نجوا با ضریحی که پناهگاه زائران است
کنار ضریح که میرسم، با خود میگویم: مگر چند سالهای؟ یا دنیا کوچک شده است یا تو هزاران ساله گشتهای؟ نکند قرنها باشد که انسانها و اندوهشان را در برگرفتهای؟به راستی این امامزاده شریف در کدام دالان تو در توی زمان صدای زائران را شنیده است؟ همان صدایی که هنوز از پنجره ضریح به گوش میرسد.
به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، با گام هایی به نیت رستگاری رهسپار می شوم. گام هایی که از تلاطم درون بر میخیزد ...