نقش رسانه‌های مقاومت در شکست سانسور نظامی رژیم صهیونیستی
سانسور در بخش نظامی اسرائیل به 2 مرحله قبل و بعد از جنگ با مقاومت لبنان تقسیم می‌شود و بعد از شکست‌هایی که رژیم اشغالگر از حزب‌الله دریافت کرد، رسانه‌ها و مطبوعات این رژیم با محدودیت‌های بیشتری در انتشار مطالب مواجه شدند.
فارس‌پلاس؛ دیگر رسانه‌ها - تسنیم نوشت: رژیم جعلی صهیونیستی تنها نهادی در جهان است که ادعای دموکراسی داشته و در عین حال کاملا بر اساس قانون سانسور عمل می‌کند. رژیم اسرائیل مانورهای زیادی درباره آزادی بیان و آزادی مطبوعات می‌دهد؛ درحالی که شدیدترین سانسور دنیا متعلق به همین رژیم است. سانسور نظامی بارزترین نوع سانسور در میان صهیونیست‌ها بوده و به مجموعه قوانینی گفته می‌شود که برای ممنوعیت انتشار برخی مطالب مطبوعاتی و رسانه‌ای در رسانه‌ها وضع می‌شود.
رژیم صهیونیستی بنا به ماهیت جعلی خود از زمان آغاز اشغالگری در اراضی فلسطین همواره به دلیل تهدیدات خارجی متعددی که متوجه آن بوده قوانین سختگیرانه‌ای را برای سانسور نظامی و جلوگیری از نشر هرگونه اطلاعاتی که به هر نحوی به این رژیم آسیب بزند وضع کرده است. سانسور نظامی اسرائیل مطابق با قوانین اضطراری صادر شده توسط انگلیس در سال 1945 بوده و استفاده از این قانون در زمان جنگ به شکل قابل توجهی افزایش می‌یابد.
البته سانسور نظامی در فلسطین اشغالی صرفا به معنای جلوگیری از انتشار مطالبی که به ضرر سران و رژیم جعلی اسرائیل است نمی‌باشد؛ بلکه مقامات امنیتی و سیاسی این رژیم به گروهی از روزنامه‌نگارانِ نزدیک به خود دستور می‌دهند تا اخبار جعلی و دروغین مطابق با منافع رژیم اشغالگر منتشر کنند. در این میان ناظر یا «سانسورچی» نظامی هراز چندگاهی فهرستی از موضوعاتی که باید قبل از انتشار مورد بازبینی قرار بگیرد را به مطبوعات ارائه می‌کند. در جولای 2018 سازمان سانسور نظامی اسرائیل اعتراف کرد که دست کم از هر 5 مطلبی که روزانه در رسانه‌های این رژیم منتشر می‌شود یک مطلب تحت سانسور و ویرایش مجدد قرار می‌گیرد.
سانسور نظامی رژیم صهیونیستی تنها محدود به رسانه‌های صوتی و تصویری و چاپی نبوده و طی سال‌های اخیر به وبسایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی نیز تسری یافت. این رژیم در همین راستا با شرکت‌های بزرگ رسانه‌های اجتماعی مانند فیسبوک و توییتر با هدف حذف مواردی که ناخوشایند اسرائیل است قرارداد منعقد کرد که این مسئله سرکوب آزادی در میان صهیونیست‌ها را افزایش می‌دهد. این میزان از سانسور نظامی در اراضی اشغالی موجی از انتقادات پی در پی شهرک‌نشینان را علیه نهاد امنیتی اسرائیل برانگیخت و همچنین بسیاری از سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر سانسور نظامی اسرائیل را محکوم و اعلام کردند که این قانون موجب سرکوب آزادی و بیان اسرائیلی‌ها می‌شود.
البته سران صهیونیست به اهداف کامل خود از این سانسور نظامی نرسیدند و در بسیاری از موارد گروه‌های مقاومت به ویژه فلسطینی‌ها موفق به نفوذ به سد سانسور نظامی اسرائیل و افشای اطلاعات حیاتی و محرمانه این رژیم شده‌اند. ما در این مقاله که شامل چندین فصل می‌شود قصد داریم ابعاد سانسور نظامی رژیم صهیونیستی و سازوکاری که اسرائیلی‌ها به این منظور در نظر گرفته‌اند را مورد بررسی قرار دهیم.
سانسور نظامی اسرائیل بعد از جنگ با حزب الله
همانطور که در فصل‌های قبلی اشاره کردیم سایه سنگین سانسور نظامی رژیم صهیونیستی همواره بر سر مطبوعات و رسانه‌های این رژیم وجود دارد اما این وضعیت در مواقع اضطراری چون جنگ تشدید می‌شود.
شاید بتوان گفت که سانسور در بخش نظامی اسرائیل به دو مرحله قبل و بعد از جنگ با مقاومت لبنان تقسیم می‌شود. پیش از جنگ جولای 2006 میان ارتش صهیونیستی و حزب‌الله، سانسور نظامی اسرائیل عمدتا برای اعمال محدودیت‌ها و پنهان کردن اسرار راهبردی درباره سلاح‌های هسته‌ای و عملیات‌های تروریستی موساد به کار می‌رفت و هدف از آن جلوگیری از انتشار اطلاعات مربوط به کارنامه ترور موساد و نیز سلاح هسته‌ای اسرائیل بود.
اما بعد از جنگ 33 روزه، بخش سانسور نظامی رژیم صهیونیستی شروع به گسترش اختیارات خود کرد و تمرکز آن معطوف به سانسور اخبار مربوط به مقاومت در فلسطین و لبنان شد؛ به طوری که رسانه‌های عبری دیگر حق نداشتند سخنرانی‌های رهبران مقاومت فلسطین از جمله خالد مشعل و اسماعیل هنیه و سخنگویان نظامی گروه‌های فلسطینی را پخش کنند. همچنین پخش و بازتاب سخنرانی‌های سید «حسن نصرالله» دبیر کل حزب‌الله در رسانه‌های اسرائیلی نیز ممنوع شد. به ویژه اینکه سران صهیونیست به شدت از تاثیر سخنان دبیر کل حزب‌الله روی اسرائیلی‌ها هراس دارند و محافل عبری معتقدند که اسرائیلی‌ها به سخنان نصرالله بیشتر از مقامات خودشان اعتماد دارند.
همچنین بعد از این مرحله رسانه‌های صهیونیستی حق پخش تصاویر جشنواره‌های جمعی در نوار غزه و نیز جشنواره‌های حزب‌الله را نداشتند. علاوه بر آن یگان سانسور نظامی اسرائیل به رسانه‌های این رژیم ابلاغ کرد که نباید درباره محل اصابت موشک‌های حزب‌الله به مواضع اسرائیل مطلبی منتشر کنند.
جلوگیری از انتشار اخبار شکست‌های اسرائیل مقابل مقاومت
بعد از آن در جنگ 2008 ارتش رژیم صهیونیستی با نوار غزه، سانسور نظامی این رژیم حتی شدیدتر شد و انتشار خبر و گزارش درباره خسارت‌های وارد شده به اسرائیلی‌ها در رسانه‌ها ممنوع بود، به ویژه اخباری که به تلفات انسانی صهیونیست‌ها مربوط می‌شد.
دراین میان شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد رژیم صهیونیستی از انتشار اطلاعات مربوط به حملات موشکی مقاومت و اینکه موشک‌ها در کدام منطقه از فلسطین اشغالی فرود می‌آمدند جلوگیری می‌کرد. گردان‌های عزالدین القسام، شاخه نظامی جنبش حماس در آن زمان در گزارش میدانی که با استفاده از اطلاعات فلسطینی‌های ساکن اراضی اشغالی 1948 به دست آورده بود اعلام کرد که اسرائیل درباره مواضعی که هدف موشک‌های مقاومت قرار گرفته‌اند حرفی به شهرک‌نشینان صهیونیست نمی‌زند.
وبسایت عبری والا در جولای 2014 از دستگیری یک گروه سه نفره در قدس اشغالی خبر داد که اقدام به انتشار تصاویر مربوط به شلیک موشک‌ها به این شهر در فیسبوک کرده بودند.
سرپوش گذاشتن بر شکست‌های ارتش اسرائیل
سرپوش گذاشتن بر شکست‌های ارتش رژیم صهیونیستی نیز از جمله دیگر نمونه‌های سانسور نظامی اسرائیل است. بعد از جنگ 2008 رژیم اشغالگر با نوار غزه، کابینه و نهاد نظامی اسرائیل اینگونه تبلیغ می‌کرد که سامانه گنبد آهنین همچون سد محکمی در برابر موشک‌هایی که به سمت شهرهای اسرائیلی روانه می‌شوند ایستاده و آنها را رهگیری می‌کند. این درحالی است که شواهد زیادی بر شکست گنبد آهنین در همه دوره‌های درگیری با گروه‌های مقاومت وجود دارد.
به عنوان مثال رسانه‌های صهیونیستی در جنگ 2014 با نوار غزه اعلام کردند ارتش اسرائیل 8 سامانه گنبد آهنین را در 8 شهر برای مقابله با موشک‌های غزه مستقر کرده و جای نگرانی نیست. این درحالی است که موشک‌های مقاومت فلسطین بیش از 50 نقطه را در اراضی اشغالی هدف قرار می‌دادند.
در همان زمان رسانه‌های عبری گزارش دادند که گنبد آهنین 230 موشک غزه را رهگیری کرده و تنها 15 درصد از این موشک‌ها به شهرهای اسرائیلی اصابت کرده‌اند. اما بعدا برخی محافل صهیونیستی فاش کردند که نزدیک به 1350 موشک به سمت مواضع اسرائیل شلیک شده بود.
فریب افکار عمومی اسرائیلی‌ها
در همه جنگ‌هایی که طی دو دهه گذشته میان ارتش رژیم صهیونیستی و گروه‌های مقاومت اتفاق افتاده، اسرائیل سعی کرده با انتشار عکس‌هایی که مربوط به انفجار در هوا یا محل رهگیری موشک‌ها توسط گنبد آهنین است، اسرائیلی‌ها را فریب دهد و وانمود کند این سامانه به خوبی وظیفه خود را انجام می‌دهد.
«موتی شیفر» کارشناس مهندسی هوا و فضا و برنده جایزه امنیتی اسرائیل در این زمینه می‌گوید که تصاویر مربوط به مقابله گنبد آهنین با موشک‌های فلسطینی لزوما به معنای رهگیری آنها نیست؛ چرا که موشک‌هایی که گنبد آهنین شلیک می‌کند خودشان در آسمان منفجر می‌شوند و درواقع انفجارهایی که در هوا می‌بینیم خودتخریبی و انفجار موشک‌های متعلق به این سامانه است.
در پایان مسئولان سانسور نظامی اسرائیل معتقدند، در هر جنگی به ویژه جنگ با گروه‌های مقاومت فلسطین، این رسانه‌ها هستند که تعیین می‌کنند برنده و بازنده کدام طرف هستند.
نقش رسانه‌های مقاومت در شکست سانسور نظامی اسرائیل
لازم به ذکر است که به ویژه طی 2 دهه گذشته رسانه‌های حامی مقاومت با عملکرد قابل قبول خود نقش مهمی در آگاهی بخشی به افکار عمومی در عرصه درگیری با رژیم اشغالگر داشته‌اند؛ تا جایی که در مواقعی مانند جنگ شهرک‌نشینان صهیونیست بیشتر اخبار رسانه‌های مقاومت را پیگیری می‌کنند.
سید «حسن نصرالله» دبیر کل حزب‌الله که همواره بر نقش رسانه‌ها به عنوان یکی از بازوهای اصلی مقاومت در مبارزه با دشمن تاکید دارد در جریان جنگ جولای 2006 دستور تشکیل یک یگان رسانه‌ای مجهز برای انتشار تصاویر و فیلم‌های مربوط به پیروزی‌های مقاومت و افشای دروغ‌های رژیم اشغالگر را داد.
دبیر کل حزب‌الله در یکی از سخنرانی‌های خود درباره نقش رسانه‌ها در پیروزی مقاومت اعلام کرد:دشمن صهیونیستی و شهرک نشینان، رسانه های مقاومت را بیشتر از فرماندهان و رسانه های خود تصدیق می کنند و اعتبار رسانه های مقاومت موجب شد تا آمریکا، شبکه های تلویزیونی محور مقاومت را فیلتر کند. قدرت گفتمان رسانه‌ای ما متکی بر شناسایی نقاط ضعف دشمن است، مسیر رسانه‌های مقاومت صحیح و در دست یافتن به حقیقت در دوره‌ای که مردم در تناقض به سر می‌برند؛ موثر است.
پایان پیام/ت