اراده کافی از سوی مسئولان برای رفع مشکل چادرنشینان وجود ندارد

بندرخمیر - امام جمعه بندر خمیر گفت: وضعیت چادرنشینان در این شهرستان بسیار نامطلوب و نابسامان است و متأسفانه اراده و عزم کافی از سوی مسئولان برای رفع مشکلات آن‌ها وجود ندارد.

به گزارش خبرگزاری مهر، حجت‌الاسلام شعیب صالحی با اشاره به اینکه چادرنشینان بندر خمیر، کولی های سالانه ای هستند که در این منطقه در حدود ۸ ماه از سال سکونت دارند، بیان کرد: این افراد اصالتاً خود را متعلق به بندر خمیر می دانند زیرا حدود ۳۰ سال است که به این منطقه مهاجرت می‌کنند و حتی خیلی از آن‌ها سالیان سال است که در این منطقه ساکن شده‌اند. این چادرنشینان در حاشیه شهر ساکن هستند و از امکانات رفاهی، بهداشتی، خدماتی، آب، برق، گاز و … محروم هستند و برای زندگی بسیار معذب و گرفتار هستند و سختی‌ها و مشکلات زیادی دارند.

خطیب جمعه بندر خمیر با اشاره به اینکه مشکل اصلی این است که این افراد به محل ثابتی برای زندگی و سامان بخشیدن و نظم دهی به زندگی‌شان نیاز دارند، اظهار داشت: در دوره‌ها و دولت‌های قبل، استانداران وقت و مسئولین کشوری وعده و عیدهای‌های فراوانی برای اهدای زمین به آن‌ها و ایجاد روستا داده‌اند اما متاسفانه تاکنون این وعده‌ها عملی نشده‌اند.

وی گفت: جمعیت این چادرنشینان قابل توجه است و به راحتی می‌توان برای محل زندگی آن‌ها شهرک و یا روستایی ساخت. به منظور ساماندهی و رفع مشکل چادر نشینان شهر بندر خمیر جلسه‌ای با حضور فرماندار و شورای تامین برگزار شد اما متأسفانه پیگیری‌ها هیچکدام منتج به فایده نشد و تاکنون هیچ خروجی مطلوبی نداشته است.

حجت‌الاسلام صالحی گفت: این افراد به عنوان ایرانی و دارای سابقه بیش از ۳۰ سال سکونت در این شهرستان، حق و حقوق قانونی برای زندگی دارند و باید حق مسکن داشته باشند و از فضا و امکانات موجود بهره ببرند. اما متأسفانه مسئولان و مجریان اجرایی خیلی رغبتی به کمک به این افراد ندارند.

امام جمعه شهرستان بندر خمیر اظهار کرد: بعد از مطرح کردن این موضوع در خطبه‌های نماز جمعه و پیگیری مجدد آن، فرماندار بار دیگر پای کار آمده است و قول داده است تا در طرح مسکن ملی شرایطی برای اسکان آن‌ها و داشتن واحد مسکونی فراهم شود. اما این شرایط و قول و قرارها در حالی است که این افراد مدل زندگی متفاوتی دارند و نمی‌توانند در ساختارهای شلوغ و آپارتمانی زندگی کنند.

به گفته وی، نباید فرهنگ و آداب آن‌ها را تغییر داد زیرا تغییر فرهنگ، آداب و سبک زندگی آن‌ها قطعاً عواقبی دارد. بلکه می‌توان با اهدای زمین و ایجاد فضایی روستایی یا شهرکی، امتیازات برق، آب، گاز و … را در اختیارشان گذاشت تا به زندگی‌شان سر و سامان و نظم بدهند.