ساماندهی دیوار ساحلی رودخانه آغلاغان در شهرستان نیر آغاز شد

اردبیل - ایرنا- شهردار نیر از آغاز ساماندهی و ساحل‌بندی دیوار ساحلی رودخانه آغلاغان در این منطقه خبر داد و گفت: با ساماندهی و ساحل‌سازی در حاشیه رود آغلاغان انتظار می‌رود این منطقه بکر و زیبا پذیرای سالانه هزاران گردشگر باشد. مجید جهانی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: سال گذشته پروژه ساماندهی و ساحل‌بندی دیوار ساحلی رودخانه نیر پایین دست پل قرمز اجرا شده بود و امسال این پرژه از بالادست رودخانه پل قرمز از سر گرفته شده است. وی با بیان اینکه وجود تعدادی ساختمان باعث توقف در اجرای این پروژه شده بود، از پیش بینی6 میلیارد ریال برای این پروژه خبر داد و گفت: اجرای این پروژه با تخصیص ۵۰درصد اوراق قرضه سه ساله توسط شهرداری به مسافت یک کیلومتر آغاز شده است. جهانی  با اشاره به ارزش حیاتی این رودخانه و ساحل آن برای شهرستان نیر گفت: ساحل رودخانه آغلاغان باید به خوبی حفظ و از تخریب و جابه جایی آن جلوگیری شود. شهردار نیر همچنین در خصوص ساحل سازی در حاشیه این رودخانه اظهار کرد: یکی از مهم‌ترین بنیان‌های توسعه پایدار، پرداختن به موضوع گردشگری است زیرا موجب درآمدزایی و پیشرفت شهر می‌شود،  اما شهر نیر سال‌هاست که در جذب گردشگر از شهرهای مشابه خود عقب افتاده که برای جبران آن نیاز به برنامه‌های ویژه‌ای است وی با بیان اینکه رودخانه آغالاغان از زیباترین و بکرترین جاذبه‌های گردشگری شهرستان نیر است، گفت: رودخانه آغلاغان از بولاخلار سرچشمه نمی گیرد بلکه از ارتفاعات سبلان سرچشمه گرفته و جزو رودخانه‌های دایمی منطقه محسوب می‌شود. جهانی افزود: حداکثر ارتفاع رودخانه چهار هزار و 401 متر از سطح دریا در ارتفاعات سبلان و حداقل ارتفاع آن یک هزار و 575 متر در محل اتصال به رودخانه بالیقلو است. به گفته شهردار اردبیل طول شاخه اصلی این رودخانه 2/36 کیلومتر بوده و سطح حوضه آن 75/171 کیلومتر مربع و محیط آن برابر 75 کیلومتر است. رودخانه آغلاغان عملا در شمال غربی روستای صندوقلو شکل می گیرد و جهت جریان رودخانه تا روستای صندوقلو از شمال به جنوب و پس از آن در جهت غربی- شرقی است. وی گفت: یکی از وجه تسمیه های آغلاغان همین چشمه‌های بی‌شمار بوده است و ظن بر این بوده که کوه می‌گرید و به همین دلیل آن را آغلاغان گفته اند و در فولکور دیگر که مرحوم ولی سطوتی شاعر بزرگ منطقه و متخلص به آغلاغان بیشتر تاکید می کرد این است که 'در زمان ارباب رعیتی افراد ارباب برای گوشمالی به رعیت‌های ناسازگار به یکی از روستاهای نزدیک یکی از آبشارهای آغلاغان حمله می کنند و زنان و کودکان از ترس در پشت شلاله‌های آبشار آغلاغان پناه می گیرند و با نزدیک شدن افراد ارباب گریه و زاری زنان و کودکان بلند می‌شود و افراد ارباب وحشت‌زده از این که به ظلم ارباب کوه‌ها هم می گریند منطقه را ترک می‌کنند و به همین خاطر نام رودخانه 'آغلاغان' یا 'گریان' می‌ماند'.