۲ خانه و یک حمام در لرستان واجد شرایط ارزش تاریخی شناخته شدند

خرم‌آباد- مدیرکل میراث فرهنگی گفت: خانه‌های «شفیعی» و «دُرافشان» خرم‌آباد و حمام «آق‌بلاغ محمدولی» ازنا بر اساس معیارهای میراث‌فرهنگی، واجد شرایط ارزش تاریخی، فرهنگی شناخته شدند.

به گزارش خبرنگار مهر، عطا حسن پور امروز شنبه در گفت و گو با رسانه‌ها، اظهار داشت: سه اثر تاریخی لرستان از جمله خانه‌های «شفیعی» و «دُرافشان» خرم‌آباد و حمام «آق‌بلاغ محمدولی» ازنا بر اساس معیارهای میراث‌فرهنگی، واجد شرایط ارزش تاریخی، فرهنگی شناخته شدند.

وی گفت: با توجه به تفویض اختیار وزارت میراث‌فرهنگی به استان‌ها مبنی بر واجد ارزش شناختن آثار تاریخی، فرهنگی هر استان، این اقدام در خصوص آثار تاریخی لرستان در دستور کار این اداره‌کل قرار گرفته است.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی لرستان با اشاره به اینکه واجد ارزش شناخته شدن سه اثر تاریخی مذکور به استاندار لرستان نیز ابلاغ شده است، افزود: از تاریخ ابلاغ واجد ارزش بودن، این آثار تحت نظارت و حفاظت اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان قرار گرفته و هر گونه دخل و تصرف، توسعه و مرمت و یا بازسازی آثار باید با تأیید و نظارت این اداره‌کل صورت گیرد.

حسن‌پور، بیان داشت: خانه تاریخی «شفیعی» در محله «درب دلاکان» خرم‌آباد در میان کهنسالان به خانه «سادات» شهرت دارد و دارای مشخصه‌های معماری قاجار بوده و به صورت حیاط مرکزی ساخته شده است.

وی اضافه کرد: خانه «دُرافشان» نیز در دوره قاجار و پهلوی اول به مساحت حدود ۴۴۳ مترمربع و حیاط مرکزی در محله «حکیم‌آباد» بنا شده که در دهه‌های اخیر به چند قسمت تقسیم و اکنون نیز تنها بخشی از جبهه جنوبی آن به مساحت ۸۹ مترمربع که امروزه به خانه دُرافشان شهرت دارد، باقیمانده است.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی لرستان، همچنین در خصوص حمام «آق‌بلاغ محمدولی» ازنا، گفت: نام «آق‌بلاغ» یک نام آذری یا ترکی‌است که از زمان استیلای سلسله تیموریان تا سلجوقیان بر این منطقه، اسامی ترکی بر روی این روستا و چند روستای دیگر باقی مانده است.

حسن‌پور تاریخچه این اثر را با توجه به شیوه ساخت و مصالح به کار رفته در بنا و همچنین گفته اهالی روستا متعلق به اواخر دوره قاجاریه دانست و افزود: اهالی روستا اذعان دارند در گذشته این حمام دو روز در هفته در اختیار دو نفر از بزرگان و خوانین منطقه به نام‌های «محمدولی‌خان» و «لطیف‌خان» بوده و بقیه روزها بین مردم این روستا و روستاهای مجاور به صورت مشترک استفاده شده است.