رهاسازی یک شاه بوف به روشی عجیب+فیلم

آزاد کردن پرندگان اسیر تابع قوانینی است که به نظر می‌رسد در بعضی از موارد این موضوع جدی گرفته نمی‌شود و فقط پرنده رها می‌شود.

به گزارش خبرنگار محیط‌زیست خبرگزاری فارس، آزاد کردن پرندگانی که از حیات وحش اسیر شده‌اند کار بسیار ارزشمندی است به شرط آنکه پرنده را قبل از آزاد شدن ناقص نکنیم.

آزاد سازی پرندگان اسیر شده و بازگرداندن آن‌ها به محیط طبیعی تابع پروتکل‌هایی است تا پرنده بدون استرس و با آمادگی کامل به محیطی که از آن دور شده بود بازگردد.

در فیلمی که در ادامه می‌بینید مراسم بازگردندن یک بهله شاه‌بوف به زیستگاه را در یکی از مناطق استان اصفهان مشاهده می‌کنید که با انواع و اقسام رفتارهای غیرکارشناسی معلوم نیست چه بلایی بر سر این حیوان آمده است.

                                                                                                                  روش غیر استاندارد آزادسازی شاه بوف

رها سازی این گونه‌ی شب‌زی در روشنایی روز، ایجاد ترس برای جانوری که دچار استرس فراوان است، قرار دادن پرنده در ارتفاع به جای قرار دادن آن در روی زمین برای اختیار داشتن برای شروع پرواز، عدم تسلط کامل بر اندام پرنده، در اختیار گرفتن پای پرنده در هنگام مهار وزن کل بدن و ....

 این نوع از آزاد کردن کاملاً ناموفق است و دوباره مجبور می‌شوند پرنده را اسیر کنند، چون جغد در روشنایی روز توانایی کمتری برای شناسایی محیط اطراف دارد و گیج و سردرگم می‌شود و توانایی پرواز ندارد. این افراد که مشخص نیست از سازمان محیط‌زیست هستند یا نه به طور کامل بدون در نظر گرفتن شرایط پرنده او را آزاد می‌کنند و حتی پای پرنده در دستان آزاد کننده باقی می‌ماند و پرنده آویزان می‌شود.

جغد شاه بوف از جمله بزرگ ترین جغد های موجود در کشور ایران است که علاوه بر زیبایی، شکوه بسیار زیادی میان دیگر پرندگان دارد و همین باعث شده تا نسبت به طول بال و شاخه و رده و راسته این پرنده توجه ویژه‌ ای شود و تحقیقات بی شماری نسبت به رده و شاخه و راسته این حیوان صورت گیرد. در زمان پرواز این جغد طول بال این نوع به نزدیک دو متر می‌رسد و این در حالی است که طول این پرنده در حالت نشسته تنها حدود ۶۰ تا ۷۰ سانتی متر است.

این اندازه در بین برخی از زیر گونه‌های این جغد متفاوت است ولی به طور میانگین اندازه بال این حیوان در همین بازه قرار دارد. این جغد چشمان نارنجی رنگ دارد و بدن این نوع جغد نیز قهوه‌ای رنگ است و خط‌های واضحی بر روی بال‌های این پرنده دیده می شود. صورت صاف و به شکل ماهواره این پرنده باعث شده تا تشخیص آن بسیار آسان گردد و پرواز جغد شاه‌ بوف با قدرت بالا و صدای بسیار کم انجام می‌‌شود و این پرنده به صورت زیگزاگ این پرواز خود را انجام می‌دهد.

اوج فعالیت این گونه از جغد بیشتر در ساعات اولیه پس از غروب آفتاب است و ساعاتی پیش از طلوع آفتاب نیز فعالیت زیادی از این حیوان به چشم می‌خورد. غذای این حیوان طیف وسیعی از جانداران و به خصوص جانوران است که شامل پستاندارانی همانند خرگوش و پرندگانی همانند کلاغ ها می شود.

 حتی ممکن است بچه‌های تازه متولد شده این حیوان به قدری بزرگ باشند که از گوزن‌ها هم تغذیه کنند. رژیم غذایی این حیوان گسترده و وسیع است و با شیرجه روی آب نیز می‌توانند حتی از ماهی‌ها غذای خود را تأمین کنند. این حیوان گاهی اوقات به خوردن خزنده‌سانان و حشرات هم روی می‌آورد.

نام علمی شاه بوف اوراسیایی «Bubo bubo» می‌باشد و از پرنده‌های خانواده جغدان راستین به شمار می‌رود. این نوع جغد از جمله بزرگ‌ترین جغدهای جهان است که تعداد بی‌شماری از آن در کشور ایران زندگی می‌کند و تعداد آن و بزرگی و حجم آن نیز دو برابر جغد گوش دراز می‌باشد.

پایان پیام/