همدلی و هم‌افزایی مردم و مسئولان؛ نیاز امروز کشور

تهران- ایرنا- اگر ما ولایت را قبول داشته باشیم، کمال همبستگی و اتصال و ارتباط و اتحاد صفوف و فشردگی هر چه بیشتر آحاد و جناح های گوناگون را در جامعه تامین می‌کنیم و هیچگونه تفرقه و اختلاف و نزاعی را در امت اسلامی نمی‌بینیم. رهبر عالیقدر و حکیم انقلاب اسلامی، حضرت امام خامنه ای در اول فروردین ۱۴۰۱ فرمود: گاهی انسان تنازع هایی مشاهده می کند بین آحاد ملت یا بین بعضی مسئولین با یکدیگر یا بین مسئولین و آحاد ملت، غالبا پوچ. تنازع؛ یعنی خصومت کردن، اختلاف کردن، دعوا کردن. این خصومت و اختلاف ، بین چند گروه تعریف می شود: ۱. بین مردم با یکدیگر؛ آحاد مردم ، زن و مرد و کوچک و بزرگ و کارمند و کشاورز و کارگر و مهندس و دکتر و روحانی و صنعت گر و بازرگان و تاجر و بازاری و دانشجو ، با هم دعوا و تنازع دارند. ۲. بین مسئولین با یکدیگر؛ برخی از مسئولین، با هم خصومت و اختلاف دارند. از مسئولین قوای سه گانه، وزارت خانه ها، نیروهای نظامی و انتظامی و نهادها و ارگان ها. این اختلافات می تواند در راس باشد و می تواند در سطح مسئولین درجه دوم و سوم باشد. ۳. بین مسئولین با مردم؛ مسئول با مردم اختلاف دارد. توجه ندارد که مردم ولی نعمت او هستند. مردم او را سر کار آوردند. مقبولیت او به واسطه حمایت همین مردم است. ۴. بین مردم و مسئولین؛ مردم‌ توجه ندارند که این مسئول را خودشان به قدرت رساندند. با حمایت خود آن ها کار و پیشرفت صورت می گیرد. تنازع مردم با مسئولین، پایه های نظام دینی را سست و تضعیف می کند و این به ضرر خود مردم است. مشکلات جامعه در پرتو حمایت مردم از مسئولین حل می شود. رهبر همام و بزرگوار و عارف انقلاب اسلامی می فرمایند، غالب این تنازع ها پوچ و بیهوده است. ایشان در ادامه می افزایند: غالبا برخاسته از تخیلات و توهمات و در مواردی از بی تقوایی. تخیل؛ شکل دادن و تجسم مجازی یک موضوع در ذهن است که در حال حاضر وجود خارجی ندارد و قابل دیدن و لمس کردن نیست. توهم: درک نادرست و غیرواقعی از اتفاقات و رویدادهای پیرامونی است. تخیلات: وسوسه ها و توهمات سبب می شود که نفس، اطمینان و ثبات خود را از دست بدهد و متزلزل گردد و دچار شک و تردید شود. از پیامدهای تخیل و توهم برای انسان: ۱. تقویت صفات رذیله است ۲. آلوده شدن انسان به گناه است ۳. سیاه شدن قلب انسان است ۴. تباه شدن دنیا و آخرت انسان است ریشه تنازع و اختلاف، تخیلات و توهمات است. ریشه همه خصومت ها و ناهنجاری ها در بی تقوایی و عدم پرهیز از گناه است. خداوند کریم و رحیم در آیات ۵۲ و ۵۳ سوره مومنون می فرماید: البته این امت شما، امت واحدی است و من پروردگار شمایم؛ پس، تقوا پیشه کنید. اما مردم، کارشان را در میان خود، به پراکندگی کشاندند، هر گروهی به راهی رفتند، و هر حزب و دسته ای به آنچه نزدشان بود، دل خوش کردند. اگر بی تقوایی نمی کردند که کارشان به پراکندگی، تفرقه و تشتت کشیده نمی شد. از دیدگاه الهی، تمام ملت ها در حقیقت یک امت واحده هستند؛ چون: ۱. اصول دعوت همه انبیاء و اولیای الهی یکی است ۲. نیازهای فطری و روحی و جسمی همه مردم یکی است ۳. خالق و خدای همه انسان ها یکی است شایسته است انسان در مسیر دعوت پیامبران و امامان و رهبران دینی و ولی فقیه گام بردارد. از خود خواهی و خودمحوری پرهیز کند. از هوای نفس دوری کند. از خداوند پروا نماید و تقوا پیشه کند تا دچار اختلاف و تفرقه و تنازع نگردد. رهبر حکیم و عارف انقلاب اسلامی در ادامه می فرمایند: امام (ره) غالبا در آن دوره دهه ۶۰ که خب اختلافات زیادی هم بین مسئولین وجود داشت، ایشان در سخنرانی ها، تقریبا همیشه تکرار می کردند که این اختلافات ناشی از حب نفس و هوای نفس است؛ واقعا همین جور است. بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، حکیم متاله، حضرت امام خمینی (ره) در ۱۴ فروردین ۱۳۶۱ فرمود: این که در روایات ما هست که حب الدنیا راس کل خطیئه، این یک واقعیتی است و اساس حب دنیا هم، ریشه حب دنیا هم، حب نفس است که آن هم حب دنیاست. تمام فسادهایی که در بشریت پیدا شده است، از اولی که بشریت تحقق پیدا کرده است تا کنون و تا آخر، منشاش همین حب نفس است. از حب نفس است که حب به جاه، حب به مقام، حب به مال و حب به همه انگیزه های شهوانی پیدا می شود. ایشان در ۲۸ تیر ۱۳۶۲ فرمود: اختلاف، ریشه اش از حب نفس است ... ریشه، همان ریشه شیطانی است که آن حب نفس انسان است ... انسان گول نفس اماره خودش را می خورد و گول شیطان را می خورد. از نگاه بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، بالاتربن گرفتاری انسان، حب نفس است. حب نفس، در نقطه مقابل حب خداوند است. با همین نگاه رهبر کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) در شهریور ۱۳۴۴ در مسجد شیخ انصاری نجف فرمود: این حب نفس، این حب جاه، این حب مسند؛ این ها دین را از بین می برد. یک قدری فکر کنید که این حب را از دلتان بیرون بکنید. رهبر بزرگوار، شایسته و عزیز انقلاب اسلامی، حضرت امام خامنه ای هم در اول فروردین ۱۴۰۱ فرمود: خیلی از این مناقشه ها و از این تنازع ها، ناشی از حب به نفس و بی ملاحظه گی و بی تقوایی و مانند این ها است؛ این ها را باید کنار بگذاریم. به جای اختلاف و مناقشه و خصومت و تنازع، باید به سراغ همدلی و هم افزایی برویم. حضرت امام خامنه ای در همان سخنرانی می فرماید: امروز ما بیش از همیشه احتیاج داریم به همدلی، به هم افزایی؛ همدلی و هم افزایی میان ملت عزیزمان، اتحاد و اتفاق کلمه. هم چنین احتیاج داریم به هم افزایی و همدلی روز افزون مسئولان کشور؛ باید به هم کمک کنند ... ملت هم با مسئولان کشور به معنای واقعی کلمه همدلی داشته باشد، از آن ها حمایت کند و کمک کند. همدلی، قدرت درک و فهم انسان ها نسبت به افکار، دیدگاه ها و احساسات دیگران و استفاده از این دانسته ها برای مدیریت اقدامات در کشور است. اتحاد به معنای یکی شدن است. وحدت، بر گرد محورهای اصولی گرد آمدن است. اتفاق به معنای با هم بودن و اجماع است. اتفاق کلمه،‌ وحدت در فکر و اندیشه و آرمان ها را به منصه ظهور می رساند. حکیم عارف و عالم عامل، حضرت امام خامنه ای در ۴ اردیبهشت ۱۳۸۷ فرمود: این کشور با اتحاد مسئولین، با همدلی مسئولین، با همدلی ملت با مسئولین، با اتحاد عظیم ملت ایران پیش خواهد رفت. ایشان با همین نگاه، در ۱۴ بهمن ۱۳۹۰ فرمود: بین مسئولین باید اتحاد و همدلی باشد. سه قوه و دیگران باید با هم همدل باشند، همگام باشند، همدست باشند ولو یک جاهایی اختلاف نظرهایی دارند. اختلاف نظر اشکال ندارد اما بایستی در جهت گیری های نظام و کشور و انقلاب، پشت به پشت یکدیگر بدهند، دست یکدیگر را محکم بفشرند و به پیش بروند؛ هم این ها، هم مردم با هم، هم مردم با مسئولین. این اتحاد و همدلی، علاج قطعی بسیاری از مشکلاتی است که در کشور وجود دارد. رهبر بزرگوار و عزیز انقلاب اسلامی در ۲۷ فروردین ۱۳۷۷ فرمود: ممکن است سلایق، اختلاف داشته باشد؛ مذاق ها اختلاف داشته باشد. مساله مذاق و سلیقه، غیر از دل و جهت و راه و جهت گیری کلی است. در این جهت گیری کلی «واعتصموا بحبل الله جمیعا» اعتصام به حبل الله، باید با اجتماع باشد، باید با هم اعتصام کنند. حضرت امام خامنه ای در ۱۵ آبان ۱۳۸۳ فرمود: دشمن از وحدت ملی ما ناراضی است؛ می خواهد این وحدت ملی را از بین ببرد. دشمن از این که در سطوح بالای کشور، مسئولان کشور در مسائل اساسی یک نظر و یک عقیده داشته باشند، به شدت ناراحت است. ایشان در ۲۴ خرداد ۱۳۶۸ فرمود: در جمهوری اسلامی، همدستی و همدلی، برای مسئولان یک اصل است. این وحدت و یکپارچگی را واقعا یک اصل بدانیم و برای آن سرمایه گذاری کنیم و از اختلاف بگذریم. رهبر حکیم ، مخلص و زاهد انقلاب اسلامی در ۲۵ تیر ۱۳۶۹ فرمود: یکپارچگی و اتحاد، به مسئولان و متصدیان امور امکان خواهد داد که وظایف و بارهای سنگینی که بر دوششان است، با جرات و قدرت بیشتر حمل کنند و گره مشکلاتی که ما از گذشته های دور و از سال های طولانی غلبه و سلطه طاغوت بر این کشور وارث آن ها هستیم، باز نمایند. معظم له در ۱۸ مهر ۱۳۸۵ فرمود: یکی از چیزهایی که حرکت کشور را کند می کند، تفرقه، اختلاف و دست به گریبان شدن است. ایشان در ۴ اردیبهشت ۱۳۸۷ نیز فرمود: کشور با اتحاد پیش خواهد رفت؛ با دعوا و تفرقه و دودستگی پیش نمی رود. با همین نگاه است که آن اندیشمند سترگ و حکیم آگاه و بصیر در اول اسفند ۱۳۶۹ می فرماید: نباید اجازه بدهیم که دست هایی، یا از روی عناد و غرض و یا از روی جهالت، در یکپارچگی ملت تفرقه ایجاد کنند و مردم را به دسته جات تقسیم نمایند و اهوای آنان را با یکدیگر متقابل و متضاد بکنند. این راه هایی دارد... بیشتر با محبت و جلب قلوب و جذب باید این مقصود را عملی کرد. رهبر خردمند و دانشمند انقلاب اسلامی در صفحه ۳۰۴ کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن می آورند: من روایتی دیدم از امام (ع) که می گوید «المومن اخو المومن لابیه و امه»؛ مومن، برادر پدر مادری مومن است. ایشان معتقدند: طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن۱. خویشاوندی نسبی و سببی، خویشاوندی مربوط به خون، از نظر اسلام درجه دوم است ۲. خویشاوندی فکری درجه اول است اگر مردم نسبت به یکدیگر، چنین نگاهی داشته باشند، کمتر دچار اختلاف و تفرقه و تنازع می شوند و بیشتر به هم محبت می کنند و دل آنان به هم نزدیک تر می گردد. اگر ما ولایت را قبول داشته باشیم، کمال همبستگی و اتصال و ارتباط و اتحاد صفوف و فشردگی هر چه بیشتر آحاد و جناح های گوناگون را در جامعه تامین می کنیم و هیچ گونه تفرقه و اختلاف و نزاعی را در امت اسلامی نمی بینیم. هوای نفس و شیطان به تفرقه ترغیب می کنند. خدا و اولیای خدا به وحدت و یکپارچگی دعوت می کنند. بر همه ماست که حرف خدا را و ولی خدا را برگزینیم و اتحاد ملی را تقویت کنیم و ثمرات و میوه های درخت وحدت را بچینیم و در دنیا سعادتمند شویم و آخرتمان نیز آباد و پر رونق گردد.