بابا صدامو می‌شنوی؟/ ناگفته‌های فرزندان شهدا با پدران آسمانی+ عکس و فیلم
تعدادی از فرزندان شهدای پلیس با حضور در خبرگزاری فارس از دلتنگی های خود گفتند، از ناگفته هایی که فقط بابا شنیده، نامه‌های نانوشته‌ای که بابا خوانده و اشک‌های پنهانی که بابا پاک کرده است.
گروه انتظامی خبرگزاری فارس_ مریم عرب انصاری: در سالن جلسات خبرگزاری فارس دور هم جمع شده اند از دختر و پسر ،کوچک و بزرگ، فرزندان شهدای پلیس را می گویم.
هانیه و امیر علی فرزندان شهید جواد صوفی آبادی (شهادت در درگیری با اشرار)، محدثه فرزند شهید قاسم غلامی (شهید مبارزه با قاچاق کالا)، حسین و حسنا فرزندان شهید علی خرسندی نیا (شهادت در پی وقوع سانحه هواپیمایی)، عرفان فرزند شهید ابوالفضل رستم زاده ( شهادت در درگیری با سارقان)، آتنا و علی فرزندان شهید کرم‌خدا نادری (شهادت در درگیری با فرد شرور ) ، محمد صدرا فرزند شهید محسن طلوعی (شهادت در پی وقوع سانحه هواپیمایی)، سهیل و سوگند فرزندان شهید مجید خدابنده لو (شهادت بدنبال حادثه موتوری)، مطهره فرزند شهید قزلباش (شهادت در پی سانحه سقوط بالگرد)، حلما و امیرعلی فرزندان شهید پرویز کرمپور ( شهادت در راه نجات مجرم از خودسوزی عمدی )، مائده فرزند شهید قربانعلی قویدل ( شهادت بدنبال سانحه هوایی) که به مناسبت گرامیداشت روز پدر در خبرگزاری فارس گرد هم آمدند.
یکی از وسط بارش برف در پردیس خودش را به خبرگزاری فارس رسانده و آن یکی از افسریه تهران و دیگری از رباط کریم.
آمده بودند تا در برنامه ای که به مناسبت گرامیداشت مقام پدر ترتیب داده شده بود از پدران آسمانی خود بگویند؛ از قهرمانان زندگی ما و شما، از آنهایی که فداکارانه از زن و زندگی و فرزندان خود گذشته و سینه را ستبر کرده و تیزی چاقو و داغی گلوله را بر تن خریدند تا نکند نامردی به ناموسی دست درازی کند و اراذلی شیشه آرامش مردم را ترک بیندازد یا سوداگری جگر گوشه خانواده ای را به اعتیاد بکشاند.
از همه دردناک تر این بود که تعدادی از این فرزندان بعد از شهادت پدر به دنیا آمده و پدر حتی آنان را در آغوش نکشیده بود.
تعدادی هم در سنین خردسالی پدر را از دست داده بودند و فقط خاطرات نقل شده دیگران را از پدر داشتند؛ اما آنچه در این بین مشترک بود عشق و علاقه بی حد و حصر آنها به « پدر» بود ، به بزرگمردی که جان داده بود تا ما بمانیم!
اما در این جمع، فرزندان شهدای پلیس برایمان از آرزوهای‌شان گفتند آن هم با بغض در گلو و اشک در چشم؛ از پدرانی که قهرمانانه زیستند و سبکبالانه پرکشیدند و آسمانی شدند.
از آرزوهای شان گفتند؛ از اینکه آیا می‌شود « بابا» فقط یکبار دیگر برگردد!
آنهایی که بزرگتر بوده از خاطرات مشترک با بابای‌شان می‌گفتند اما کوچکترها که تنها خاطره شان از بابا، فقط یک قاب عکس است در ورای این جملات فقط به عکس بابای شهیدشان خیره مانده بودند.
در فیلم زیر تعدادی از فرزندان شهدای پلیس از پدران شهید خود و از آرزوها و ای کاش‌های شان می گویند؛ از اینکه ای‌کاش، بابا در روز پدر بود تا تمام گل‌ها را نثارش کرده و بگویند چقدر دوستش دارند...کاش بابا بود!
پایان پیام/