لزوم انعقاد قرارداد بین دانشگاه‌ها و سازمان‌ها برای رفع چالش‌های کارورزی

یک استاد دانشگاه گفت: دانشگاه‌ها و سازمان‌ها برای رفع نزاع‌ها و چالش های دوره کارورزی باید وارد یک تعامل شوند و بعضا قراردادهایی بینشان منعقد شود. میثم فرخی استاد دانشگاه در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس با بیان اینکه کارورزی یک حالت مهارت‌‌آموزی و فتح بابی برای اشتغال دانشجویان است،گفت: درس کارورزی در سرفصل اکثر رشته‌های تحصیلی تعبیه شده است برای اینکه بستری برای ارتباط دانشجویان مقطع کارشناسی به طور خاص و دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد با فضای کسب و کار و شغل باشد. وی افزود: یکی از مسائلی که در دانشگاه‌ها داریم، فاصله بحث‌های نظری و عملی است که حوزه نظری همان بخش آکادمیک و دانشگاهی و حوزه عمل هم محیط‌های شغلی و کسب و کار است. بنابراین فاصله بین دانشگاه و محیط کسب و کار باید کمرنگ‌تر شود. به گفته فرخی، کارورزی مقدمه‌ای برای اشتغال جوانان است که البته به نظر من مقدمه‌ای برای آشنایی دانشجویان با فضا و حیطه شغلی‌شان است و نه شاغل شدنشان. یکی از خطاهای راهبردی به لحاظ ذهنی برای برخی از اساتید و خیلی از دانشجویان این است که کارورزی را درسی می‌بینند که بر اساس آن شاغل می‌شوند، در صورتی که به این نحو نیست. این مدرس دانشگاه مشکلات کارورزی را از دو منظر بحث و بررسی کرد و در این باره گفت: یک بحث نگاه دانشجویان است. واحد کارورزی پیش نیازهایی دارد که دانشجویان برای سپری کردن این پیش نیازها معمولا پنج، شش ترم را به ویژه در مقطع لیسانس خوانده‌اند و این واحد درسی در ترم آخر، زمانی که واحدهای دانشجویان تمام شده یا تعداد قابل توجهی از واحدهایشان سپری شده است، ارائه می‌شود. بنابراین تلقی و نگاه دانشجویان این است که مجرب و با تجربه شده‌اند و می‌توانند وارد حوزه کسب و کار و اشتغال شوند اما این نگاه دقیق و درستی نیست. وی در ادامه اضافه کرد: دانشجویان در فضاهای دانشگاهی با یک سری از حوزه‌های نظری و تئوریک آشنا می‌شوند اما به حوزه کسب و کار ورود نداشته‌اند و وقتی هم وارد کارورزی می‌شوند، نگاهشان این است که ما می‌توانیم یک کاری را در دست بگیریم و کاملا نسبت به آن اشراف پیدا کنیم، که این نکته دقیقی نیست. فرخی یکی دیگر از مشکلات کارورزی را نگاه سازمان‌ها به کارورزی عنوان کرد و گفت: سازمان‌ها در قالب کارورزی دانشجویان را خیلی سخت می‌پذیرند. دلیل اینکه سازمان‌ها به راحتی دانشجویان را نمی‌پذیرند این است که آنها را مبتدی لحاظ می‌کنند و دانشجویان از منظر مدیران سازمان‌ها و مسئولین آنها، مقدمات لازم انجام کار را، برای ورود به این سازمان‌ها ندارند. به همین دلیل یا دانشجویان را نمی‌پذیرند یا اگر هم سازمان‌ها دانشجویان را بپذیرند، در حد این است که دانشجویان بروند کارها را ببینند و آشنا شوند یا در کنار کسی که کاربلد است بایستند، کارها را رصد و از نزدیک رؤیت کنند اما اینکه سازمان‌ها به دانشجو کاری محول کنند و به او کاری را بسپارند، این اقدام را معمولا انجام نمی‌دهند. این استاد دانشگاه همچنین بیان کرد: از طرفی دانشجویان کارورزی را به تعبیری شاید بیگاری تلقی کنند و اینکه این نگاه برازنده دانشجو نیست و ما قرار نیست کارورزی برویم که همه چیز را فقط ببینیم و رؤیت کنیم و نهایتا چهار تا پرونده را جابه‌جا کنیم. وی افزود: در کنار اینها بحث‌های حقوقی هم سازمان‌ها دارند و ممکن است نزاع‌های حقوقی پیش بیاید که یک وقت کارورزان و دانشگاه شکایت نکنند که اینها آمده‌اند و ما کار خواستیم و بیمه هم نیستند و مسائلی که بعضا در این حوزه پیش می‌آید. فرخی در ادامه به ارائه راه حل پرداخت و گفت: به نظر من نزاع و چالش‌هایی که سازمان‌ها دارند به حق است و باید دانشگاه و سازمان‌ها برای رفع نزاع‌ها و چالش های کارورزی وارد تعامل شوند و بعضا قراردادهایی بینشان منعقد شود. چون دانشجو به سازمان می رود و مشکلات و مسائلی ممکن است وجود داشته باشد و حوادث و قضا و قدری پیش بیاید. همچنین دانشجو و دانشگاه ممکن است بعدا مطالبه‌هایی داشته باشند که البته شاید پررنگ نباشد اما چنانچه قرارداد و تفاهم نامه‌ای منعقد شود، سازمان‌ها خیالشان راحت می‌شود و دانشگاه‌ها هم می‌توانند حمایت کنند و اینگونه چالش‌ها تا حدی مرتفع می‌شود. وی همچنین درباره بهبود انجام دوره کارورزی پیشنهاد داد: در حال حاضر کارورزی به صورت دو، سه واحد در برنامه درسی چیده شده و مقدمه‌ای است برای دانشجویان به منظور ورود به حوز‌ه‌های شغلی و فضاهایی که مرتبط به رشته تخصصی‌شان است. اگر به صورت جدی بخواهیم کارورزی را لحاظ کنیم، کارورزی مثل آموزش زبان است، دانشجویان برای درس زبان وقتی در حد دو، سه واحد آموزش ببینند، خیلی از اوقات از آن آموزش، بهره کافی نمی‌برند، پس دانشجو باید بیشتر در این فضا وارد شود، افرادی هم مثل مکانیک، بنا، گچ‌کار و نجار که در کسب و کار شاگردی می‌گیرند، آن شاگرد باید یک مقدمات قابل توجهی برای آن شغل کسب کند. این استاد دانشگاه با بیان اینکه یکی از مسائلی که برای دانشگاه‌ها پیش آمده کرونا و حوزه مجازی است، گفت: ما در کرونا با درس‌هایی که حالت کارگاهی، آزمایشگاهی و عملی دارند، مشکل داریم که یکی از آن درس‌ها، کارورزی است. به نظر من می‌شود این درس را به اقتضای شرایط کرونا به شکل دیگری ساماندهی کرد. می‌توان کارگاه‌هایی را برای دانشجویان طراحی کرد که مهارتی و تکنیکی باشد، چون ما هدفمان این است که دانشجو یک فن را یاد بگیرد. این درس به شکل مهارتی است و دانشجویان باید بتوانند مهارت‌ها، تکنیک‌ها و فنون مختلف را در قالب کارگاه‌ها یاد بگیرند. فرخی اظهار کرد: نشست‌هایی با افراد خُبره که تکنیک‌محور هستند، خیلی مهم است و تجربه این افراد در حوزه‌های تخصصی خودشان خیلی می‌تواند راهگشا باشد. بازدید از مراکز، ارگان‌ها، سازمان‌ها و شرکت‌های مرتبط با حوزه تخصصی دانشجویان با رعایت پروتکل‌ها که الآن شرایط مطلوب‌تر است، خیلی می تواند کمک کننده باشد. همچنین دانشجویان را در دانشگاه محل تحصیلشان به تناسب رشته‌شان به کار گیرند، اگر واحدها و بخش‌های مرتبطی در دانشگاه‌ها باشد، از پتانسیل دانشجویان می‌شود در فضای اداری و ساختار دانشگاه‌ها استفاده کرد. دانشجویان در واحدهای دانشگاه‌ها که تحصیل می‌کنند، کارورزی را بگذرانند مثلا دانشجویان ارتباطات و روابط عمومی کارورزیشان را با روابط عمومی دانشکده یا دانشگاه خودشان انجام دهند یا دانشجویان رشته مشاوره کارورزی را در مرکز مشاوره‌ای که دانشگاه دارد، بگذارند. انتهای پیام/