عکاسی که به خاطر ثبت لحظه‌های ناب، کوهنوردی حرفه‌ای شد

عکاسی مرا به دنیای از تجربه‌های متفاوت برد، از کوهنوردی و ثبت لحظه‌های نو و بدیع، تا آموختن از طبیعت و با اراده و محکم شدن مثل کوه. به گزارش خبرگزاری فارس از سروستان، تلفیق کوهنوردی با عکاسی یعنی به ثبت رسیدن گوشه های نادیده و ناشناخته طبیعت و شریک کردن بینندگان در لذت دیدن مکان های بکر و عظمت طبیعت. و این یکی از کارهایی است که محمد جواد جوکار، جوان خوش آتیه سروستانی به خوبی از پس آن برآمده است، که با دیدن موفقیت و پشتکارش در هر دو حوزه، مصمم شدم تا با او، گفت و گو کنم. با جوکار در آتلیه عکاسی اش ملاقات می‌کنم جایی که کار می‌کند تا هزینه رویاهایی که در سر دارد را تامین کند؛ رویای فتح قله‌های مرتفع و صعب العبور، چون باور دارد که روح و جسم انسان، توانایی رسیدن به هرچیزی که اراده کند را، دارد. با توجه به اینکه جوکار در هنر و ورزش، حرفه ایست وحرفی برای گفتن دارد شروع مصاحبه کمی سخت بود ولی ابتدا از عکاسی شروع کردیم، البته خودش که می‌گوید به کوهنوری علاقه مند شدم تا عکس های خاص از طبیعت بگیرم. جوکار گفت: عکاسی از طبیعت و مناطق دیدنی را از سروستان شروع کردم، یادم می آید که ترم 4 دانشگاه رشته مهندسی می خواندم که دو دل شدم برای تغییر رشته، از طرفی شور عکاسی داشتم و از طرفی حیف بود که بعد از دو سال درس خواندن و تلاش، دانشگاه را رها کنم. در کنار درس های دانشگاه، دوربینی خریدم و شروع به کسب تجربه کردم. این هنرمند ادامه داد: روزهای اول در ژانر ماکروگرافی فعالیت می کردم و یکی از دلایل خرید دوربین عکاسی، فعالیت در این زمینه بود؛ تا اینکه سال 93 در جشنواره خیام که در ایران برگزار شد و از80 کشور شرکت کننده داشت، عکسی را فرستادم که تا مرحله فینال رفت و وقتی دیدم استادم همان عکس در یک مکان و زمان واحد و با زاویه یکسان، البته با تجهیزات بهتر،کار کرده  ولی عکس من منتخب شده است، موفقیتی برای خودم دانستم و بیشتر به این سمت کشیده شدم. بار دیگر بنای کاخ ساسان سروستان، در قاب عکس، جهانی شد بار دیگر بنای کاخ ساسان سروستان، در قاب عکس، جهانی شدبار دیگر بنای کاخ ساسان سروستان، در قاب عکس، جهانی شدوی با بیان اینکه به مرور به سمت عکاسی پرنده گان رفتم و ژانر ماکروگرافی را ادامه ندادم افزود: سال 2015 بود که عکاسان ماکروگرافی جهان را رتبه بندی کرده‌اند و نام من در رتبه 8 جهان ثبت شد، به جایی که مد نظرم بود رسیده بودم و خواستم خودم را در ژانرهای دیگر عکاسی نیز محک بزنم، چون می بینم که بعد از گذشت 6 سال، با توجه به اینکه تجهیزاتی مثل الان در دسترسم نبود، عکس های من در سطح جهانی هنوز هم دیده، دست به دست و شیر می شود. جوکار از افتخارات دیگرش در زمینه عکاسی گفت و عنوان کرد: سال 2015 با ارسال عکس کاخ ساسان سروستان در مسابقه عکس سونی، مدل طلای جهان را کسب کردم و سال 2016 با عکس از سد حاجی‌زاده در سروستان در مسابقه عکاسی آمریکا شرکت کردم، مقام سوم جهان را کسب و صاحب مدال برنز شدم و در سال 2017 با چندین عکس از مکان های مختلف، توانستم مقام پنجم جهان را کسب کنم. این هنرمند با ذوق ادامه داد: بعد از دریافت مدال طلا به پیشنهاد مادرم، مدال را فروختم و به بچه یکی از آشناها که به سرطان مبتلا بود کمک کردم و به نظرم همین مفید بودن مدال بود که ارزش عکس و کارهای هنری ام را بیشتر از پیش کرد و از این بابت بسیار خوشحالم. شرکت در مسابقات جهانی، نیازمند حامی مالی است شرکت در مسابقات جهانی، نیازمند حامی مالی استشرکت در مسابقات جهانی، نیازمند حامی مالی استاز جوکار علت شرکت نکردنش در سالهای اخیر، در جشنواره های مختلف پرسیدم که جواب داد: در این سالها مسابقات عکاسی بسیاری در سطح جهانی برگزار شده است ولی من به دلیل درآمد پایین و مخارج زندگی، نتوانستم هزینه شرکت در مسابقات را پرداخت کنم و متاسفانه نتوانستم، هیچ اسپانسر مالی، شرکت یا مراکز خصوصی، حمایت های دولتی ویا کمک هزینه توسط مسئولین شهرستان را بگیرم؛ گویا موفقیت هایم، حتی برای مسئولین هم، زیاد اهمیتی ندارد. وی ادامه داد: ولی با همه بی مهری ها توسط مسئولین، و با توجه به توانایی هایی که در خودم می بینم؛ اگر شخص، نهاد یا ارگانی، مایل باشد برای شرکت در جشنواره های جهانی حمایتم کند، استقبال میکنم و خیلی خوشحال می شوم و سعی خواهم کرد، بار دیگر برای شهر و کشورم افتخار کسب کنم. کهکشانی که زیبای خود را، به رخ دریاچه می کشید کهکشانی که زیبای خود را، به رخ دریاچه می کشیدکهکشانی که زیبای خود را، به رخ دریاچه می کشیدجوکار با اشاره به عکس های منحصر به فردی که گرفته است توضیح داد: چندین عکس از مناطق مختلف گرفته ام که می‌توانم بگویم تا به حال کسی نتوانسته است آن لحظه ها را ثبت کند، مثلا عکس کهکشان راه شیری بر فراز دریاچه مهارلو که به خاطر شرایط خاص امکان عکس گرفتن برای هرکسی ممکن نیست. این هنرمند خلاق ادامه داد: موقعیت دریاچه مهارلو به این صورت است که زمان گرفتن عکس از ساحل دریاچه، کهکشان راه شیری در پشت سر قرار می‌گیرد و من آن عکس را در شرایطی گرفتم که ساعت 2 نصف شب، با تحمل سختنی ها و خطرات بسیار به وسط دریاچه نمک رفتم و این کار بسیار خطرناکی بود؛ از لحاظ اتفاقاتی که نیمه شب ممکن بود رخ بدهد، مواجه شدن با حیوانات و یا باتلاقی بودن دریاچه و وجود شیشه و اشیاعی که ممکن بود پایم را زخمی کنند، خیس شدن لباسها و ... در میان صحبت از عکاسی، پای کوهنوری نیز به میان آمد که جوکار گفت: زمانی که داشتم در قسمت های مختلف عکاسی کسب تجربه میکردم به عکاسی نجومی روی آوردم و بعد از مدتی خیلی دوست داشتم که بتونم، بالای قله سبلان عکس نجومی بگیرم و چهار سال از این ایده می‌گذره و به خاطر یک سری از مشکلات، هنوز نتوانسته ام به سبلان صعود کنم. از او در مورد فعالیتش  و وردش به رشته کوهنوری پرسیدم که جواب داد: مهر ماه سال 96 در یک ورکشاپ عکاسی نجومی، با دوست کوهنوردی آشنا شدم که با توجه به اینکه بارها کوه های سروستان را برای عکاسی رفته بودم، از او در مورد صعود به کوه های مرتفع و تجهیزات مورد نیاز پرسیدم و حدود 20 روز بعد، باخرید وسایل لازم، آماده رفتن به یکی از سنگین ترین مسیر های کوه دنا با گروه کوه نوردی آنها، شدم. جوکار توضیح داد: در آن صعود ساعت 10 شب حرکت کردیم  و ساعت 10  صبح به قله رسیدیم و بعد از استراحت کوتاه از خط راس برگشتم که 8 صبح به پایین کوه رسیدیم و برای یک فرد مبتدی حدود 22 ساعت پیمایش بسیار کار سختی بود ولی من خیلی ذوق و شوق داشتم و تجربه جالبی بود. این ورزشکار هنرمند ادامه داد: اوایل سعی داشتم که اگر مثلا امروز 14 کیلومتر راه رفتم فردا 16 کیلومتر بروم و دفعه بعد 20 کیلومتر پیمایش داشته باشم ولی الان به این نتیجه رسیدم که کیلومتر ملاک نیست، شاید در یک شرایط خوب، صبح تا ظهر بشود 45 کیلومتر راه رفت، ولی این پیمایش، بستگی به سختی مسیر، ارتفاع، نوع آب وهوا و میزان ورزش باد و سنگینی کوله دارد وکیلومتر،سنجش خوبی برای میزان ورزش و فعالیت نیست. به کوهپیمایی در رشته کوه‌های دنا، بسیار علاقه مندم به کوهپیمایی در رشته کوه‌های دنا، بسیار علاقه مندمبه کوهپیمایی در رشته کوه‌های دنا، بسیار علاقه مندمجوکار از علاقه اش به رشته کوه دنا گفت و ادامه داد: تا الان 7 مرتبه  صعود به کوه دنا داشتم به خاطر علاقه زیادی که به این کوه دارم هر دفعه برایم جذابیت و حس های خاصی دارد، مثلا 3 دفعه به قله قاش مستان رفتم،هر دفعه از یک راه متفاوت، رفت و برگشت داشتم و هر سه دفعه در یک فصل متفاوت بوده؛ طبیعت مسیر برفی زمستان برای خودش جذابیت هایی داشته و طبیعت بهاریش زیبایی های خاص خودش. وی گفت: یکی از رکوردهایی که درکوهنوردی داشتم رفتن به خط راس شرقی دنا در یک روز بود که حدود ۱۴ ساعت رفت و برگشت داشتم و یکی از خاطره انگیز ترین و شاید بشود منحصر به فرد ترین عکس نجومی که گرفتم مربوط به صود به قله برف کرمو دنا بوده است که در دو صعود متفاوت ولی در یک مکان دو عکس متفاوت دارم که یکی از آنها عکس کهکشان راه شیری در آن منطقه است. کوهنورد سروستانی ادامه داد: از شهرستان ها و حتی استان های مختلف پیشنهاد کوه نوردی داشتم که همراه تیم های مختلف به مناطق بکر آن شهرها، برای عکاسی و ثبت زیبایی های شهرشان بروم، مخصوصا استان یاسوج یا شهرستان مرودشت و... ولی متاسفانه در شهر خودم زیاد مورد کم لطفی قرار می‌گیرم و هیچ استقبالی از کارهایی که انجام می‌دهم، نمی شود. جوکار ادامه داد: فعالیت هایم تنها منحصر به عکاسی نیست، هرکجا قله ای فتح کردم یا در کوه نوری افتخاری کسب کردم، سعی کردم از محل زادگاهم یادکنم و بگویم که در اینجا هم به یاد همه همشهریانم هستم ولی با وجود فعالیت های زیاد کوهنوران سروستانی، در شهر ها و استان های دیگر بیشتر ما را می شناسند. این ورزشکار هنرمند با بیان اینکه حمل دور بین و سه پایه برای من، نسبت به بقیه بچه های تیم کوهنوردی، حدود 4 تا 5 کیلوگرم اضافه بار محسوب می شود گفت: به خاطر علاقه و عشقی که به عکاسی دارم این سنگینی را تحمل می‌کنم؛ گاهی وقت ها دوستان، فقط به خاطر اینکه زیبایی های شهر و طبیعت بکر محل زندگیشان، به تصویر کشیده شود، حاضر می‌شوند وسایل عکاسی من را حمل کنند و این طرز برخورد باعث دلگرمی من به کارم و راهی که انتخاب کرده ام می شود. وی توضیح داد: یک عکس دارم که در شرایط سختی گرفتم، یک شبانه روز به خاطر کارم، نخوابیده بودم و برای فردا برنامه کوهنوردی به سمت کل خرمن دنا داشتم، صبح از شیراز که راه افتادیم، حدود 8 شب در کوه چادر زدیم و من بعد از استراحتی کوتاه، ساعت 12 شب شروع کردم به عکاسی و نمایی ویژه با لنز دوربین شکار کردم که تا به حال کسی نتوانسته مانند این عکس را به ثبت برساند و خوشحالم که این سختی را تحمل کردم ولی این لحظه زیبا در قاب دوربین من نشست.  از خوشحالی مردم در دیدن مکان‌های طبیعی شهرشان، لذت می‌برم از خوشحالی مردم در دیدن مکان‌های طبیعی شهرشان، لذت می‌برماز خوشحالی مردم در دیدن مکان‌های طبیعی شهرشان، لذت می‌برمجوکار با اشاره به اینکه، رسیدن به قله هیچ وقت هدفم نبوده است، افزود: در کوهنوردی برای من دیدن زیبایی های مسیر لذت بخش است و در عکاسی دیدن اینکه عکس هایم توسط افراد مختلف و در فضای مجازی منتشر می شود و با وجود اینکه مردم، حتی اسم عکاسش را نمی دادنند، آن را با بقیه به اشتراک می گذارند و از دیدن عکس محل زندگی خود خوشحال می شوند و من از خوشحالی آنها لذت می برم. در پایان گفتگو، این ورزشکار هنرمند از حمایت نکردن مسئولین و نبود زیر ساخت های فرهنگی و ورزشی در شهرستان گلایه مند بود و ابراز داشت: کوهنوران سروستانی پتانسیل این را دارند که حتی مرتفع ترین قله های جهان را فتح کنند و برای شهر و کشور خود، افتخار آفرینی کنند ولی به خاطر تامین نشدن هزینه های سفرشان و کم لطفی و بی توجهی مسئولین، این امر میسر نمی شود. انتهای پیام/ف