می‌آمد و گل می‌زد. امسال استقلالی را می‌بینید که فوتبال بازی می‌کند و تهاجمی بازی می‌کند و خوب پرس می‌کند. برای اینکه خوب بازیسازی کنیم زمان بیشتر نیاز داریم تا به کیفیتی که می‌خواهیم برسیم. به عملکرد بازیکنان افتخار می‌کنم. فقط نتوانستیم گل بزنیم. سه چهار موقعیت داشتیم که استفاده نکردیم. کوین، سجاد، مهدی قایدی و محبی را داریم ولی نتوانستیم گل بزنیم اما در مسیر درستی هستیم و فضا داریم تا پیشرفت کنیم.» نمایش استقلال در لیگ بیست و یکم را کنار بگذارید. آیا استقلالِ مدل ساپینتو هجومی است؟ این تیم در چهار هفته فصل جدید موفق به گلزنی در ۲ مسابقه نشده و در مجموع چهار گل به ثمر رسانده است. آنها در این حدودا ۳۶۰ دقیقه تنها ۱۱ شوت درون چارچوب داشته‌اند که نیمی از آنها مقابل ملوان بود. امید گل آبی‌ها طبق آمار متریکایی در ۲ بازی کمتر از نیم بوده و در سه مسابقه کمتر از یک. آنها مقابل نفت مسجدسلیمان درصد مالکیت کمتری داشتند و با این اوصاف ساپینتو معتقد است تیمش هجومی بازی می‌کند. این فرافکنی برای مربی‌ای که سابقه حضور در لیگ قهرمانان اروپا را داشته و سال‌ها در سطح اول بازی کرده بعید است اما متاسفانه شاهد این اتفاق بودیم. ساپینتو در چهار هفته ابتدایی حضورش در لیگ برتر فوتبال ایران نشان داده خلقیاتی مشابه با اکثر مربیان داخلی دارد. معترض، پرحاشیه و انتقاد ناپذیر. او در کنفرانس خود و برای تطهیر تیم خودش، تیمی را زیر سوال برد که توانست با سیستمی مشخص و بدون سردرگمی خاصی، لیگ را بدون باخت، با بیشترین امتیاز ممکن و کمترین گل خورده فتح کند. استقلالِ مجیدی تمرکزش روی گل نخوردن بود اما داعیه فوتبال هجومی و تماشاگرپسندانه را داشت. آنها با نظمی خاص دفاع می‌کردند و در اکثر زمان‌هایی که نیاز به گلزنی داشتند موفق عمل می‌کردند. باید دید ریکاردو طی هفته‌های آینده چه چیزهای جدیدی برای ارائه خواهد داشت. امید می‌رود به جای رونمایی از حواشی جدید و اظهار نظرهای جنجالی‌تر، نمایشی دلپذیرتر از تیم او ببینیم. عملکردی بانظم‌تر، هجومی‌تر و تماشاگرپسندانه‌تر؛ در حد تیمی که مدافع عنوان قهرمانی است و ستاره‌های زیادی را در ترکیبش دارد و دستش برای ایجاد هرگونه تغییر و پیاده‌سازی هر روشی باز است. این چیزی است که از ساپینتوی پرتغالی می‌خواهیم؛ نه فرافکنی‌ و فراری رو به جلو از جنس مربیان وطنی.