از حکایت دیوار و مسمار تا روایت رزم

حضور عطرآگین شهدا، غوغا به محفل فاطمیه می‌اندازد. مداح از حکایت دیوار و مسمار به روایت رزم می‌رسد، همان غوغا به دل‌ها چنگ می‌زند و شب حرم را خاطره‌باران می‌کند.

خبرگزاری فارس، شیراز ؛ سمیه‌ انصاری‌فرد: حرم باز هم همان صولت ملکوتی را دارد و زائران با حس ناب رها شدن با هر آنچه اینجا جاری است، انس گرفته‌اند. انسی پایدار طوری که انگار سالها است این حس با وجودشان عجین گشته و بخشی از زندگی‌شان شده است.

امشب اما زائران به هوای دیگری حرم شاهچراغ(ع) را پر کرده‌اند. از در و دیوار صحن حس سوگواری و فراق می‌آید. همه در سوگ مادر سادات، با احترام و دست ادب به سینه پیش می‌روند.

حسی شبیه دردهای نگفته

حس عجیبی در دلشان موج می‌زند و از چشم‌هایشان بیرون می‌ریزد. حسی شبیه دردهای نگفته و نَقل‌های نشنیده... مثل وقتی حکایت مسمار و دیوار را با فشار در می‌شنویم. همان حال غریب تکرار می‌شود. همان بغض و حزن روضه مادر.

جمعیت اذن ورود زمزمه می کنند و به سمت ضریح می‌روند. نوحه "ناحله الجسم" پخش می‌شود، دلها را می‌لرزاند و سکوهای ضمیر را روشن می‌کند.

یکی سربند یا فاطمه(س) می‌بندد، یکی حدیث کسا می‌خواند. یکی مادر سادات را قسم می‌دهد برای شفای عزیزی که با مرگ، دوئل می‌کند.

اینجا و این لحظات باید به حوصله ذرات معلق هوا بیاویزی تا وجودت را با خود بالا ببرد و آنجا میان زمین و آسمان، قدری خوشه‌چین معرفت شود.

ذکر مادر سادات

امشب البته اتفاق دیگری نیز در راه است. شهید می‌آورند برای تشییع تا حال و هوای فاطمیه را ربانی‌تر کنند. همان شهدایی که سربند یا زهرا می‌بستند و با ذکر مادر سادات، جرات میدان‌داری می‌یافتند و به دل سیاهی شب دژخیمان می زدند.

نوحه‌ها به عمق جان نفوذ می‌کند. دست‌هایی که سینه می‌زند و چشم‌هایی که اشک می ریزد، مبهوت تابوت شهدا است. تابوت‌هایی پوشیده شده با پرچم وطن.

حکایت دیوار و مسمار

امشب روضه مادر سادات و وداع با شهدای گمنام، در هم تنیده شده تا بار دیگر جهل و قساوت ظالمان تاریخ، با هم رخ به رخ شود.

تابوت شهدای گمنام یک به یک عبور می‌کند، زنان و مردان، میانسال و جوان پشت سرشان، تبرک می‌جویند.

حضور عطرآگین شهدا، غوغا به محفل فاطمیه می‌اندازد. مداح از حکایت دیوار و مسمار به روایت رزم می‌رسد. همان غوغا به دل‌ها چنگ می‌زند و امشب را خاطره‌باران می‌کند.

قهرمانان مخلص

زائران پشت سر تابوت‌ها، با طمانینه به صف می‌شوند، سینه می زنند. حکایت‌ها می‌شنوند از سربازی تا قهرمانی و در نهایت گمنامی. چه آن که همه وجودش را مخلصانه به میدان آورده دنبال نام و شهرت نیست و ترک دنیا را همین گونه غریبانه می‌خواهد.

دور تا دور حرم را عطر شهادت گرفته، از ضریح و آیینه‌کاری دیوارها بگیر تا صحن و رواق‌ها... زائران، حسی دیگر را تجربه می‌کنند. حسی شبیه لحظه ناب رها شدن از تعلقات دنیا و پیوستن به بلندای آسمان.

پایان پیام/پ