اربعین ۱۴۴۵ و تداوم مسیر تمدن نوین اسلامی

اربعین در کنار حج، دو ظرفیت بی‌نظیر در مسیر تعمیق مقاومت اسلامی و تحقق تمدن نوین اسلامی است و از آن جا که همچنان توجه بایسته به استفاده حداکثری از این دو ظرفیت بی‌بدیل دیده نمی‌شود، ضرورت برنامه‌ریزی موشکافانه و مستمر در این عرصه و استفاده از همه امکانات فردی و جمعی، بیش از پیش خودنمایی می‌کند.

خبرگزاری فارس از قم– حسن شیخ حائری: سفر اربعین شاید مهم ترین سفر تاریخ بعد از سفر حج باشد؛ آن جا که میلیون ها دلداده با همه شرمندگی ها و سرافکندگی ها، هروله ای عاشقانه را در مسیر عشق و به سوی حضرت عشق (ع) تجربه می کنند؛ در حالی که باور دارند او (ع) از یاد زائران و خادمانِ زائرانش غافل نیست.

این سفر منحصر به فرد را باید با اذن از پیشوایان (ع) و البته به نیابت از همه به جای آورد؛ به نیابت از حضرات معصومین (ع)، صدیقین، شهدا و صالحین، بویژه به نیابت از صاحب عصر و زمان ارواحنا فداه و عجّل الله تعالی فرجه الشریف، به نیابت از همه خانواده ها و آشنایان و خادمانِ زائران در همه مسیرها و مرزها، به نیابت از همه آنانی که دل در گرو حق، حقیقت، عدالت و آزادیخواهی دارند و بلکه به نیابت از همه بشریت.

حُبّ الحسین یَجمعُنا

اگرچه زمان خاصی برای زیارت کربلا تعریف نشده و هر لحظه می توان زائر بود؛ اما مواقعی مانند شب های جمعه، دهه نخست ماه محرم و یا شب و روز عرفه، ایامی است که بیش از هر زمان دیگری دل ها را به سوی حرم عشق فرا می خوانَد.

حکایت اربعین اما حکایت دیگری است؛ حکایتی از تجمیعِ همه ایام زیارتی، حکایتی از جمع عشق و عقل و عرفان و شهود.

اربعین، گرامیداشت همه رشادت ها، شهامت ها و شهادت هایِ طول تاریخ است.

اربعین، تمرین سالانه آمادگی برای ظهور و بلکه زمینه سازی برای ظهور است.

و اربعین، قلّه پیوند حماسه حسینی (ع) و حماسه مهدوی (عج) است.

در اربعین است که می توان حماسه حضور میلیونی عاشقانی از مذاهب مختلف و ملیّت های گوناگون را به رؤیت عالَمیان رساند تا در آن بیندیشند و تدبر کنند؛ امری که متأسفانه همچنان در آن کوتاهی و غفلت داریم.

در اربعین است که می توان حماسه پذیرایی میلیونی میهمان نوازان عاشق را به چشم دید؛ آن هایی که برای درک توفیق میزبانی از زائران، حتی در سال جاری دست اندازهایی مصنوعی در جاده برپا و زائران را به حضور در مواکب مجبور کردند.

اربعین به تنهایی گواه آن است که «حبّ الحسین» و «دلدادگی به حقیقت»، گردآورنده عینی میلیون ها قلبِ آسمانی و دریایی است؛ آن ها که خود می توانند دل هایی همزاد بیافرینند و این عشق کم نظیر را به عشقی بی نظیر تعالی بخشند.

و البته نباید از یاد بُرد که در این تجمع خروشان دلدادگی، «دلم می خواهد»های فردی بی معناست؛ پس عباراتی مانند این که «دلم میخواهد بیشتر بمانم»، با اساسِ زیارت اربعین - که فرهنگ «زُر و انصَرِف؛ زیارت کن و بازگرد» است - همخوانی ندارد و سبب ایجاد مزاحمت برای دیگر دلدادگان و زائران خواهد بود.

الحسین یجمعُنا

سفرهای فردی و گروهی زائران عتبات عالیات از بخش های مختلف ایران عزیز و همچنین کشورهای همسایه، تجمع دلدادگان را در شهرهای مواصلاتی مانند قم و البته در مرزها به دنبال دارد.

باید گفت نخستین چیزی که در این شهرها و البته در مرزها به چشم می آید؛ تلاش بی وقفه و شبانه روزی همه خادمان خدوم برای تأمین حداکثری رفاه زائران و عدم ایجاد ترافیک است؛ امری که هر سال بیش از سال قبل جلوه نمایی می کند و انصافا شایسته دست مریزاد است.

متأسفانه در مرزها و همه مسیرها، زباله های رها شده نیز قابل چشم پوشی نیست و یادآور ضرورت فرهنگسازی بیشتر و تأثیرگذارتر برای عدم ایجاد این جلوه های ناخوشایند است.

و اما در آن سوی مرزها هم، همه برای خدمت شایسته به زائران بسیج شده اند؛ حتی شهدا هم به میزبانی از زائران شتافته اند و هر یک بر پای یک عمود، با لبخندی از زائران پذیرایی می کنند.

این جا همه و همه، از نوزادان و کودکان تا جوانان و سالمندان به یاری زائران می شتابند؛ حتی نوزادان با گریه یا لبخند خود، شور و حرارتی دیگر به این سیل خروشان می افکنند و کودکانی هم که چیزی برای عرضه ندارند، با نوای «لبیک یا حسین» خود، به زائران خیرمقدم و خداقوت می گویند.

این جا نوای «مای بارد» و «هله بزوّار ابوالسجّاد»، دل هر زائری را به تلاطم می اندازد.

این جا دیگر کسی به فکر سختی های سفر نیست؛ از سختی های تهیه بلیت رفت و برگشت و وسیله نقلیه تا مشکل افزایش قیمت ها و از مصائب تهیه ارز تا مشکلات ترافیک و ... .

الحسین سفینه النّجاه

این که حسین (ع)، مِصباح هُدی و سفینه نجات نامیده شده، کلام راستین رسول الله (ص) است.

و حسین (ع) با همین نور هدایت الهی، نجاتبخش همه بندگان از جهالت ها و گمراهی هاست؛ آن جا که این مفهوم در زیارت اربعین حضرت اباالاحرار (ع) نیز با تعبیر «لِیَستَنقِذَ عِبادَک مِنَ الجَهالَه و حَیرَه الضّلالَه» آمده است.

واقعا چه ظرفیتی برتر از اربعین برای هم اندیشی در مسیر تحقق تمدن نوین اسلامی و نجات مسلمانان مظلوم با محوریت شخصیت حسین (ع) بعنوان «سفینه النجاه» متصور است؟

از این رو همگان باید بر این مهم تمرکز کنند که چرا هنوز نتوانسته ایم از ظرفیت استثنایی و بی نظیر اربعین حسینی (ع) در کنار ظرفیت عظیم حج ابراهیمی (ع) حداکثر بهره را ببریم ... ؟

... اَنَا مِن حُسین

همانگونه که سفر حج به شرط استطاعت مالی، یک بار در عُمر هر کس  واجب می شود؛ شایسته است تا سفر اربعین هم حداقل یکبار در طول زندگی تجربه شود.

و البته از آن جا که مشکلات اقتصادی و مالی، مانع رفتن برخی عاشقان به این سفر است؛ چه زیباست افرادی که تجربه این سفر را یافته اند، بتوانند دست جاماندگان را برای سال بعد و سال های بعد بگیرند و آنان را با رعایت همه جوانب عزّت نفس، به این سفر باشکوه معنوی بفرستند.

اینچنین است که نوای جاودانه «حسین مِنّی و انا من حُسین» پیامبر عشق و رحمت (ص)، در دل تعداد بیشتری از عاشقان ظهور و بروز می یابد و زمینه را برای دلدادگی بر محور حسین (ع) و در مسیر ظهور فرزند حسین (ع) مهیا می سازد.

حیاتنا الحسین ...

دنیا تنها یک حسین (ع) دارد و زندگی ما وابسته به اوست.

او در مسیر معبود، حیات ابدی یافت و از این رو ما هم برای زنده بودن و زنده ماندن محتاج اوییم.

و چه شیرین است این نیاز؛ نیاز به درگاه حسین (ع) تا با او تنفّس کنیم و عزیز بمانیم.

اوست که در زندگی جریان دارد و البته، این ماییم که باید این جریان را در زندگی خود احساس کنیم و حسین (ع) را از حاشیه و شور زندگی، به متن و شعور زندگی بیاوریم.

خوشبختانه هر سال بر شور حسینی افزوده می شود و قطعا هر زمان که این شور به شعور حداکثری برسد؛ زمینه برای ظهور منجی عالم بشریت (عج) و حکومت جهانی مستضعفان اهل حق فراهم می شود:

«و نُریدُ ان نَمُنّ علی الّذین استُضعِفوا فی الارض و نَجعلَهُم ائمّه و نَجعلَهُم الوارِثین»

اگرچه معرکه گردان این عرصه، خود خداست؛ اما بندگان خدا هم در این زمینه وظایفی دارند.

تردیدی وجود ندارد که هنوز نتوانسته ایم از این ظرفیت استثنایی و عظیم، حداکثر بهره را ببریم.

در این زمینه، توسعه مواکب معرفتی با بهره گیری از معارف ناب الهی و استفاده حداکثری از جلوه های هنری و البته تأکید بر مواعظ وحدتبخش مراجع عظام تقلید بویژه امام خامنه ای و امام سیستانی و همچنین جلوگیری از تجملاتی شدن برخی مواکب رفاهی، یک ضرورت است و نباید از آن غافل شد.

کوتاه سخن آن که اگرچه اربعین ۱۴۴۵ در ظاهر به پایان رسیده است؛ اما اربعین ۱۴۴۶ و اربعین های بعدی در پیش است و فرهنگسازی اربعین باید در طول سال پیگیری و دنبال شود؛ به بیان دیگر لزوم برنامه ریزی موشکافانه و مستمر در این عرصه و استفاده از همه امکانات فردی و جمعی، امری است که بیش از پیش باید مورد توجه قرار گیرد تا هر سال شاهد اربعینی پُرشورتر و پرشعورتر در مسیر زمینه سازی برای ظهور حضرت بقیت الله (عج) و نجات جهان باشیم؛ ان شاء الله.

پایان پیام/ ۷۸۰۳۶