همانندسازی پسران از پدران/ چگونه پدر حامی دخترش باشد؟

ایسنا/گیلان یک روان درمانگر، حمایت پدر از دختر به خاطر ظرافت و شکنندگی را نیازمند درایت دانست و تاکید کرد: حمایت های پدر از دختر در موقعیت های مختلف بسیار خوشایند است، اما نباید به ناتوانی دختر در حل مشکلات دامن بزند. در واقع دختر باید این توانایی را در خودش پرورش دهد که از پس مشکلات برآید. نیلوفر گلپور در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به نقش مهم پدر در شکل گیری شخصیت فرزندان چه دختر و چه پسر، اظهار کرد: در سال های اخیر شاهد پررنگ تر شدن نقش پدر در تربیت فرزندان هستیم و پدران در حوزه فرزندپروری بیشتر مادران را همراهی می کنند و به دنبال کسب اطلاعات و آگاهی تربیتی هستند و می خواهند وقت بیشتری را با فرزندان بگذرانند. وی با بیان اینکه عقبه تاریخی و فرهنگی جامعه ما نقش تربیتی را بیشتر متوجه مادران می داند، تصریح کرد: خیلی از مردان در دامن زنان پرورش یافته اند و لذا امر تربیتی را به مادران مربوط دانسته و پدران را صرفا مسئول تامین معیشت و امور بیرون از خانه پنداشته اند. در واقع خیلی از مردان الگوی تربیتی پدر را ندیدند و همین موجب شده آن آگاهی و دانایی و الگوپذیری را از شخصیت پدر نداشته باشند. این روانشناس، نقش پدر و مادر در شکل گیری شخصیت فرزند را مستقیم و غیر مستقیم دانست و تصریح کرد: نقش مادر در تربیت فرزند مسقیم و بدون واسطه است، یعنی مادر در طول روز با فرزند تعامل دارد و سعی می کند اصول تربیتی را پیش ببرد، اما پدر از نظر کمی زمان کمتری را با فرزند سپری می کند لذا نقش تربیتی پدر گاها یک نقش غیر مستقیم است. گلپور، با بیان اینکه پدران از نظر عاطفی و مالی خانه ای امن را برای فرزندان فراهم می کنند، گفت: پدری که می تواند درآمد خوبی داشته باشد و مادر را از نظر فکری و عاطفی تامین کند و یک رابطه و تعامل خوب و سازنده بین خودش و همسرش برقرار سازد، به تبع همسرش نیز آرامش بیشتری دارد و می تواند وقت با کیفیتی را برای فرزند بگذارد که در نتیجه به صورت غیر مستقیم، اما اثرگذار در تربیت فرزندان نقش موثر دارد. وی با اشاره به نقش پررنگ مراقبتی مادر در سنین نوزادی، گفت: پدر باید مادر را از نظر عاطفی و احساسی تامین کند تا مادر دغدغه کمتری داشته باشد و آرامش مادر در مسیر تربیت به نوزاد منتقل شود. حال آنکه پدر می تواند با وقت گذاشتن برای فرزند نقش مستقیم تربیتی خود را نیز ایفا کند و هم با ایجاد فضای امن و آرام در خانه، نقش غیر مستقیم تربیتی داشته باشد. این روان درمانگر، با بیان اینکه پژوهش ها نشان می دهد فرزندپروری در خانواده های امن و آرام موفق تر است، اضافه کرد: مادری که از نظر رابطه عاطفی با همسر دارای آرامش است و در زندگی دغدغه های کمتری دارد و مدام در معرض استرس های محیطی نیست، می تواند نقش بهتری در تربیت فرزندان داشته باشد. وی نقش کلیدی پدر در تربیت فرزند را همسویی تربیتی با مادر دانست و یادآور شد: در اکثر خانواده ها پدر به دلیل مشغله کاری زمان کمتری را با فرزندان می گذراند و لذا تربیت بر عهده مادر قرار می گیرد. اگر پدر همسویی لازم را با مادر داشته باشد و حرفش در تربیت فرزند با مادر یکی باشد، این تیم تشکیل شده می تواند در رشد و تربیت فرزند بسیار موفق عمل کند. در واقع پدرانی که با مادران در فرزندپروری هماهنگ هستند و از دغدغه های جسمانی و روانی فرزندان خبر دارند و با مادر درباره فرزند صحبت می کنند و از او اطلاعات می گیرند، در مسیر تربیت فرزندان موفق تر عمل می کنند. مسیر فرزندپروری به هر دو والد نیاز دارد مسیر فرزندپروری به هر دو والد نیاز داردگلپور، از پدران خواست با وجود مشغله کاری و عدم برخورداری از زمان کافی برای بودن در کنار فرزندان، اطلاعات خودشان را از فرزندپروری بالا ببرند و متذکر شد: کمک گرفتن از مشاور و مطالعه کتاب و صحبت کردن با افراد متخصص و... درباره فرزندپروری موجب می شود بدانید در زمان اندکی که با فرزند هستید، باید چه کاری انجام دهید. پدران و مادران امروز باید بدانند که نقش آنان در رشد و تربیت فرزندان انکارناپذیر بوده و باید این الگوی غلط را که تربیت فرزند فقط بر عهده مادر است را فراموش کنند، زیرا مسیر فرزندپروری به هر دو والد نیاز دارد؛ اگرچه ممکن است مسئولیت های کمی مادر نسبت به پدر بیشتر باشد، اما دغدغه های روانی هر دو نسبت به فرزند باید به یک اندازه باشد. این مشاور خانواده، با بیان اینکه والدین در طول هفته زمان هایی را برای گفت وگو درباره تربیت فرزند اختصاص دهند، اضافه کرد: بررسی ها نشان می دهد پدرانی که در رفتار و کلام عملکرد سنجیده دارند و نسبت به مادر با احترام رفتار می کنند، فرزندان نیز این الگوپذیری را از پدر دارند، یعنی وقتی فرزند می بیند که پدر برای مادر شان و منزلت بالایی در نظر می گیرد، در غیاب پدر همان الگو را اجرا می کند. وی یکی از راه های ارتقای ارتباط با افرادی که دوستشان داریم را وقت گذراندن دانست و گفت: خیلی از پدرها معتقد هستند که عاشقانه فرزندان خود را دوست دارند، اما به دلیل مشغله و موقعیت کاری نمی توانند زمان زیادی را با فرزند سپری کنند؛ برخی از پدران نیز قادر به بیان احساسات و عواطف خود به فرزند نیستند. این در حالی است که اگر این وقت برای فرزندان گذاشته نشود و اگر تعاملات عاطفی و احساس بین پدر و فرزند رد و بدل نشود، با وجود علاقه زیاد به فرزند، هیچ دریافتی توسط فرزند اتفاق نمی افتد لذا پدران احساسات خودشان را با فرزندان در میان بگذارند و با هم حرف بزنند تا تعامل شکل بگیرد، زیرا در رشد فرزند تاثیر مثبتی دارد. این روانشناس، با بیان اینکه تامین رفاه و آرامش خانه با ارزش است، اما کافی نیست، خاطرنشان کرد: پدران باید زمان مشخصی را برای بازی کردن با فرزندان اختصاص دهند، زیرا در ایجاد نزدیکی و ارتباط بهتر موثر است. فرزندان علاقه زیادی به بازی کردن با پدران خود دارند و همین مسئله صمیمیت را تقویت می کند لذا در طول روز یا ایام تعطیل با فرزندان بازی کنید و اوقاتی را در کنار خانواده بگذرانید تا فرزندان تعلق خاطر به خانواده را درک کنند. گلپور، با اشاره به همانندسازی فرزندان پسر از پدران خود، اضافه کرد: پدرانی که پسر دارند الگوپذیری از آنان توسط فرزند پسر بیشتر است لذا باید تقریبا بعد از هفت سالگی با پسر خود بیشتر بیرون بروند و تنهایی وقت بگذرانند و در محیط های اجتماعی کنار هم دیده شوند تا آموزش های لازم از طریق پدر به پسر منتقل شود. در واقع پسران باید الگوهای سالم تربیتی را به صورت عملی از پدران خود ببینند. امروز به پدران و مادران آگاه نیاز داریم امروز به پدران و مادران آگاه نیاز داریموی فرزندپروری را نوعی باغبانی دانست و اظهار کرد: والدین باید به بذر فرزندان آب دهند و نور کافی برسانند تا شاهد شکوفایی آنان باشند لذا پدران فکر نکنند که مسئولیتشان در تربیت فرزند ناچیز است، در حالی که همه رفتارهای پدر می تواند بر فرزند اثر بگذارد. والدینی که در سنین کودکی برای فرزندان وقت گذاشتند و با آنان ارتباط برقرار کردند، شاهد فضای تربیتی مناسب تری هستند و فرزندان در سنین نوجوانی مشکلات کمتری خواهند داشت. در واقع وقتی فرزند عشق به خانواده را از پدر دریافت می کند، از این ارزش گذاری الگو می گیرد و لذا تعلق خاطر بیشتری به خانواده دارد. مادر نیز با دلگرمی بیشتری برای تربیت فرزندان اقدام می کند. این روان درمانگر، با بیان اینکه امروز به پدران و مادران آگاه نیاز داریم، یادآور شد: علاوه بر پسران، پدران نقش کلیدی در تصویری دارند که دختران از مردان می سازند، یعنی اگر یک پدر برای دخترش حمایتگر باشد و برای او وقت و انرژی بگذارد و از نظر عاطفی به او رسیدگی کند، در واقع دنیای مردانه را به دخترش نشان می دهد و دختر از طریق پدرش مردها را می شناسد لذا پدری که حامی باشد و از نظر کلامی ابراز عواطف خوبی داشته باشد می تواند امیدوار باشد که دخترش در آینده مرد مناسبی را انتخاب می کند. وی حمایت پدر از دختر به خاطر ظرافت و شکنندگی را نیازمند درایت دانست و تاکید کرد: حمایت های پدر از دختر در موقعیت های مختلف بسیار خوشایند است، اما نباید به ناتوانی دختر در حل مشکلات دامن بزند. در واقع دختر باید این توانایی را در خودش پرورش دهد که از پس مشکلات برآید؛ نه اینکه با یک دختر ضعیف و در آینده، یک زن ضعیف مواجه شویم. پدران کاری کنند که دختران رشد کنند و توان مدیریت بحران ها را داشته باشند؛ نه اینکه همواره منتظر یک حامی باشند تا مشکلاتشان را حل کند. گلپور، با بیان اینکه در مسیر فرزندپروری نباید نقش یکی از والدین را نادیده بگیریم، گفت: پدر و مادر باید یک تیم شوند و تقسیم وظایف داشته باشند و آنقدر قوی عمل کنند که فرزندان رشد کنند و الگو بگیرند و تربیت شوند. این روانشناس، یکی دیگر از تصورهای غلط تربیتی را حساب بردن فرزند از پدر و ترسیدن از او و عدم ایجاد صمیمت دانست و عنوان کرد: ضرر این روش بیشتر از سود آن است، زیرا امکان دارد فرزند به واسطه فضای ترس از پدر کاری را انجام دهد یا ندهد، اما تربیت خوبی شکل نمی گیرد و فرزند در آینده به فردی ترسو تبدیل می شود که جسارت رشد ندارد، یا تبدیل به فردی می شود که تمام قوانین را زیر پا می گذارد، اما وقتی پدر گره عاطفی عمیق با فرزند ایجاد می کند و برای فرزندش وقت می گذارد و به او آگاهی می دهد و او را در مسیر تجربه همراهی می کند، اعتبار حرف او برای فرزند بسیار بیشتر است و لذا پدران سعی کنند ارتباط صمیمی و نزدیک خود با فرزندان را حفظ و تقویت کنند. انتهای پیام