سیاست‌های دوگانه آمریکا؛ از مسدود کردن اموال ملت افغانستان تا وعده تاسیس صندوق در سوئیس

نیویورک – ایرنا- آمریکا  که ذخایر ارزی دولت افغانستان را پس از تسلط طالبان بر این کشور در اوت ۲۰۲۱ مسدود کرده است، اکنون وعده تاسیس صندوقی از همین دارایی ها را در حمایت از مردم این کشور در پی دو دهه اشغالگری خود داده است. ایالات متحده آمریکا روز چهارشنبه اعلام کرد که ۳.۵ میلیارد از دارایی های بانک مرکزی افغانستان برای تاسیس یک صندوق امانی در سوئیس استفاده خواهد شد. آمریکا ذخایر ارزی دولت افغانستان را پس از تسلط طالبان بر این کشور در اوت ۲۰۲۱ مسدود و در فوریه، جو بایدن رئیس‌جمهوری آمریکا  فرمان اجرایی را امضا کرد که به موجب آن با تقسیم  ۷ میلیارد دلار از دارای های افغانستان میان یک صندوق بشردوستانه و پرداخت غرامت به خانواده‌های قربانیان حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ موافقت کرد که خشم مردم و دولت افغانستان را در پی داشت. مدیریت صندوقی که آمریکا وعده داده  بر عهده یک هیات امنا خواهد بود و واشنگتن مدعی است در تامین مالی واردات و پرداخت بدهی های کابل به نهادهای بین المللی و تامین بودجه چاپ اسکناس های جدید سهیم خواهد شد. به گفته وزارت خزانه داری آمریکا دارایی های این صندوق در پرداخت هزینه هایی به مبلغ ۳.۵ میلیارد دلار با هدف کمک به ثبات اقتصاد افغانستان هزینه می شود. مقامات آمریکایی همچنین اعلام کردند چنانچه بانک مرکزی افغانستان از مداخله سیاسی رها نشود، پولی به آن واریز نمی شود. مقر صندوق جدید التاسیس در ژنو است و حسابی نیز در بانک تسویه بین المللی (BIS) مستقر در بازل خواهد داشت. دولت سوئیس نیز پس از اعلام تاسیس صندوق تاکید کرد که با در اختیار دادن کمک های مالی و تخصصی به آن کمک خواهد کرد. دولت جورج دبلیو بوش در سال ۲۰۰۱ میلادی در پی واقعه ساختگی ۱۱ سپتامبر (۲۰ شهریور ۱۳۸۰) در برج های دو قلوی مرکز تجاری در نیویورک به بهانه انتقام از "القاعده" به همراه متحدانش در پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) به افغانستان حمله کرد اما در مدت ۲۱ سال اشغال این کشور نه تنها گروه تروریستی خود ساخته اش را از بین نبرد بلکه تمامی ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی افغانستان را چنان ویران کرد که چون حضورش بدون هیچ دستاوردی هزینه ساز شده بود، سرانجام در ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ (۱۵ ماه آگوست ۲۰۲۱) مفتضحانه مجبور به خروج از آن شد. به گزارش ایرنا، حدود ۲۱ سال حضور اشغالگران آمریکایی در افغانستان که با اجرای هزاران برنامه نظامی همچون بمباران مناطق شهری و روستایی به بهانه مبارزه با تروریست و غارت منابع داخلی این کشور آنهم با ژست‌های بشردوستانه همراه بود را می‌توان نخستین مهره‌های دومینویی دانست که کاخ سفید را به ورطه بدنامی و بی‌آبرویی در سطح بین‌المللی کشاند؛ راهبردی که نه فقط هزینه گزافی برای مردم آمریکا تراشید، بلکه نتیجه نهایی آن، توخالی بودن شعار مبارزه جهانی با تروریست را عریان کرد.