ما رسانه را نمی‌شناسیم بلکه توهم شناخت آن را داریم

مدرس سواد رسانه گفت: مشکلات غالب بر جامعه به این دلیل است که ما رسانه را نمی‌شناسیم بلکه توهم شناخت رسانه را داریم.

به گزارش خبرگزاری فارس از ایلام، حسین حسین زاده مدرس سواد رسانه، در جمع دانشجویان اولین جلسه طرح اسوه دانشگاه علوم پزشکی ایلام گفت: ما در عصری زندگی می کنیم که روز به روز ارتباط جدید، محتوای جدید، ابزار جدید تولید می شوند، اگر بخواهیم در این فضا زندگی کنیم، باید بدانیم مختصات آن کجاست، چگونه است و از کجا پدید آمده است. 

وی افزود: یکی از جبرهایی که هر انسان باید تجربه کند، زندگی اجتماعی و با دیگران زیستن است. فضای مجازی هم به همین خاطر ایجاد شده است. 

مدرس سواد رسانه یادآور شد: در عصر کشاورزی، بیل و کلنگ و در عصر صنعتی، ماشین ها ابزار بودند اما در عصر امروز ابزار ها کاملا پیچیده شده اند. هرچه محصول پیچیده تر باشد، خدمات نیز پیچیده تر هستند و به تبع آن تربیت و آموزش هم دشوارتر خواهد بود. 

حسین زاده اضافه کرد: یک زمانی ارگان ها و شرکت ها، با روزنامه به همدیگر جواب می دادند. اما امروزه انواع رسانه های اجتماعی در بستر گستری فراهم شده اند، نکته مهم این است که نمی توان گفت به ما مربوط نیست. 

وی با اشاره به اینکه باید کار با فضای مجازی را یاد بگیریم، عنوان کرد: همه آن‌هایی که در قرن ۲۱ زندگی می کنند، با هر دین و نژاد و سلیقه باید این موضوع را یاد بگیرند. تدریس سواد رسانه ای به ۶۰ سال پیش می رسد، ولی متاسفانه ما تقریبا آن‌را تعطیل کرده ایم و تا ۵ یا ۶ سال پیش چنین چیزی نداشتیم. 

مدرس سواد رسانه بیان کرد: رسانه به معنای هرگونه ابزار انتقال پیام از مبدأ مشخص به مقصد مشخص است. چرا بعضی ها فکر می کنند با فیلتر مشکلات  فضای مجازی حل می شود؟ چرا بعضی تصمیم گیری ها فرق دارند؟ چرا گاهی خانواده ها دچار اشتباه می شوند؟ این مشکلات غالبا به این دلیل است که ما رسانه را نمی شناسیم بلکه توهم شناخت رسانه را داریم. از مدیر و مسئول گرفته تا خود من و شما.

وی در خصوص نقش اقتصادی رسانه ها خاطرنشان کرد: هیچ اتفاقی، هیچ سیاستی و هیچ برنامه لااقل در جهان غرب نیست، مگر اینکه بازاری برای آن تهیه شده باشد حتی جنگ ها؛ نمونه اش همین جنگ اوکران و روسیه که در آن تجارت سلاح های جنگی وجود دارد. 

حسین زاده بیان کرد: فضای مجازی و رسانه ها هم مستثنی نیست. البته ما تعیین می کنیم که اقتصاد در کجا متمرکز شود. زمانی messenger که قابلیت چندانی نداشت، استفاده می شد، سپس به تدریج رسانه ای مثل facebook که قابلیت اشتراک گذاری عکس داشت، روی کار آمد. این روند پیشرفت به گونه ای ادامه یافت که هرکدام از رسانه های جدید، نیاز های رسانه های قبلی را مثل نیاز به امنیت، عکس، فیلم، زیبایی،تغییر و... برطرف می کند و جای خود را در ذهن مخاطب تثبیت می‌کند.

وی در ادامه عنوان کرد: یخچال مثال قابل لمسی برای آنچه که اتفاق افتاده است. زمانی چیزی به نام یخچال نبود و مردم هم احساس نیاز نمی کردند، ولی حالا تصور زندگی بدون آن برای افرادی غیرممکن می باشد. همین اتفاق و فراتر از آن، برای پلتفرم های ما در گوشی همراه رخ داده است ولی خیلی کم به آن بها می دهیم. 

حسین زاده اضافه کرد: سواد رسانه ای به ما یاد می دهد که از خطرات پیشگیری کنیم و برای چه هدفی ( ارتباط، سرگرمی، یادگیری و...) از رسانه استفاده کنیم مثلا مراقب نیاز های کاذب ایجاد شده توسط این فضا و کلاهبرداری ها باشیم. 

وی ادامه داد: نکته حائز اهمیت این است که فضای مجازی می تواند دگرگونی انسان و دگرگونی زندگی را به همراه بیاورد؛ انسان هایی دور از هم، نزدیک ترین افراد به هم باشند و برعکس. بسیاری از ما با یک پیام و استیکر، شور و شوق پیدا می کنیم یا عصبانی می شویم. وقتی روابط انسان مجازی شود، خود او هم مجازی می شود. در رسانه های اجتماعی گاه دروغ گفته می شود، به گونه ای که به تدریج خودمان هم باور می کنیم. 

حسین زاده اضافه کرد: آسیب دیگر «دید پذیری» است. به عبارت بهتر، افراد می خواهند به هر قیمتی شده دیده شوند. انواع رفتار ها و مهارت ها و ایده ها را بکار می گیرند تا دیده شوند. این کارها موجب می شود که لذت زندگی تغییر کند و از دست برود. فرد اگر از طبیعت لذت می‌برد، حالا از عکس گرفتن با طبیعت احساس بهتری دارد. به جای نصیحت گرفتن از شخصی بزرگ، با او سلفی می گیرد و اینگونه لذت می‌برد.

پایان پیام/