نیوز سیتی!
03 مرداد 1402 - 09:52

پیشاهنگی دهه نودی‌ها با سربندهای «یا حسین» در آیین های عاشورایی

سوادکوه- میدان داری کودکان و نوجوانان دهه نودی با سربندهای «یا حسین (ع)» و «یا زهرا (ع)»، آیین‌های عاشورایی مازندران را باشکوه‌تر کرده است.

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- سمیه اسماعیل زاده: حدود دو الی سه ساعت به شروع اجتماع عزاداران حسینی بخش زیرآب مانده است. برخی از افراد برای ساعاتی از هیئت محله‌های خود دل‌کنده‌اند تا بار دیگر در اینجا، با هم و یک صدا با دیگر محله‌ها و هیئات مذهبی شهر، زیر پرچم امام حسین علیه‌السلام عزاداری کنند.

چند روز بود که جوانان و نوجوانان مشغول فضاسازی برای این اجتماع عاشورایی بودند و دور تا دور حیاط و صحن امامزاده عبدالحق شهر زیراب را سیاه‌پوش کرده‌اند و پارچه نوشته‌های سبز رنگ «یا ابا عبدالله الحسین» تنها زینت این پارچه‌های سیاه رنگ است.

در کنار تلاش بزرگسالان برای فضاسازی اجتماع عزاداران حسینی، حضور کودکان و دهه نودی‌ها بسیار به چشم می‌آید، آنها به هر گوشه‌ای سرک می‌کشند و هر کدام برای خود گروهی را تشکیل داده‌اند. از یک سو سروصدای کودکی‌شان و از دیگر سوی، مشکی پوش آمده‌اند. رنگ‌ها برایشان اهمیت دارد و در این ایام، بسیاری از کودکان به اصرار رنگ‌های صورتی و آبی را از تن بیرون کرده‌اند و سیاه پوشیده‌اند.

پر نقش و نگارترین بخش این اجتماع، نزدیک به سِن مراسم است و اکثر کودکان نیز همانجا جمع شده‌اند؛ این فضاسازی آئینی آنها را به خود جذب کرده است و آنها گاهی کنار ذوالجناح و زنان چادرپوش عزادار، گاهی کنار خیمه سبز رنگ و گاهی هم محو تلویزیون بزرگ پشت سِن می‌شوند. نزدیک یکی از این گروه‌ها می‌شوم و می‌پرسم برای چه اینجا جمع شده‌اند؟ یک صدا می‌گویند که برای عزاداری امام حسین (ع) آمده‌اند.

پیشاهنگی دهه نودی‌ها با سربندهای «یا حسین» در آیین های عاشورایی

امیرحسین ۱۱ سال دارد، کاغذی را از جیبش بیرون می‌آورد و نشانم می‌دهد و با غرور و شعف بسیاری می‌گوید که امسال قرار است مداحی کند. محرم ۱۴۴۵ برای او حال و هوای دیگری دارد چرا که امسال او نقش‌آفرینی بزرگ‌تر و پررنگ‌تری را برعهده دارد.

محرم ۱۴۴۵ برای او حال و هوای دیگری دارد چرا که امسال او نقش‌آفرینی بزرگ‌تر و پررنگ‌تری را برعهده دارد، چراکه برای جمع عزاداران محله خودش مداحی می‌کند مجسمه سپید اسبی تیرخورده و زخمی را به‌عنوان نماد ذوالجناح کنار سِن گذاشته‌اند و توجه کودکان و بویژه خردسالان بیش از هر قشر دیگری به آنها جلب شده است؛ دو کودک خردسال دست پدر خود را رها می‌کنند و به سمت اسب می‌دوند و اولین چیزی که توجه آنها را به خود جلب می‌کند زخم و خونِ روی اسب است و به یکدیگر می‌گویند که دردش آمده است.

در گوشه‌ای دیگر، دو نوجوان چفیه‌هایشان را از نایلونی که در دستشان بود خارج کردند و هر کدام به دیگری کمک می‌کند تا چفیه‌اش را دور شانه و گردن هم ببندند. نامش امیرعباس است و ۱۲ سال دارد و پرچم سرخ یا اباعبدالله را نشانم می‌دهد و می‌گوید: امسال که به مشهد رفتم خودم این پرچم را خریدم و در حرم امام رضا دور دادم تا برای محرم امسال در عزاداری‌ها و دسته‌روی‌ها آن را بچرخانم و حس امروزم این است که انگار می‌خواهم در کربلا و صحن امام حسین پرچم بچرخانم.

می‌خواهم از او عکس بگیرم و بی‌آنکه برایش مرتب بودن موها و لباس خودش مهم باشد، می‌گوید: صبر کنید تا پرچمم را درست کنم و شروع می‌کند به دوباره از نو گره زدن سربندهای سرخ و سیاه و زردی که به دسته پرچمش بسته است تا بندهایش مرتب در یک جهت به اهتزاز درآیند.

پیشاهنگی دهه نودی‌ها با سربندهای «یا حسین» در آیین های عاشورایی

دوستش، امیرحسین، که کنارش ایستاده نیز گوشه پرچم را به دست می‌گیرد و می‌گوید: من هم آمده‌ام تا به دوستم کمک کنم تا هر زمان که او خسته شد، من پرچم را بچرخانم.

دهه نودی‌ها فردی را دوره کرده‌اند و نزدیک که می‌شوم می‌بینم در حال بستن شال مشکی بر سر کودکان هستند و برخی دیگر هم در صف دریافت سربندهای سبز «یا ابا عبدالله الحسین» هستند.

مراسم اجتماع عزاداران حسینی شهر زیراب با لبیک یا حسین آغاز می‌شود، به تراس ساختمانی که مشرف به صحن است و برای خبرنگاران در نظر گرفته شده می‌روم؛ کودکان در سه صف روبروی عزاداران می‌ایستند و همگام با بزرگسالان شروع به سینه‌زنی می‌کنند.

روی سربندم نوشته «یا حسین»

از دور به جمع بانوان نگاه می‌کنم، دختر خردسالی که تمام مدت بی‌توجه به اطراف محو سینه‌زنی عزاداران است؛ گاهی روی صندلی و گاهی روی پاهای مادرش می‌ایستد تا بهتر جمع عزاداران را ببیند و همگام با آنها سینه می‌زند و کودکی و بازی خود را از یاد برده است، به سمتش می‌روم تا از او عکس بگیرم، نامش الیسا است و چهار سال دارد. می‌پرسم می‌دانی روی سربندت چه نوشته شده، می‌گوید: به مادرم گفتم برایم سربند بخرد و مادرم گفته رویش نوشته، «یا حسین».

حجت الاسلام محسن قبادیان امام جمعه موقت شهر زیرآباد با بیان اینکه بهره‌مندی از هنر برای انتقال مفاهیم عقیدتی و تربیتی، مورد نظر اهل بیت علیهم السلام بوده است، به‌عنوان مصداق می‌افزاید: در آن زمان هنر شعر همه شمول بوده است و شعرا را به تولید آثار چه در قالب مدیحه و چه در قالب مرثیه خصوصاً واقعه عاشورا، بسیار تشویق و ترغیب می‌کرده‌اند.

پیشاهنگی دهه نودی‌ها با سربندهای «یا حسین» در آیین های عاشورایی

وی در گفتگو با خبرنگار مهر بر لزوم استفاده از ابزار هنر برای ایجاد جاذبه و برانگیختن شوری که انسان را به نتیجه شعور عاشورایی برساند تأکید می‌کند و دلیل آن را این می‌داند که طبیعت انسانی پذیرش بیشتری از زیبایی‌های هنر دارد و می‌افزاید: البته این نکته هم قابل توجه است که هنرِ مد نظر اولیا دین، خارج از عرف متشرعه نیست و در چهارچوب‌های دینی مورد توجه است.

این کارشناس مذهبی خواندن اشعار با محتوای دینی در قالب نواهای تأثیرگذار و جالب توجه را از دیگر مصادیق سنت اهل بیت علیهم السلام در اثرگذاری و جذب افراد بر می‌شمارد و ادامه می‌دهد: در خصوص نسل نوجوان و جوان نیز این مؤلفه اثرگذار خواهد بود.

وی مشارکت دادن و ایجاد مسئولیت در اجرای آئین‌های عزاداری سیدالشهدا علیه السلام برای این نسل را نکته مهم دیگری برمی شمارد و از جمله آنها به خادمی هیئت، نوحه‌خوانی، موکب‌داری و.. اشاره می‌کند.

این کارشناس مذهبی بر اهمیت و اثربخشی دیده شدن این نسل و مشارکت دادن آنها در اجرای آئین‌های مذهبی تاکید کرد و گفت: این مهم تأثیر بسزایی در حرکت با جریان تربیت عاشورا و شکل‌گیری درست برای این نسل خواهد داشت.

پس از حدود سه ساعت، عزاداری اجتماع عاشوراییان شهر زیراب به پایان رسیده است و در تمام این مدت، چشمم هر از گاهی که به پرچم سرخ یا «ابا عبدالله الحسین» امیرعباس می‌خورد، در حال حرکت بود و حالا پایان مراسم که می‌شود دوباره به سمتش می‌روم، کف دستانش قرمز شده و اما او درد و خستگی ساعت‌ها پرچم گردانی را حس نکرده است، علمدار کوچک اجتماع عزاداران حسینی زیراب می‌گوید: به عشق امام حسین آمدم و خسته نشدم.

منبع: مهر
شناسه خبر: 1400355

مهمترین اخبار ایران و جهان: