«ضد»، خنثی و بدون التهاب

تهران-ایرنا- فیلم درام سیاسی عاشقانه بالطبع باید پر از تعلیق و التهاب باشد اما «ضد» به جز سکانس پایانی که بهترین سکانس فیلم است در بقیه لحظات مخاطب با فیلمی خنثی روبروست، خنثی از این نظر که ما نه عشقی باورمان می شود و نه یک رویداد تاریخی معاصر و مهم را از دریچه چشم نویسنده و کارگردان می‌بینیم. فیلم ضد دومین ساخته امیر عباس ربیعی، همچون فیلم اولش لباس شخصی می توان آن را یک تریلر سیاسی در نظر گرفت. در فیلم اول کارگردان، با روایت یک واقعه سیاسی با نگاه منصفانه روبرو بودیم اما در فیلم ضد، کارگردان بر بستر روایت عاشقانه سعید و بیتا سعی در پرداختن به موضوع نفوذ در حزب جمهوری اسلامی در روزهای پر از التهاب سال ١٣٦٠ دارد که این قدر فیلم بلاتکلیف وسردرگم است که نه درام عاشقانه اش شکل می گیرد ونه به موضوع خطیر نفوذ اعضای سازمان مجاهدین در ارگان‌های انقلاب اسلامی به درستی پرداخته می شود. ضدامیر عباس ربیعیلباس شخصیضد،مقایسه کنید نفوذ سعید را به عنوان مسئول حراست حزب جمهوری اسلامی با نفوذ کشمیری با بازی مهدی پاکدل در فیلم ماجرای نیمروز محمدحسین مهدویان که چقدر شخصیت کشمیری در آن فیلم به خوبی ساخته و پرداخته می شود اما در فیلم ضد اصلا بیننده متوجه نمی‌شود که سعید چگونه جذب سازمان مجاهدین خلق  (منافقین)  شده جز یک اشاره که قبلا دانشجو بوده، روایت عشق سعید و بیتا هم به دلیل ضعف شخصیت پردازی، سطحی و کم جان است، این عشق نتوانست به عنوان یک  پیرنگ و پیش برنده فیلمنامه به کمک واقعه سیاسی بیاید، بیتا که یک پزشک هست در فیلم بسیار کم هوش وناتوان از تشخیص چهره واقعی سعید است اما شخصیت ناصر با بازی متفاوت نادر سلیمانی، مغز متفکر  منافقین صبور و قابل باور است. مهدی پاکدلماجرای نیمروزمحمدحسین مهدویاننادر سلیمانیفیلم درام سیاسی عاشقانه بالطبع باید پر از تعلیق و التهاب باشد اما در این فیلم به جز سکانس پایانی که بهترین سکانس فیلم است در بقیه لحظات مخاطب با فیلمی خنثی روبروست خنثی از این نظر که ما نه عشقی باورمان می شود و نه یک رویداد تاریخی معاصر و مهم را از دریچه چشم نویسنده وکارگردان می‌بینیم، وقتی فیلمساز سعی در روایت سیاسی-تاریخی  به این مهمی دارد باید ابعاد شخصیتی مانند دکتر بهشتی که پدیده آن سالها بوده است به درستی تبیین شود تا کم کاری که از منظر مقام معظم رهبری در خصوص شهداء انجام شده با وجود ظرفیت‌های عظیم حادثه هفتم تیر، با زبان هنر به درستی نمایان شود که در این فیلم شخصیت بی بدیل شهید بهشتی  و گزارش‌هایی که از ایشان داده می‌شود، مانند خود شهید عزیز در این فیلم مظلوم است. در نهایت با دیدن این فیلم اتفاق تازه‌ای در ذهن مخاطب رخ نمی‌دهد چرا که بسیاری از فیلم‌های پیشین در این ژانر مثل ماجرای نیمروز و تا حدی سیانور قبلا اثر خود را روی  مخاطب گذاشته‌اند و حرفشان را بهتر زده اند!