داستان یک استکان چای زیر سقف "اسرافیل" بی‌ادعا و محبوب

ایسنا/آذربایجان شرقی قهوه‌خانه‌ها از همان بدو شکل‌گیری در ایران مورد علاقه‌ی مردم و محل تبادل افکار و بحث و گفت‌وگو بوده‌اند، جایی در بازارچه محلی دوه‌چی تبریز که به دکانی در سرایی هاشم هم ختم می‌شود، بعد از چند پله، شما را به قهوه خانه "اسرافیل" هدایت می‌کند که با تمام بی‌ادعاییش یکی از محبوب‌ترین قهوه خانه‌های تبریز است. اسرافیل، بعد از درهای چوبی قدیمی دکانی است به رنگ آبی لاجوردی با صندلی‌هایی چوبی و میزهایی پر از دست نوشته‌های مهمانان و مشتری‌هایی که تمام دغدغه‌هایشان از دنیا زندگی و عشق را سر کاغذ خالی کرده و در قهوه‌خانه به یادگار گذاشته‌اند تا نصیحتی برای مهمان‌ها و رهگذرهای بعدی باشد از سوئیس تا ترکیه. نوشته‌های روی میز نوشته‌های روی میزنوشته‌های روی میزکسبه بازار از کنجکاوی و علاقه‌ی برخی مهمانان متعجب هستند، اما شاید این بیت از مولانا که می‌گوید "هر کسی کو دور ماند از اصل خویش ... باز جوید روزگار وصل خویش" جواب خوبی برای نگاه پرسشگر آن‌ها باشد، چرا که فضای هنری و نوستالژیک این قهوه خانه‌ی قدیمی، امروزه حسرت بسیاری از کسانی است که عنان زندگی را به دست مدرنیته داده‌اند. ساعت دو و نیم ظهر است و آقا اسرافیل تازه دارد چراغ دکان را روشن می‌کند،  ریختن زغال و گر گرفتن کوره و آماده شدن چای در استکان نعلبکی‌های معروف قهوه خانه کمی زمانبر است و مشتری‌ها خوب می‌دانند کی به قهوه‌خانه سر بزنند. شیشه‌های قلیان، صندوقچه و اشیای قدیمی و نقاشی‌ها و عکس‌ها تمامی محتویات قهوه خانه‌ی معروف را تشکیل می‌دهند؛ نقاشی عجیب مردی در ورودی قهوه خانه هم از مواردی است که توجه مشتریان را به خود جلب می‌کند که برای خودش داستانی دارد. به گزارش ایسنا، این نوشته اولین نوشته‌ای نیست که برای معرفی قهوه خانه اسرافیل نوشته می‌شود و این دکان بی‌ادعا بارها مورد توجه گردشگران و میهمانان قرار گرفته و تصاویر متعددی از قهوه‌خانه اسرافیل در شبکه‌های مجازی و صفحات شخصی بسیاری از مهمانان خارجی و ایرانیان مقیم خارج قرار گرفته است. جو حاکم بر قهوه خانه زبانزد است و کمتر کسی بوده که از فضای هنری حاکم بر قهوه خانه اسرافیل متأثر نشود، مانند تمامی قهوه‌خانه‌ها اینجا هم خبری از قهوه نیست و چای و قلیان تنها اسباب پذیرایی در این دکان بوده و بهتر است به آن چایخانه بگوییم. آقا اسرافیل که در گذشته، کشتی فرنگی را به طور حرفه‌ای دنبال می‌کرده و شغل دیگری داشته و دست برقضا الان قهوه خانه را اداره می‌کند، آرام مشغول دم‌کردن‌چای است و چند سطری از پیشینه‌ی قهوه‌خانه می‌گوید: اینجا قدمتی بیش از ۸۰ سال دارد، اما من حدود ۱۲ سال است که در اینجا کار می‌کنم و مغازه اجاره‌ای است، اینجا از همان اول قهوه خانه بوده، اما من از اول قهوه‌چی نبودم و قبلا کارم چیز دیگری بود. او به مصاحبه‌های مختلفش اشاره کرده و بیان می‌کند: بسیاری از مشتریان حتی برای خودشان هم که شده فیلمی از من و مغازه ضبط می‌کنند و شده گاهی تا یک ساعت هم من را به به حرف گرفته‌اند؛ واکنش مهمانان خارجی هم بسیار جالب است و همگی فضای قهوه خانه را می‌پسندند که این هم از لطف خدا است. نقاشی روی دیوار نقاشی روی دیوارنقاشی روی دیوارجالب‌ترین ویژگی اسرافیل که در تمامی عکس‌ها توجه هر فردی را به خودش جلب می‌کند، نقاشی‌های روی دیوار است که به گفته قهوه‌چی توسط دو برادری که برای صرف چای به قهوه‌خانه سر می‌زده‌اند کشیده شده است، او در این خصوص می‌گوید: روزی این دو برادر که الان مقیم خارج هستند، از من خواستند تا نقاشی روی دیوارهای قهوه خانه بکشند و من کلید را به آن‌ها دادم تا این کار را انجام بدهند، اما صبح روز بعد که به مغازه آمدم، گفتم شما کاری انجام نداده‌اید و آن‌ها از من خواستند تا پشت سرم را نگاه کنم، وقتی برگشتم نقاشی این مرد را روی دیوار دیدم که در ابتدا ترسیدم، مشتری‌ها نیز خیلی نمی‌پسندیدند، اما کم کم خوشم آمد و مشتری‌ها هم نقاشی را قبول کردند و عموم مشتریان الان نقاشی این مرد را می‌پسندند. اسرافیل از مشتریانش رضایت دارد و اغلب مشتریانش را اهالی هنر و عکاسی که با هم ارتباط دارند، عنوان کرده و به کاهش تعداد مهمانان خارجی به دلیل شیوع کرونا اشاره می‌کند. قهوه‌خانه اسرافیل در بازارچه دوه‌چی (شتربان) سرای حاج هاشم قرار دارد. برگرفته شده از صفحه شخصی قهوه‌خانه برگرفته شده از صفحه شخصی قهوه‌خانهبرگرفته شده از صفحه شخصی قهوه‌خانهبرگرفته شده از صفحه شخصی قهوه‌خانه برگرفته شده از صفحه شخصی قهوه‌خانهبرگرفته شده از صفحه شخصی قهوه‌خانهبرگرفته شده از صفحه شخصی قهوه‌خانه برگرفته شده از صفحه شخصی قهوه‌خانهبرگرفته شده از صفحه شخصی قهوه‌خانهانتهای پیام