گرمای بالای ۴۸درجه و آشوب سیاسی برپا شده در عراق آن هم تنها چند روز مانده به سفر اربعین نتوانست مشتاقان کربلا را از راهپیمایی اربعین منصرف کند. برای زائری که یکسال روزشماری میکند تا اربعین در حرم سیدالشهدا باشد. سختی سفر شیرینتر از آسایش حضر است. اما کدام سختی؟ حسین که میطلبد، یعنی تو را به ضیافت عشق دعوت کرده است
به گزارش خبرگزاری فارس از نیشابور، با اینکه تنها چند ساعت از بازگشت علی زائر کربلا میگذرد، اما اثری از خستگی راه و رنج سفر در چهرهاش هویدا نیست. مشتاقانه از راهپیمایی اربعین برایم روایت میکند: ۱۰ سال است که اربعین به سفر کربلا میروم و هر اربعین جمعیت راهپیمایان را عاشقتر از گذشته میبینم.
به گزارش خبرگزاری فارس از نیشابور،زائر کربلااربعینفرقی ندارد از کدام مرز پا به عراق بگذاری، از هر طرف که وارد عراق شوی سیل جمعیت مشتاقان را میبینی که به زیارت حرم ابیعبدالله میآیند و بر مظلومیت امام حسین(ع)، اهل حرم و یارانش میگریند.
نمیدانم چه رازی دارد اربعین! که این جمعیت عظیم میلیونی را از شهرها و کشورهای مختلف دنیا با یک هدف، زیارت سیدالشهدا و با ذکر یا حسین گرد هم جمع میکند. در مسیر نجف به کربلا دیدن مردی که زیر آفتاب سوزان ظهر وسط خیابان ایستاده و با تکه مقوایی در دست تند و تند زائران را باد میزند و میگوید: خادمیام را قبول کنید، مرا میبرد به ظهر روز عاشورا، وقتی که هیچ کس فریاد هیهات من الذله اباعبدالله را لبیک نگفت و دلتنگیهای پیامآور کربلا زینب(س) را ندید. جای دوستداران مولا چه خالی بود در دشت پربلا که حق امام حسین(ع) را از باطل یزید تمیز دهند و عظمت حرکت سیدالشهدا را درک کنند.
در مسجد کوفه وقتی جوان عراقی با سینی پر از لیوانهای یکبار مصرف وارد مسجد میشود و با خوشرویی میگوید: الماء بیتابی اهل حرم از عطش، تشنهکامی علیاصغر، یاس و نا امیدی عباس در ساحل فرات چنان بیقرارم میکند که اشکهایم بیاختیار جاری می شود.
در مسیر راهپیمایی اربعین عشق به ولایت و اهل بیت عصمت و نبوت نه تنها در بزرگترها که در کودکان هم به روشنی پیداست. هر چند قدم بچههای عراقی صدا میزدند: تفضل یا زائر، غد یا زائر، هله یا زوار...
کاش رسم وفاداری و مهماننوازی مردم زمان حسین هم اینگونه بود. امروز به برکت وجود پسر فاطمه امام حسین(ع) و تکریم عراقیها هیچ زائری لحظهای احساس غربت نمیکند. فکر میکنی ایران که هیچ، نیشابور که هیچ، تو در خانهی خودت هستی!
بغضی که در عمود ۱۴۰۷ شکسته شد
بغضی که در عمود ۱۴۰۷ شکسته شددر سفر کربلا حس و حال کسانی که امسال برای اولین بار به راهپیمایی اربعین آمده بودند، غیرقابل توصیف است. جوانی که امسال برای اولین بار به راهپمایی اربعین آمده بود و قسمتی از مسیر را همسفرم بود. شبی که متوجه شد عمود ۱۴۰۷ اولین جایی است که گنبد حرم را میتوان دید و ما تنها ۴۰۰ کیلومتر دیگر تا عمود ۱۴۰۷ فاصله داریم از شوق دیدن حرم تا صبح نخوابید.
زائرانی که اولین سفرشان به عراق را تجربه میکردند. با اولین قدم در بینالحرمین از شدت اشک شوق دیگر توان ادامه مسیر را نداشتند. در مسیر راهپیمایی اربعین هر چه میبینی جلوهای از عاشورای حسین(ع) و پیام زینب کبری(س) است.
با اینکه در همه سالهای سفرم به کربلا در اربعین شاهد بودم که عراقیها به اصرار راهپیمایان اربعین را به منزلشان میبرند. یا ساکنان نجف و کربلا در ایام اربعین کلید خانههایشان را به زائران میدهند و خودشان به بصره میروند. اما اربعین امسال اتفاقی برایم افتاد، که متوجه شدم ماهیت عشق این مردم به زائران اربعین نه تجسم احساسات و عاطفه که تکریم است.
وقتی پذیرایی از زائر اباعبدالله(ع) جایگزین قصاص می شود
وقتی پذیرایی از زائر اباعبدالله(ع) جایگزین قصاص می شودیک شب که به تنهایی از طریقالعلما در مسیر نخلستان میگذشتم، ۲ نفر راهم را سد کردند و هرکدام با اصرار سعی داشتند مرا به منزل خود ببرند. هر چه گفتم، میخواهم که در خنکای شب راهپیمایی کنم. آنها بیتوجه به من با یکدیگر بحث میکردند. میانه بحث و گفتگو نمیدانم چه اتفاقی افتاد! که یکی از این دو نفر با گریه از من خداحافظی کرد و رفت. متعجب و نگران از مرد عراقی پرسیدم به او چه گفتی که او به گریه افتاد؟
مرد در حالیکه مرا به طرف خانهاش هدایت میکرد، گفت: پسر این مرد پسرم را کشته و اکنون در زندان است. به او گفتم اگر رضایت بدهی این زائر به خانه من بیاید من هم رضایت میدهم پسرت از زندان آزاد شود. باور چیزی که شنیدم برایم محال و غیر ممکن بود همانجا میان نخلستان نشستم.
ای کاش ...
ای کاش ...گویی زمین و آسمان هم در برابر عشق او به مولا سر تعظیم فرود آوردند. شرمسار از ادعای عاشقی و ارادتم به حسین و اهلبیت علیم السلام! زمزمه کردم، کاش مردم زمان امام حسین(ع) همین اندازه دوستدار مولا و ولایت بودند و حقیقت شهادت را درک میکردند. کاش کوفیان زمان خلافت امام علی(ع) اینگونه مطیع ولیامرشان بودند. با صدای مرد عراقی به خودم آمدم و با او به خانهاش رفتم.
حس و حال زائران اربعین هنگام نزدیک شدن به کربلا و رسیدن به وصال زیبا و دیدنی است.
بغضی که از سر دلتنگی شکسته میشود و چشمانی که با پرده اشک پوشیده میشوند. زائران اباعبدالله همگی رها و شاد، بی نشانی از خستگی وضو میگیرند و پا به بینالحرمین میگذارند.
بوی بهشت میوزد از کربلای تو ای کشته باد، جان دو عالم فدای تو
جان دوراهپپمایی اربعین امسال هم به پایان رسید. اما حماسه اربعین تمام نمیشود. عشق به حسین (ع) تو را به راهپیمایی اربعین سال آینده مشتاقتر میکند.
انتهای پیام/
شناسه خبر: 737431