به یاد زلزله 31 خرداد 69| فوتبالی که جان هزاران نفر را نجات داد!
وقتی در دقیقه 65 «مولر» برزیلی جای «روماریوی»معروف را گرفت هرگز فکرش را هم نمی‌کرد که گل پیروزی بخش این دیدار را خواهد زد، همانند بسیاری از تماشاگران این دیدار در استان‌های زنجان و گیلان که فکرش را نمی‌کردند، صحنه‌های این دیدار آخرین صحنه‌های زندگی آنها خواهد بود!
به گزارش خبرگزاری فارس از زنجان، پس از کلی اصرار به مادرم توانستم اجازه تماشای فوتبال را از صفحه سیاه و سفید تلوزیون آنروزهای خانه پدری بگیرم، مادرم گفت صدای تلوزیون را کم کن بچه‌ها خوابند، زود هم بخواب فردا امتحان داری!
16 ساله و دانش‌آموز دوره راهنمایی بودم و فردا باید سر جلسه امتحان حاضر می‌شدم، برزیل و اسکاتلند در بازی آخر دور گروهی جام جهانی 1990 ایتالیا باید به مصاف هم می‌رفتند، اما هرگز نه من و نه بسیاری از مردم تصورش را هم نمی‌کردیم نتوانیم این مسابقه را تا آخر تماشا کنیم.
وقتی در دقیقه 65 مولر برزیلی جای روماریوی معروف را گرفت هرگز فکرش را هم نمی‌کرد که گل پیروزی بخش این دیدار را خواهد زد، همانند بسیاری از تماشاگران این دیدار در استان‌های زنجان و گیلان که فکرش را نمی‌کردند، صحنه‌های این دیدار آخرین صحنه‌های زندگی آنها خواهد بود!
زندگی در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد به وقت ایران یعنی در آغازین لحظات ورود به روز پنجشنبه ۳۱ خرداد ماه ۱۳۶۹ به یک باره برای مردم استان‌های زنجان و گیلان تیره و تار شد، زلزله مهیبی به قدرت ۷.۳ دهم ریشتر، منجیل، رودبار، طارم و روستاها و توابع این شهرها را لرزاند و فاجعه بزرگی را خلق و خانواده‌های زیادی را داغدار و مردم ایران را سوگوار کرد.
یکی از ۱۰ زلزله مرگبار جهان در ۱۰۰ سال گذشته، جان ده‌ها هزار نفر از مردم دو استان را به کام مرگ کشیده هزاران نفر بی‌خانمان شده و اندوخته ده‌ها ساله خود را از دست دادند، زلزله‌ای که در فاصله حدود ۱۶ کیلومتری رودبار به مرکزیت روستای پاکده و روستاهای تابعه روی داده بود، تا شعاع ۱۰۰ کیلومتری از مرکز زمین‌لرزه موجب خسارات جانی و مالی فراوان شد به طوری که ارتعاشات حاصل از امواج لرزه‌ای در استان گیلان در بخش‌هایی از استان‌های زنجان، اردبیل، آذربایجان شرقی، تهران، مرکزی، مازندران، سمنان، همدان، قزوین (الموت غربی) و کردستان به مدت حدود ۶۰ ثانیه احساس و موجب وحشت عمومی شد.
بعدها گفته شد آن شب کسانی که برای دیدن فوتبال در مناطق زلزله زده بیدار مانده بودند، توانستند از این حادثه جان سالم بدر ببرند و آنهایی که خواب بودند، هرگز بیدار نشدند و برای همیشه در خواب ماندند. هنوز هم پس از 33 سال، یادآوری آن روزها برایم سخت است.
هنوز هم سرخی آسمان در هنگام زلزله را به یاد دارم، تلو تلو خوردنم هنگام فرار از خانه، افتادن گردسوز روی طاقچه، عامل روشنایی‌های شب‌های حمله هوایی و هنوز هم فریادهای مادرم در هنگام نجات برادر و خواهران کوچکم در گوشم می‌پیچد.
نابودی ۷۰۰ روستا در استان‌های گیلان و زنجان و خسارت عمده به ۳۰۰ روستای دیگر باعث شده تا مردم آن شب عجیب را هرگز فراموش نکنند، شبی که انگار برای آنها به مبداء تاریخ تبدیل شده است و در روایت‌هایشان همه چیز با قبل و بعد از زلزله سنجیده می‌شود.
پایان پیام/2308